In de wandelgangen van Den Haag, zo vertelt Guido Rijnja, wordt hij de laatste tijd nogal eens aangesproken of het wel goed met hem gaat. Want hij laat zijn tenorstem zo weinig binnen het ministerie horen, waar voorheen zijn gezang letterlijk door de wandelgangen klonk.
’Daar hebben ze wel gelijk in. Ik ben daarmee gestopt nadat mijn kinderen uit huis gingen. Eigenlijk kwam het doordat ik bij een koor zat waar ik het Messa da Requièm van Verdi moest opvoeren. Dat vond ik niet mooi. Ik wilde even afhaken, maar werd vanwege koorregels voor de keuze gesteld, of zingen, of…’
Royal Albert Hall
Met een ongebreideld enthousiasme vervolgt de 61-jarige Rijnja dat hij onder andere heeft opgetreden in de Royal Albert Hall. ‘Ik was onderdeel van een parlement van 1.500 zangers, afkomstig van zangkoren over de wereld. We zongen Hallelujah uit het anthem-oratorium Messiah van Händel. Daar zitten moeilijke verspringingen in, maar het ging fenomenaal. We waren ook nog eens ons eigen publiek.’
Zijn voorliefde voor muziek ontstond op zijn achtste. ‘Martin Luther King werd vermoord. Op zijn begrafenisdienst zongen ze het “Hallelujah” en ik bekeek dat thuis op een zwart wit-tv. Dat liet zo’n indruk achter. Later werd ik lid van het Haags Matrozenkoor, nog als sopraan. Tijdens de Paasperiode zongen we wel dertig keer de Matthäus-Passion door heel Zuid Holland. Jongenskoren waren schaars.’
Problemen begrijpen
Vervolgens passeert op een bijna levensbeschouwelijke wijze een heel repertoire aan klassieke muzikale kunstwerken die Rijnja met koren gezongen heeft.
‘Een tijd lang brachten we de Carmina Burana van Carl Orff ten gehore. Daar kan je me nog voor wakker maken. Dat soort composities zijn tijdloos en ontwikkeld om problemen te helpen begrijpen, het onmogelijke leren te bevatten. Ik houd mij in mijn werk veel bezig met dilemma-logica en daar kunnen parabels, de koran en bijbelse vertellingen enorm bij helpen. Bij muzikale opvoeringen daarvan zingen mensen ook mee en als ze het heel mooi vinden gaan ze er zelfs bij staan.’
Beter luisteren
Rijnja legt uit dat het niet alleen maar gelovige mensen zijn die in dat soort muziekstukken kunnen opgaan.
‘Het zit in de heuristiek, we willen allemaal bij iets horen dat groter is dan onszelf. Fat kan met muziek. Muziek is daarnaast belangrijk voor communicatie. Er zitten elementen in zingen die het interessant maken. Als mensen zich zo uiten, bekennen ze zich aan anderen. Zij worden meegenomen, net zoals bij een presentatie, maar bij het juiste gebruik van tonen en toonhoogte gaan mensen beter luisteren en onthouden.’
Communiceren is ingewikkeld
Volgens de vrijetijds-tenor is muziek dan ook een equivalent van communicatie.
‘Er is een refrein, het gaat over reclameren. Door herhaling is de inhoud beter te onthouden. Zo onthielden en vertelden barden hun heldendichten ook. Muziek spreekt zelf ook vaak over communicatie, of de moeite ermee, luister naar nummers zoals “It ain't what you do, it's the way that you do it”, “Don’t let me be misunderstood” of “Je loog tegen mij.” Communiceren is ingewikkeld, zang helpt, ook om beter te kunnen uiten.’
Tijdelijke Sound of Silence nog
Rijnja gaat binnenkort luisteren en kijken naar de Carmina Burana. ‘Reken maar dat ik daar zit met het partituur op schoot. Misschien ga ik ook weer bij een projectkoor. Dat kan tegenwoordig. Net zoals one issue-partijen of onderwerpen ook kunnen.’
Rijnja’s collega’s, de minister-president en andere staatshoofden, moeten het nog even doen met “The Sound of Silence”.
Lees ook: Froukje: ‘Om door te breken hebben we geen grote mensen meer nodig’
