Dit keer geen column over ‘reclame reclame’die veilig opgesloten binnen de muren van het Ster-blok ‘koop mij!’ schreeuwt. Ook niet over de jaarlijkse door Unox gesponsorde Telegraaf-voorpagina vol halfblote mutsenmeisjes, hallo Anouk uit Heiloo! En ook niet over soapies die verplicht 10 flesjes Yakult of 100 Sultana’s per uitzending moeten eten of drinken.
Ik wil het vandaag met jullie hebben over een vorm van sluipreclame die vele malen smeriger is. Onlangs zapte ik wat rond toen ik op RTL8 terechtkwam bij een uitzending van ‘Ieder huisje heeft zijn kruisje’.
In dit programma, waarin ‘waargebeurde’ drama’s uit het dagelijks leven worden nagespeeld door dramatisch slechte acteurs, viel het me op dat de medewerkers van Bureau Jeugdzorg niet alleen een bijzonder prominente, maar ook een wel heel positieve rol spelen.
De Jeugdzorgmedewerkers worden neergezet als begripvolle professionals, redders van gezinnen, geliefde ridders van het verwaarloosde en misbruikte kind, onbaatzuchtige, nobele en onvermoeibare helpers.
Nou zal Bureau Jeugdzorg best vaak goed werk doen. Maar de organisatie is zeker niet onomstreden. Ze laten nog wel eens een steekje vallen.
Neem het meisje van Nulde, waar niet was ingegrepen. Neem de ontelbare gevallen waarin Jeugdzorg onterecht wel ingrijpt, een spoor van trauma’s trekkend.
Ik herinner me de artikelen van Bart Nijman op GeenStijl, waarin de moeder van Nikolai en Anastasia bijna verzoop in een griezelig kafkaësk Jeugdzorg-moeras, alvorens ze, na 2,5 jaar knokken, haar kinderen weer terugkreeg.
Ik herinner me Hansje uit Oss die deze zomer krijsend, schreeuwend, en achteraf onterecht uit de armen van moeder Imre werd getrokken onder de ijskoude ‘begeleiding’ van de politie en een bijzonder nare, harteloze tante van datzelfde Jeugdzorg.
Ik vind het bijzonder smerig dat een organisatie als Jeugdzorg Nederland, ongetwijfeld betaald met ons belastinggeld, van zichzelf een eenzijdig en nagenoeg perfect beeld laat schetsen, vermomd als onafhankelijk kijkvoer.
En dat terwijl je zowat een detective moet zijn om erachter komen dat ‘FCB’, de hoofdsponsor van ‘Ieder huisje’, niemand anders is dan Bureau Jeugdzorg zelf.
Ik ben niet voor verbieden, maar wat mij betreft mag deze verraderlijke propaganda direct uit mijn televisie geplaatst worden.
Beeld: Protest in Den Haag tegen Bureau Jeugdzorg (juni, 2014)
Deze column staat in Adformatie 1/2
