Opvallend veel familieleden - broer, zus, dochter, zoon, vader, moeder, neef of nicht – blijken vakgenoten in de marcombranche. In deze nieuwe serie komen ze aan het woord over waarom ze dezelfde branche hebben gekozen, wat ze van elkaar kunnen leren en waarin ze op elkaar lijken. In deel 2 Markus Ravenhorst, creative director bij Etcetera, en zoon Beer Ravenhorst, producer bij In Case Of Fire.
Wie ben je en wat doe je?
Markus: Ik ben Markus, man van Barbara, vader van Beer, Rosa & Juul en creative director bij Etcetera. Al bijna 30 jaar aan het werk als copywriter in de reclame. En het gekke is: ook al is de wereld om ons heen compleet veranderd, ik heb er nog steeds heel veel lol in. Knagen op een briefing, beginnen met niets en daar iets van maken, een klant daarin meenemen, het mogen maken en dat het dan ook nog blijkt te werken: daar gaat het allemaal om.
Beer: Ik ben Beer -of zoals ik wel vaker genoemd wordt - de zoon van dé Markus Ravenhorst. Daarnaast ben ik producer bij In Case Of Fire. Na wat middelbare school stages en kleine opdrachtjes via een kennis van mij bij Etcetera, ging het reclamevak ook bij mij knagen… Maar dan meer aan de film- & productiekant.
Hoe ben je in het vak terecht gekomen?
Markus: Ik was als kind al aan het schrijven, ging op de middelbare school naadloos over naar de schoolkrant en heb op de middelbare school zelfs in plaats van een vakantiebaantje een eigen tekstbureautje gehad met Ton F. van Dijk. En dat werd tot onze stomme verbazing nog een succes ook. Maar toen we gingen studeren, hebben we dat moeten afbouwen. Tijdens mijn studie was ik de vaste chauffeur van cabaret-groep Zak & As en tijdens een van onze nachtelijke ritten terug naar Amsterdam stelde Justus van Oel voor dat ik eens bij een reclamebureau moest gaan praten. Hij vond copywriting wel wat voor mij. Dat bureau werd KHY. Ben ik één dag in de week naast m'n studie begonnen. Achter een kleine tafel met heel groot de tekst KORT! op de muur. Daarna bij verschillende bureaus gezeten en nu al weer ruim 12 jaar bij Etcetera.
Beer: Via mijn vader. Dat kan ik moeilijk ontkennen. Na een groot deel van mijn jeugd op bureaus doorgebracht te hebben (grotendeels in de Coca-Cola zitzak achter de Playstation van Publicis) kwam ik er na een tussenperiode als dj achter dat ik toch die ouwe achterna wou gaan. Toen heb ik een opleiding gedaan op het Grafisch Lyceum in Amsterdam. Waar ik na een stage bij Barth van Doorn van Borish meteen weer de reclamekriebels voelde. Daarna ben ik op een spijbeldag meegegaan naar een shoot met Markus waar ik Olaf van Gerwen tegenkwam. Die heeft mij in contact gebracht met Paul Brand. 2 maanden later liep ik stage bij In Case Of Fire en daar ben ik nu alweer een aantal jaar in vaste dienst.
Is het een voordeel dat je familie in het vak hebt?
Markus: Absoluut. Van Beer hoor ik uit de eerste hand hoe de nieuwe generatie denkt, kijkt, luistert en dingen aanpakt. En het is altijd leuk om samen over het vak te filosoferen. Zeker als je gesprekspartner ook nog eens je zoon en je beste vriend is.
Beer: Zeker. In het begin vond ik het vooral leuk. Toen dacht iedereen dat mijn naam: ‘Zoon van Markus’ was. Maar dat was niet altijd een voordeel. ‘De zoon van’ is niet altijd positief. In het begin werd ik daardoor soms weleens raar aangekeken. Maar toen ik liet zien dat ik ook wel de handjes uit de mouwen kon steken, draaide dat gelukkig snel bij. Ook is een vader in het vak een hele fijne rots in de branding, zonder judgement met elkaar praten over dingen. Dat is heel erg fijn.
Wissel je ervaringen uit?
Markus: Ook. Ik doe dit al wat langer dan Beer, dus ik heb in het kader van opa vertelt weleens een tip voor 'm. Of ik denk even met 'm mee. Choose your battles. Of nu moet je echt even je mond opendoen. Dat soort dingen. Beetje sparren samen. Hopelijk leerzaam voor hem en voor mij ook, want hij houdt me fris.
Beer: Absoluut! Of het nou leuke verhalen uit het vak zijn. Of wat serieuzere verhalen. Maar ook zeker veel vragen. Heel veel vragen. Vooral omdat ik natuurlijk vanaf de productiekant werk, is het heel handig om soms ook de visie van een creatief te krijgen.
En als je zo’n brok aan reclamekennis in de buurt hebt, is het natuurlijk zonde om daar geen gebruik van te maken. Alle ervaringen die hij met mij heeft uitgewisseld, hebben mij veel meer houvast in het vak gegeven. En het vertrouwen om soms goed je bek open te trekken. Omdat ik dan ook echt wel weet waar ik het over heb. Dat is een van de dingen waar ik Markus dankbaar voor ben.
Verschillen jullie visies op het vak of jullie functies wezenlijk van elkaar?
Markus: Ik denk dat we alle twee voor kwaliteit gaan. En overal het maximale uit willen halen. Maar ik zit meer aan de conceptkant terwijl Beer het uiteindelijk echt allemaal produceert. Die moet waarmaken wat iemand anders bedacht heeft. Lijkt me niet eenvoudig. Dus we vullen elkaar perfect aan. Kunnen ook wat dat betreft niet zonder elkaar.
Beer: De kernvisie niet. Iedereen wil mooi werk maken. Maar ik denk dat wij als creatief & producer wel vaak gefocust zijn op andere aspecten van dat werk. Ik denk natuurlijk veel meer aan de film. Hoe is het film technisch? Terwijl Markus dan al een tijd lang met het concept bezig is geweest. Dan is een frisse blik natuurlijk wel fijn. Concept vs. productie.
Waarin lijken jullie op elkaar in het werk?
Markus: We houden alle twee van mensen, denk ik. Werken graag in een team, willen daar ook echt helemaal bij horen en we gaan vol voor de klus en de klant. Zoiets.
Beer: Klopt. Allebei ‘mensen mensen’. We willen allebei graag dat iedereen om ons heen blij is. En verkopen niet graag nee. Maar we zetten er liever de schouders onder om toch die ja eruit te krijgen. Whatever it takes. Of zoals ze dan in de film zeggen: alles voor de film. En dat klopt ook. Hoewel het op een bureau waarschijnlijk is: alles voor het idee.
Waarin lijken jullie echt niet op elkaar in het werk, denken jullie?
Markus: Beer is echt de 2.0 versie. Heel snel nadat ie in het vak begon, hoorde ik als ik me aan iemand voorstelde heel vaak de vraag: Markus? Ben jij soms de vader van Beer? Hij is ook een veel betere netwerker dan ik. Ik doe het alleen goed op spontane feestjes tot een mannetje of 10. Als ik Beer bijvoorbeeld bij de ADCN zie rondlopen, zie ik 'm genietend rondlopend met een klotsend rondje bier in zijn handen en met iedereen gezellig lullen. Helemaal het mannetje. Knap. Kan ik niet.
Beer: Ik ben gek op een beetje netwerken (in hoeverre je gin-tonics drinken netwerken kunt noemen). Soms kom ik op vrijdagmiddag even bij ETCETERA langs om Markus gedag te zeggen en dan drink ik met zijn collega’s een wijntje op het dakterras. Terwijl hij nog zit te zwoegen op een grote pitch of zo. En elke keer als ik naar de ADCN ga, heb ik het gevoel dat ik hem dan ook vertegenwoordig. Dan is er in ieder geval nog één Ravenhorst aanwezig.
Zie ook deel 1 met Els van Kuppeveld (Havas Lemz) en dochter Daantje Dammers (Natwerk).
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!