Deze week waren Nina Mispelblom Beyer en Hannah Sterke, creatief team bij TBWA\Neboko en winnaar van 7 (!) Lampen dit jaar, curator van Random Pic(k) Of The Day For A Week. Vijf dagen lang deelden zij hun inspiratie op de LinkedIn-pagina van Nils Adriaans en Adformatie (één bijdrage per dag).
'We zijn totaal verschillend van elkaar'
Het creatief duo over hun week: 'Superleuk dat wij deze week samen curator mogen zijn van Random Pic(k) Of The Day For A Week. Wij zijn een creatief team bij TBWA/Neboko, maar totaal verschillend van elkaar. Daarom zal er in onze inspiratie-pic(k)s geen rode draad zitten, maar is het van alles wat. Het spiegelt onze brainstormsessies, die ook alle kanten op gaan voordat er uiteindelijk iets moois uitkomt.'
Hier hun 5 bijdragen:
1. Het boek van Patti Smith: Just Kids.
'Een autobiografisch boek waarin Patti de liefde en daarna vriendschap beschrijft tussen haarzelf en fotograaf Robert Maplethorpe. Ik (Nina) werd door dit boek verliefd op haar manier van schrijven en heb daarna nog wat boeken van haar gelezen. Maar dit is de mooiste. Ook de gedichten in het boek zijn bijzonder. Als copywriter heb ik veel zinnen opgeschreven als een soort inspiratie-bijbel. Zoals:
- So my last image was as the first. A sleeping youth cloaked in light, who opened his eyes with a smile of recognition for someone who had never been a stranger.
Of:
- Where does it all lead? What will become of us? These were our young questions, and young answers were revealed. It leads to each other. We become ourselves.
De setting van het boek vond ik ook interessant. De jaren '60/'70 in New York in het Chelsea Hotel. De tijd waarin er op het gebied van muziek zoveel gebeurde daar. De laatste bladzijden van het boek, waar het gaat over het overlijden van Robert, zijn ook prachtig geschreven en ontroerend bij momenten. Ik kan het iedereen aanraden, maar vooral de copywriters. De schrijfstijl is geweldig.'
2. R/place - Eén van de grootste samenwerkingen ooit
'R/place was een experiment op Reddit, dat ieder jaar drie dagen (72 uur) plaatsvond van 2017 tot 2023. Hierbij konden gebruikers gezamenlijk een online canvas bewerken. Users mochten op dit gigantische speelveld (lees: een miljoen pixels) een vakje een kleur geven naar keuze, waarna een timer hen verhinderde om binnen twintig minuten er nog eentje neer te zetten. Best moeilijk dus om iets te verbeelden, gezien miljoenen mensen tegelijkertijd hun pixel wilden neerzetten. Maar wat er gebeurde was één van de grootste samenwerkingen die ik (Hannah) ooit heb gezien.
Subreddits kwamen samen om ware kunstwerken te creëren. Oude communities kwamen tot leven om een eerbetoon te bouwen aan hun favoriete personen. Het werd één grote operatie. Het resultaat: een patchwork van culturen, eerbetonen, memes en activisme.
Een paar van mijn favorieten:
- Er werd een vlag gemaakt voor de Oekraïne, deze werd dag en nacht beschermd door duizenden gebruikers;
- Mensen bleven ’s nachts zelfs wakker om hun creaties te verdedigen. Er waren schema’s om elkaar af te wisselen. Alles om dat ene plekje in stand te houden, al was het maar vier pixels groot;
- Er ontstonden zelfs heuse frame by frame animaties. Zoek maar eens naar de ‘Bad Apple’ timelapse. Het is werkelijk waar bizar hoe dit is gelukt;
- Er is veel gelachen, bijvoorbeeld om hoe Canada hun eigen vlag niet eens succesvol kon nabootsen;
- Verhalen en ‘lore’* begonnen zich te verspreiden. Mensen voelden hier zoveel voor, dat er zelfs tranen werden gelaten;
- Bekende schilderijen als de Nachtwacht werden volledig nagemaakt.
Sinds jaar en dag ben ik gefascineerd door (internet)cultuur en laat ik me erdoor inspireren. Zo was ik zelf actief in communities op Reddit, Discord en Tumblr. En terwijl dit een broedplaats is voor heel veel toxiciteit en het vooral een slechte naam heeft gekregen, deugen de meeste mensen echt wel.
Zoek vooral alle r/place eindresultaten op van ieder jaar. Elke keer spot je weer iets nieuws en blijf je je verbazen wat we kunnen bereiken, als we een gedeeld doel voor ogen hebben.'
*) Lore, een Engelse term die veel voorkomt in gaming en fantasy storytelling, is achtergrondinformatie in de vorm van verhalen, geschiedenis, cultuur et cetera die bijdraagt aan de 'world building' en ervoor zorgt dat mensen nog meer verzonken raken in een game of wereld :-)
3. Een laatste gooi naar roem - 'Ik vind Birdman een meesterwerk, dat ik al zeker vijftien keer heb gezien'
'Onze derde Pic(k) Of The Week is de film Birdman uit 2014. De film gaat over acteur Riggan Thomson die ooit wereldberoemd was als superheld Birdman, maar al een tijd is vergeten. Hij probeert een comeback te maken in het theater, om toch nog de waardering te krijgen van een serieuze acteur.
Ik (Nina) vind Birdman een meesterwerk dat ik al zeker vijftien keer heb gezien. Het verhaal en het thema is geweldig: een laatste gooi naar roem van een middle aged acteur. Elk personage is boeiend en de vorm is bijzonder. De one-takers zijn mooi en ik vond de muziek ook erg goed gekozen; gemaakt door jazzmuzikant Antonio Sanchez, die de muziek improviseerde terwijl hij naar de film keek. De neurotische jazzmuziek klinkt als het hoofdpersonage. Wanhopig en choatisch.
Deze film inspireert mij omdat ik normaal erg goed ga op minimalistische films. Ik heb de HKU gedaan waar ik ben afgestudeerd als regisseur en hier werd erop gehamerd: hou het simpel. Ook in de reclame denken we het liefst vanuit ‘less is more’. Maar deze film laat zien dat je met heel veel ook iets geweldigs kan maken. Al die goeie elementen werken juist overweldigend. Less is more hoeft dus niet altijd de leidraad te zijn.'
4. Le Petit Prince van Antoine de Saint-Exupéry - 'Ik geloof dat we allemaal wat meer kind mogen zijn'
“All grown-ups were once children... but only few of them remember it.”
'Voor m’n pic(k) van vandaag heb ik (Hannah) gekozen voor het boek Le Petit Prince. En dan denk je misschien ‘een kinderboek? Is dat relevant?’ Kijk, precies jou moet ik hebben. Let op:
Dit boek bekritiseert namelijk de volwassen wereld waarin creativiteit vaak wordt onderdrukt door de nadruk op rationaliteit, materiële zaken en sociale conformiteit. Een van de hoofdpersonen, De Kleine Prins, ergert zich aan volwassenen die overal een uitleg voor willen en zich alleen bezighouden met 'zaken van belang' zoals wiskunde, wetenschap en geschiedenis. Een bekend voorbeeld uit het boek is de tekening van een boa constrictor die een olifant inslikt. Maar volwassenen zien alleen een hoed, ze staan er niet voor open om verder te kijken dan dat. Het illustreert hoe we als volwassenen het vermogen verliezen om met de verbeelding van een kind te kijken. Zonde toch?
Ik geloof dat we allemaal wat meer kind mogen zijn.
En dan bedoel ik niet dat we massaal de straat onveilig moeten gaan maken met driewielers (al klinkt dat wel kicken), maar we kunnen ons wel meer openstellen. Kinderen zijn nieuwsgierig en observerend, ze stellen vragen en vinden schoonheid in de kleinste dingen. Volwassenen daarentegen hebben de neiging om in hokjes te denken en zich te richten op ‘intelligente’ onderwerpen. Maar intelligentie gaat niet alleen om het uitvogelen van de relativiteitstheorie of het lezen van non-fictie, omdat dat het enige genre zou zijn ‘waar je wat aan hebt’. Intelligentie is ook de regels durven herschrijven, te luisteren naar anderen of juist je hakken in het zand te steken.
Onlangs ben ik samen met iemand begonnen aan het schrijven van een boek. 'De Zandbak Mentaliteit’, noemen we het. Waarin we uiteenzetten hoe belangrijk het is om je innerlijke kind te omarmen. Om ongegeneerd torentjes te bouwen, andere kinderen te vragen om mee te helpen, zandkoekjes te maken in verschillende soorten en maten, maar ook om je werkje te kunnen omgooien en opnieuw te beginnen.
Wees niet bang om soms even in die spreekwoordelijke zandbak (of de werkelijke, doe wat goed voelt!) te springen, het leven is oprecht zo veel leuker als je niet bezig bent met de beperkingen, maar juist met de mogelijkheden.'
5. 'Change the Ref inspireert ons door de enorme motivatie die ze hebben, en vanwege de consistentie'
'Dan onze laatste Pic(k) Of The Week. Onze, want deze pic(k) hebben we samen uitgekozen. En dat is de organisatie Change the Ref die zich inzet tegen gun violence in Amerika. De organisatie is opgezet door twee ouders die hun kind hebben verloren tijdens een high school shooting. Wij hebben twee jaar geleden een talk van deze ouders gezien in Cannes. Zij geloofden zó in het feit dat hun organisatie verandering kon brengen, en spoorden iedereen in de zaal aan om mee te helpen. Dit heeft een diepe indruk op ons achtergelaten. Dat activisme, en die strijd voor een beter Amerika.
Change the Ref inspireert ons dus door de enorme motivatie die ze hebben, en ze inspireren ons om de consistentie. Ieder jaar weten zij twee tot zelfs drie goede campagnes te maken op hetzelfde onderwerp. Dat vereist doorzettingsvermogen en passie. Als wij erdoorheen zitten en er niet uitkomen met een briefing, denken we vaak even aan dat vuurtje van Change the Ref.'
In de week van 12 augustus (Random Pic(k) Of The Day For A Week verschijnt sinds dit jaar tweewekelijks) is Merel Groenenboom, Head Of Production Joe Public Amsterdam, curator van #RPOTDFAW.
