Koninklijke Communicatie

De plannen voor een vakantiehuis in Mozambique vallen verkeerd. Waarom de keuze voor een vakantiehuis in een zeldzaam natuurgebied in een instabiel derde wereldland in een reservaat voor de allerrijksten? Een ware communicatie-uitdaging om dat op een goede wijze te 'framen'. Ik doe een poging. De Kroonprins is in de geest van zijn vader en opa een groot liefhebber van Afrika en zijn vrouw zet zich in voor microkredieten, en laat dat en ook nog watermanagement eens een zeer actueel thema in Mozambique zijn. Dat in combinatie met de speciale vriendschapsband en historische gronden verklaren de keuze voor deze plek. En de bouw van het huis met alleen duurzame materialen resulteert in een klimaatneutraal ecologisch voorbeeldproject. Ik schud het maar even uit mijn mouw, maar dit zou in ieder geval een basis kunnen bieden aan de argumentatie voor deze keuze. Zo is het toch in de jaren ook gegaan met de Gelukkige Olifant, het vakantiehuis van zijn grootmoeder in Italie in Porto Ercole?

Maar het lijkt er op dat de PR van ons vorstenhuis in een stuip verkeert: de fiscale constructie van Christina, de tonnen kostende onderhoudsbeurt van de Groene Draeck, de stijgende vergoedingen aan het Koningshuis in een tijd dat iedereen bezuinigt, de onsympathieke aanpak rond de verbouwing van het Paleis op de Dam, het rigide bevechten van privacy rond onschuldige vakantiefoto's. En nu dit weer. In NRC Handelsblad stond een mooi opinie-artikel van Bram Kempers, hoogleraar sociologie van kunst aan de Universiteit van Amsterdam."Matigheid is een vorstelijke deugd. Daarom valt het maatschappelijk zo slecht dat leden van ons hof de ethische grenzen niet voldoende lijken te kennen." Ik zou daaraan willen toevoegen: "Legitimerende communicatie is eveneens een vorstelijke deugd. Daar zou de aandacht voor de Koninklijke Communicatie nu naar uit moeten gaan".