Buffelkut was guerrilla medium Pepsi Max

Het uitzicht vanuit de voormalige boerderij is overweldigend. Met helder zicht kun je de omringende hunebedden uit de velden zien opdoemen, en die bedden zijn er rondom Drouwen volop.
Maar ik ben niet voor hunebedden naar Drenthe gekomen, maar voor het verhaal achter de mysterieuze punkband Buffelkut, die midden jaren negentig met hun single ‘Jan Douwe zal ik jou bek verbouwen’ in sneltreinvaart een cultstatus in de Nederlandse underground- en skatescene verkreeg.
Buffelkut was evenwel geen echte band, maar een guerrilla marketing stunt, sterker, Buffelkut was de eerste guerrilla marketing stunt van ons land, en Kees Klomp kan me erover alles vertellen.
Kees heeft een groots reclame-cv. Hij werkte onder meer als trendwatcher bij FHV/BBDO, was oprichter van het experience marketingbureau Beyond The Line en general manager bij EMI Music –waar hij onder meer uitvinder was van de DJ Maestro Blue Note Trip-reeks-, werkte als strateeg bij TBWA Brand Experience Company en opereert sinds drie jaar als zelfstandig merkcreatief vanuit Drenthe.
In 1995 werkte hij nog bij FHV/BBDO.
Voor Douwe Egbert verzon hij de Koffieconcerten in Café de Kroon op het Leidseplein, voor Royal Club bedacht hij Club Solaris in de gelijknamige beachtent in Bloemendaal aan Zee, een serie dj-optredens op zondagmiddag dat als gangmaker fungeerde voor BeachPop.
Ook als klant had hij Pepsi Max, dat in die tijd furore maakte met de slogan –weet u het nog- ‘Been There, Done That, Tried That’.
In reclamespotjes richtte de suikerarme colavariant zich op GeneratioNext dudes tussen 16 en 29 jaar die eigenlijk alles al hadden gezien en meegemaakt, van snowboarden vanaf steile hellingen tot wildwater varen in het oerwoud, die coole jongelui dus, en die hingen vooral rond in de skatescene. En met de scien wenste Pepsi Max zich nadrukkelijk te verbinden.
Het grootse skate-event van ons land vond toen plaats in Eindhoven dat Pepsi direct maar had omgedoopt tot Pepsi Max Skate Stage, een festival dus met veel gekeet en geskate en muziek.
“Om meer rumoer rond dat muziekfestival te genereren, besloten we een opzienbarend nummer op te nemen met een band die qua tone of noice precies bij die doelgroep paste.”
Dat werden dus de anarcho schreeuwers van Buffelkut met hun nummer ‘Jan Douwe, zal ik jou bek verbouwen’.
Waarom de naam Buffelkut?
“Koeienlul klonk te plat, nee, de reden achter die naam ken ik niet meer.”
Buffelkut bestond uit leden van een aantal punkbands. Wie goed heeft opgelet, kan ze in het clipje in Waskracht herkennen, de punkrockers van NRA, Betray en Down Right Groovy, en de laatste was de punkband van Klomp zelf.
Aha.
“Ik heb in nog wat bandjes gezeten, ja, muziek, daar heb ik iets mee. Dit is Brutal Obscenity, crossover metal. Luisteren?”
Nou, zet maar eens op dat brutale obsceniteitje.
Ik lust wel een paar fijnzinnige minuten uit de Nederlandse popgeschiedenis.
Even later wordt Drouwen vanuit Huize Klomp bijkans opgeblazen door een explosieve mix van Speedtwins, Motörhead en Slayer.
De jongens van Buffelkut klinken ineens als de sopraantjes van het Interkerkelijk Kinderkoor De Zevensprong.
“We hebben het singletje ‘Jan Douwe zal ik jou bek verbouwen’ geplugt bij verschillende radioprogramma’s en ook het VPRO-progamma Waskracht was wel voor een item rond de band te pluggen. Dat verhaal in dat filmpje voor de IJslandse televisie, helemaal verzonnen, en prachtig verteld door de manager van mijn oude band.”
De tekst, de titel, de gitaren: Buffelkut was niet meer te stuiten. Jan Douwe Kroeske zelf deed snotterend op de radio zijn beklag, waarom hij, waarom moest de band hem hebben.
Het zorgde voor een run op het singletje dat alleen te krijgen was bij skatewinkels, independant outlets voornamelijk, waar ook posters hingen en een display voor die flexi-single, alles keurig gebrand met het logo van Pepsi Max.
“Vijfhonderd singletjes hadden we gedrukt, ik heb er verdorie geen. Net zoals die posters, doodzonde eigenlijk.”
Het festival stond op de kaart en Pepsi Max had in een klap bij het skatepubliek via Buffelkut een enorm krediet opgebouwd. “En dat voor bij elkaar 300 gulden.”
Natuurlijk wilde tal van journalisten meer weten over de band, en het waarom van hun aubade aan deejay Jan Douwe, maar Buffelkut zweeg. Onverwachts op het podium geklommen, als echte guerrillero’s weer vliegensvlug verdwenen, een hoop tumult en media-exposure achterlatend.
Een punkband als reclamemedium.
Het demasqué moet voelen als een trap tegen de schenen van de vele fans die online nog altijd met veel ontzag over de band spreken.
"Buffelkut was misschien wel een van de beste bewaarde geheimen van de Nederlandse muziekgeschiedenis van de afgelopen 15 jaar."
Jan Douwe?
Die mag uitgesnotterd vast wel even naar PepsiCo bellen voor enkele verkoelende slokjes.
‘Been There, Done That, Tried That’.
Voor rumoer rond een merk kun je trouwens nog altijd bij Kees Klomp terecht. Zijn punky streken heeft die intussen wel verloren.

Epiloog: De communicatiemevrouw van PepsiCo wil eigenlijk direct de telefoon op de haak gooien als ik over Buffelkut begin, maar nee, u spreekt niet met een schoolpleingrap. Buffelkut was een guerrilla actie uit uw eigen colakeuken. Maar Buffelkut zegt haar helemaal niks, en zij is de langst zittende op de afdeling. Nog iets van Buffelkut in de Pepsico-burelen terug te vinden dan? Nee, computers zijn opgeschoond, bureaus schoongeveegd. Bij PepsiCo hebben ze helaas geen oog voor reclamegeschiedenis.