Dit gezellige stukje proza belandde in mijn inbox. Soort kettingmailtje, vermoed ik. ‘’Beste geldbezitters. Veel rekeninghouders van ABN-AMRO gaan op dit moment over naar andere banken. In het allerergste geval zou dat kunnen betekenen dat de bank springt. Ze kunnen dan niet meer aan hun verplichtingen voldoen. Je bent gedekt tot 20.000, dus doe wat je denkt dat verstandig is. PS: In de min staan bij ABN-AMRO lijkt me niet zo'n probleem. Hartelijke groeten van uw financieel adviseur.’’ Het zal je bedrijf maar overkomen. Als humor bedoeld, vermoed ik, want er stond eigenlijk ABM i.p.v. ABN. Voor zo'n trieste buzzcampagne zou geen beschaafde partij tekenen.
Een paar dagen ervoor, begin deze maand, kreeg ik nog een keurig briefje thuis van Jan Peter Schmittmann, directievoorzitter van ABN Amro Nederland. Ik kon weer rustig gaan slapen, ondanks al dat fusierumoer rond mijn bank. ‘’Onze dienstverlening blijft op hetzelfde niveau als u van ons gewend bent.’’ Hij gaf zijn eigen emailadres op, voor ’t geval van vragen. Prima! Enkele weken eerder was nog veel beter geweest, maar goed.
Links en rechts vang ik verhalen op over mensen die geld aan het overhevelen zijn naar andere banken, met Rabobank als vaakst genoemde bestemming. Niet dat 'men' bang is dat ABN Amro echt over de kop gaat, maar gewoon omdat men die fusie, c.q. overname niet ziet zitten. Door wie dan ook.
Volgens mij is er veel en veel meer nodig dan een keurig briefje van de directievoorzitter en pers-statements van Rijkman Groenink. Een gigantisch pr-offensief gekoppeld aan ouderwetse, informatieve issue-advertising. En wel snel. Het ziet er anders helemaal niet leuk uit voor het v/h trotse ABN Amro, eens De Bank genoemd. Die nu in snel tempo verwordt tot brood voor concurrerenten, ook al is zij (gelukkig) verre van dood.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!