10 dagen zonder auto

Ik ben halverwege mijn tiendaagse en dat is een mooi moment voor reflectie.

Wat me vooral aan het denken heeft gezet, zijn de reacties uit mijn omgeving. Ik word geregeld door collega’s aangesproken. ‘Super dat je dit experiment doet, maar het zou niets voor mij zijn’, hoor ik dan. Terwijl ik het juist niet zo bijzonder vind en het als een relatief kleine stap ervaar van mijn ‘normale’ ritme. Autorijden betekent voor de één dus veel meer dan voor de ander. In het begin had ik nog de neiging om iedereen over te halen om ook de auto te laten staan, maar nu besef ik dat zo’n stap wel bij iemand moet passen. Iedereen moet voor zichzelf kunnen uitmaken wat voor hem persoonlijk het beste is. Het is niet: one size fits all. Het is goed dat dit experiment me nogmaals wijst op het inzicht dat persoonlijke keuzevrijheid en flexibiliteit bij Het Nieuwe Werken centraal staan. Bij Microsoft werken we al jaren zo, waarbij je zelf bepaalt waar en wanneer je werkt, op basis van de activiteiten die je moet uitvoeren.

Ik merk wel dat ik door mijn deelname aan het Low Car Diet minder bel. Vaak zat ik in de auto de hele reis te bellen. Voor een deel zakelijk en voor een deel privé. De zakelijke telefoontjes vervang ik nu door in de trein te chatten met collega’s, maar de telefoontjes naar familie en vrienden schieten er nu bij in. Dat is een van de nadelen van mijn leven zonder auto.

Nu ik vaker in de trein zit, heb ik laatst wel weer iets moois ontdekt. Ik kan nu via mijn telefoon draadloos internet gebruiken op mijn tablet. Toch weer een leuke ontdekking voor iemand die bij een technologiebedrijf werkt.

@JohnReynders">@JohnReynders

#lowcardiet