Het is weer verkiezingstijd. Net als twee jaar geleden voel ik lichte spanning opborrelen bij de gedachte aan 8 november.
Toen een paar maanden geleden tijdens een Zoom-meeting het jaar 2035 ter sprake kwam, mompelde een deelnemer nog net voor iedereen hoorbaar: ‘Als de Verenigde Staten dan nog bestaan.’ Op mijn beeldscherm zag ik hoe een andere deelnemer, rechtsboven in beeld, zich bijna verslikte in haar glas wijn om vervolgens in de lach te schieten.
Ook ik schoot in de lach, als een boer met kiespijn, welteverstaan. Het is een opmerking die me nog steeds flink bezighoudt en ik ben daarin niet de enige. In elk programma, krantenartikel en zelfs in campagnefilmpjes is de wankele toekomst van de VS wat de gemoederen het meest bezighoudt. Een dankbaar gespreksonderwerp in Primetime shows en opiniestukken. Republikeinen die dreigen met een burgeroorlog als ze de verkiezingen verliezen, of als die weer gestolen worden, want voor veel kiezers én politici staat dat ondanks de vele rechtszaken die het tegendeel bewezen, nog als een paal boven water.
Lijnrecht daartegenover staan de Democraten die er hun eigen doemscenario op nahouden; Als de Republikeinen hun meerderheid in het Huis van Afgevaardigden terugkrijgen, zal er nooit meer een Democraat president worden. Alle hervormingen die door de Democraten zijn ingevoerd om stemmen voor iedereen toegankelijk te maken, zullen dan immers worden teruggedraaid. Deze hervormingen werken vooral in het voordeel van Democraten en zorgden er bijvoorbeeld voor dat Georgia in 2020 voor het eerst in decennia ‘blauw’ stemde.
Bovenop dit alles komen, of eigenlijk moet ik zeggen verdwijnen, de genderklinieken, recht op abortus en betaalbaar onderwijs.
Ondertussen bieden de media, ter afwisseling, een uitgebreid menu aan schandalen waar voornamelijk Republikeinse kandidaten zich schuldig aan maken. Zoals Herschel Walker, de gedoodverfde kandidaat voor een plek in het Senaat voor de staat Georgia. Een fel tegenstander van elke vorm van abortus, ook al heeft hij zijn ex jaren geleden geld gegeven om haar zwangerschap af te breken. Een andere Republikein die zijn campagne moest stoppen, nadat hij masturberend in zijn pick-up truck, een beetje onhandig geparkeerd tegenover een peuterschool, betrapt was. De schandalen en rechtszaken rondom Trump vormen zonder twijfel het spectaculaire hoofdgerecht, hoewel dat door zijn eigen partij zoveel mogelijk wordt genegeerd.
Na de verkiezingen van 2020 vroeg ik me bezorgd af hoe hard ik in dat diepe, zwarte gat van schandaalvrij politiek nieuws zou vallen. Behalve een valpartij na een fietstocht, twee keer corona, of het roepen van een overledene in een zaal vol journalisten, valt er met Biden verder weinig spannends te beleven, zeker niet vergeleken met zijn voorganger, die nog steeds het dagelijks nieuws domineert. Maar niks blijkt dus minder waar, want ook in 2022 weten de Verenigde Staten hun bestselling product Never a Dull Moment nog steeds moeiteloos te kunnen leveren.
Net als in 2020 sluit ik daarom maar weer af met de voorspelling dat dit de spannendste verkiezingen in de Amerikaanse verkiezingen zullen worden. Hoe spannend, daar durf ik nog even niet aan te denken.
Carol Rock is journalist, speaker en America watcher en woont in San Francisco
