Zorgplicht

Ons vak zal het in de toekomst moeten hebben van al die nieuwe frisse talenten. Je zou het na de afgelopen jaren van benauwdheid misschien niet meteen zeggen, maar ons vak is een vak van verfrissing en vernieuwing. Daar blijft het in ieder geval spannend en interessant door. Het is daarom ook spannend en interessant om met nieuwe talenten te praten. Om te zien wat ze beweegt, wat ze goed vinden en wat niet. Maar ook om erachter te komen waarom ze nog niet doorgebroken en tot bloei gekomen zijn.

En dat is vaak wel een beetje om van te schrikken.
Heel vaak merk je dat opleidingen niet genoeg aansluiting hebben met de realiteit.
Ze belonen hun leerlingen voor dingen die in de praktijk niet relevant zijn, of, erger nog, ze zien heel goede en nieuwe ideeën in de dop over het hoofd.
Dat geldt helaas niet alleen voor academies, dat geldt ook voor sommige bureaus.
Niet dat ze de junioren geen kans willen geven, ze hebben er vaak geen tijd voor.

Ook wel logisch: vaak komen junior creatieven, strategen, accountmensen of andere nieuwe denkers met ideeën waar je in eerste instantie niets mee kan. Maar omdat ervaren, geroutineerde mensen snel een zevenplusje in elkaar kunnen draaien, wil dat niet altijd zeggen dat het niet de moeite waard is om daarnaast alle energie te steken in de langzaam groeiende tien. Soms is de cultuur er niet naar. Dan is een bureau gezond en succesvol volgens een vertrouwd recept. En is het alleen maar logisch dat een new kid, die het allemaal anders wil doen, niet goed begrepen wordt. Maar achter dat onpraktische, principiële geschreeuw zitten misschien wel de manier en de ideeën van morgen. De visie voor de essentiële verandering van straks. Toch fijn als je die in huis hebt.

Je hoeft natuurlijk niet alles om te gooien, maar je kan wel tijd steken in je talenten. Ze alles leren wat je weet. En vooral ook naar ze luisteren. Want als ze echt goed zijn, kun je er zelf ook iets van leren.
Ik zou dus iedere senior willen oproepen (voor wie dat al niet doet), om zichzelf te dwingen junioren uit te nodigen voor gesprekken. Het is verleidelijk om portfolio’s of ideeën online te scannen en de mensen die op het eerste gezicht geen sterke ideeën hebben af te laten vallen. Maar wanneer je dat niet doet, kom je er ook achter waarom ze dat werk hebben gemaakt. Welke goeie ideeën er misschien in de kiem gesmoord zijn.
En in het ergste geval kun je simpelweg gefundeerd uitleggen waarom het werk niet goed is. Want goede kritiek is misschien nog veel waardevoller dan applaus.

Ik weet uit ervaring dat zodra het druk is, dit de eerste gesprekken zijn om te verzetten of af te zeggen. De junioren zullen het zeker begrijpen, en je mist er op het eerste gezicht niet veel aan. Maar ja, zo schiet het vak niet echt op: de senioren blijven maar druk en de junioren blijven maar in de dop, zonder de kans om zich te ontplooien.
Niemand kan alle talenten aannemen die hij zou willen aannemen. Maar we kunnen ze wel meer vooruit helpen. En zo de creatieve vergrijzing tegengaan. En ons vak niet laten sterven in routine.