‘Het is een soort experiment geweest waarbij twee stofjes bij elkaar raakten'

Eindelijk is het album dan daar. Ze hebben er 3,5 jaar over gedaan, terwijl de fans erom bleken te schreeuwen. ‘Vanaf de eerste dag dat we bestonden hebben we gewerkt aan het album’, zegt Kleijnen. ‘We zijn heel blij dat het nu uit is en nu gaat het een eigen leven leiden. We stonden al bovenaan bij Bol.com en op iTunes. Versloegen op een haar na tieneridool Shawn Mendes. In België en Duitsland worden we ook beluisterd. We krijgen mailtjes uit alle windstreken van mensen die zeggen: we hebben jullie album ontdekt. Dat vind ik te gek, want er zijn nog veel mensen die ons niet kennen.’

De titel ‘Eyes Closed’ is een gebiedende wijs richting de luisteraar. Kleijnen legt uit: ‘We zaten een keer in een schrijfsessie en om het goed te kunnen horen deed ik mijn ogen dicht. Ik besefte dat het iets veranderde in de wijze waarop ik onze eigen muziek kon analyseren. Toen zei ik tegen Marijn: we moeten het album Eyes Closed noemen. Het is een aansporing naar de luisteraar.’

Kleijnen vindt het grappig dat de muziekmarkt ‘single-based’ is, maar het publiek toch het album nodig heeft om letterlijk iets fysieks in handen te hebben. ‘Het heeft nu een vaste vorm. Eén single op Spotify is toch minder concreet, vluchtig. Als je vraagt hoe was die tijd daarvoor? Marijn zegt altijd: momentum is een vies woord voor ons geworden. Achter de BMW reclame met Finding Out More zat veel mediabudget. We zaten achter Wie is de Mol? en je kon geen tien minuten in de auto zitten of je hoorde hem twee keer langskomen. Toen zijn we door de hele muziekindustrie benaderd. Iedereen had het maar over momentum en doorpakken. Wij zijn in feite in de muziekindustrie ‘gedropt’.’ 

Van der Meer: ‘Ineens ben je dan een band.’

Terug naar het begin. Kleijnen was reclamecomponist en Van der Meer copywriter. Hij liep stage bij The Oddshop toen Kleijnen muziek had gecomponeerd voor klant Veilig Verkeer Nederland. Het ging viral. Maar de bazen van The Oddshop vonden dat het een liedje moest worden en kenden nog wel iemand die kon zingen. Dat was Van der Meer. ‘Ik vond de muziek zo mooi dat ik iets ben gaan zingen wat in mij opkwam: ‘Where The Heart Is’.’

Kleijnen: ‘Ik dacht: The Oddshop betaalt mijn factuurtje en splitst mij iemand in de maag aan wie ik echt niks ga hebben. Toen hoorde ik Marijns stem en werd ik helemaal gek. What the hell is dit? Ik heb hem meteen gebeld. Marijn zegt nog steeds: ik had een maniak aan de telefoon die alleen maar aan het schreeuwen was.’

Het kan bijna geen toeval zijn dat de twee elkaar hebben gevonden, zou je zeggen. Kleijnen: ‘Als je gelooft dat ‘er’ meer is, dan is dit daar een voorbeeld van. Dan is dat meer geluk dan vijf stoplichten achter elkaar op groen.’ 

Van der Meer zong al wel en schreef liedjes, maar meer voor zichzelf. ‘Ik dacht: ik doe dit wel even tussendoor. Vroeger wilde ik ook zingen, maar wel in een groep. Maar tegelijkertijd heb ik daar ook niet naar gezocht. Ik liep stage en deed een opleiding tot copywriter. Via The Oddshop kwam ik bij J. Walter Thompson Amsterdam. Daar zou ik carrière gaan maken. Ondertussen hadden wij elkaar leren kennen en dan ging ik ’s avonds met de fiets naar de studio: muziek maken, demo’s opnemen, filmscores maken. Toen kreeg ik op kantoor een belletje van Jorrit: schrik niet, maar we hebben een mailtje van Volvo gekregen en die willen ons liedje gebruiken voor een internetfilm.’ 

De twee dachten er een klein bedragje voor te krijgen, terwijl Volvo hun muziek wereldwijd onder een campagne wilde zetten. Kleijnen: ‘Toen kwam er een ander bedrag op tafel. Ik zei tegen Marijn: ‘Kijk hier eens even naar en neem ontslag’.’Ondertussen had Van der Meer in de onzekere reclamebizz toch gewoon contractverlenging en salarisverhoging gekregen.

‘Maar ik vond de muziek toch leuker. Het is natuurlijker. Ik heb tijdens de kerstborrel van J. Walter Thompson op het podium tegen iedereen gezegd: ‘We werken voor Opel, BMW, maar jullie weten niet dat ik ook iets voor Volvo heb gedaan. Ik liet die reclame zien en mijn collega’s zeiden: ‘Ga alsjeblieft voor de muziek, want dit is een unieke kans’.’ 

Daarna kwam een BMW-reclame. Of ze daar muziek voor wilden componeren. Dat werd het nummer ‘Finding Out More’ en het ontplofte in Nederland. Het was voor Van der Meer het moment om echt zijn baan op te zeggen en met HAEVN verder te gaan. Ze sloten zichzelf op om Finding Out More helemaal af te maken. Het was goed, maar nog niet goed genoeg voor radio en Spotify, vonden ze.

Kleijnen: ‘We hebben gezocht naar wat we een goede sound vonden als referentie voor onze eigen muziek: dat was de Britse band London Grammar, geproduceerd door Tim Bran. We hebben hem die nacht een demo gestuurd. De volgende ochtend lag er al een mail: ‘Wanneer komen jullie?’.

’Met het honorarium van de Volvo-campagne namen ze de singles Where The Heart is en Finding Out More op in Engeland. HAEVN kreeg in Nederland zo veel airplay dat er op een gegeven moment een staafdiagram waarbij HAEVN als ‘solo’ label tussen de muziek van de vier grootmachten stond. ‘Dat hadden we eigenlijk moeten inlijsten’, zegt Kleijnen. ‘Wij waren een beetje het enfant terrible. Labels zien liever niet dat een band zonder label bewijst dat je airplay kan krijgen. Wij werden bevestigd in onze eigenwijsheid.’

Het heeft drie jaar geduurd voor HAEVN bij een label tekende. ‘We zijn nu bij Warner omdat ze de internationale exposure in de verf aan het zetten zijn. Zo hebben we korte lijntjes naar het buitenland. Het gaat om de balans tussen een zakelijke deal versus een geniaal plan. We hebben nu ook een management. Waarom? Omdat we door schade en schande erachter zijn gekomen dat het maar vijf procent muziek maken is en de rest mailen, dingen cureren, filmpjes maken  , en dat willen we niet. Dan komt muziek op de tweede plaats.  Marijn weet dat hij een goede zanger is, ook al zal hij dat niet over zichzelf zeggen, maar de grootste hobbel was het performen.’ 

‘Het ging ook ineens heel snel’, valt Van der Meer hem bij.  ‘We hadden Paradiso op twee singles uitverkocht. In februari stond er dus een show die helemaal uitverkocht was binnen vier dagen. We hebben als een gek gewerkt om die show Paradisowaardig te maken. Toen kwamen de grote festivals en vervolgens Carré. Dat maak je normaal gesproken pas mee aan het einde van je carrière.’ 

Kleijnen, terugkijkend: ‘Ze zeggen dat life begins at the end of your comfort zone. Wij hebben de hele tijd aan dat einde van die comfortzone gezeten.’

Maar vandaag begon Kleijnen dan eindelijk weer eens uitgerust aan zijn dag. Eyes Closed is de wereld in en nu is het even de batterij opladen. HAEVN heeft het momentum zelf gepakt en daar zijn ze trots op. ‘Het impliceert passiviteit, maar het is leuker om te zeggen dat we het ijzer zelf weer heet hebben gemaakt.’

Waarom slaat de dromerige, emotionele muziek - Oor spreekt van ‘emotieverkopers’ – van HAEVN zo aan, denken ze zelf? Van der Meer: ‘Omdat het iets nieuws is. Jorrit zei laatst ook dat het een soort van experiment is geweest  waarbij twee stofjes bij elkaar zijn gemengd: een filmcomponist met een songwriter, en ik denk dat mijn stem goed blendt met de sfeervolle geluiden  klankkleuren, zodat er iets nieuws ontstaat. Het werkt goed op beeld en is filmisch. Onze muziek is ook in twee Netflix-series gebruikt.’

Kleijnen: ‘Ik ben in mijn werk als reclamecomponist getriggerd op catchyness. Als mijn muziek niet catchy zou zijn of tot de verbeelding zou spreken, dan zou ik geen geld verdienen. Ik merk het heel erg in de samenwerking met musici. Die vinden het interessant om indie te zijn. Met overdrive op de gitaar. Het hoeft niet allemaal catchy of makkelijk te verteren te zijn. Hoe je het wendt of keert: ik ben trots op dat het werk, voortkomend uit mijn muzikale intuïtie makkelijk te verteren is en daar heb ik mijn werk van gemaakt. Voor sommigen een vies woord of no go. Voor mij the only way to go. Maar wel origineel. Verwar makkelijk te verteren niet met onorigineel. Als je het niet na kunt neuriën of als het niet triggert gaan we er niet mee door.’

Van der Meer: ‘Hoe wij werken is steeds weer het punt vinden waarin wij elkaar ontmoet hebben. Wij hebben elkaar muzikaal ontmoet. Ik krijg kippenvel van zijn pianospel wat ik heb ingezongen en hij heeft het intuïtief gemaakt. Dat hebben we per song proberen te vinden.’

Kleijnen: ‘Iedereen kent wel iemand met burn-out. We leven in 24-uurs economie, waarin we om een uur ’s nachts nog onze mail checken. Het moet al af voor je begonnen bent. Je begint bijna alles met: het moet nu. Dat proberen wij te kantelen. We krijgen wel eens een verzoek van radiozenders of het intro korter kan, of eraf. Wij nemen het voorbeeld van Madonna’s Frozen. Daar zit in het intro een hele sfeer, een gezonde recalcitrantie. Daar is ook behoefte aan. Dat doen we live ook, dat mensen even in andere wereld zijn.’Van der Meer: ‘Bij live optredens zien we sommige mensen de hele show met de ogen dicht.’ Eyes Closed is dus goed gekozen.

Voor het album maakte HAEVN dertien portretten van mensen over de hele wereld die ze gevraagd hebben naar de muziek te luisteren en hun eigen verhaal te delen. Ze zien dit als een campagne rondom Eyes Closed. ‘Ik vind het soms jammer dat ze op radio en tv aan ons vragen: wat is het verhaal?’, zegt Kleijnen. ‘Dan denk je: luister alsjeblieft naar de muziek. Als je de muziek mooi vindt, is dat toch het enige wat telt. Maar alles moet een verhaal hebben tegenwoordig.’ 

Van der Meer: ‘We hebben natuurlijk wel een verhaal, vanuit onze samenwerking.  Maar we zijn al lang bezig met het nieuwe verhaal. Kijken hoe ver de muziek het gaat brengen. Daar is een album een begin van.' 

Bijvoorbeeld nog een keer in Carré spelen, of misschien zelfs wel twee keer. Op 5 oktober staan ze voor een uitverkocht huis en op 6 oktober staat er een tweede show gepland in Carré. 

Of misschien ook in Duitsland en Frankrijk gaan spelen. Kleijnen: ‘Ik heb het van een psycholoog geleerd, maar ik vind het woord ‘containen’ mooi. Dat zegt dat je het met beide handen vast moet houden. Er zijn genoeg recente voorbeelden van artiesten die dat niet konden. Het is niet genoeg. Wij speelden laatst in De Oosterpoort in Groningen. Een rit van twee uur. We kwamen in een vibe. Er gebeurde iets. Misschien omdat je met zijn allen in dat puntje van het land zit. En dat zeg ik als Limburger. We waren daar aan het spelen en publiek was het uitzinnigste ooit. Tranen in mijn ogen. Dit is het. Hier zit mijn lijn. Het hoeft niet groter dan dit. Count your blessings. Natuurlijk ben ik trots om op één te komen met het album, maar het is geen must.’