De horeca heeft bijna de plek van de Kerk ingenomen

De sfeer onder het personeel is goed. Er lopen minder mensen rond, maar degenen die er nog zijn, zijn bevlogen.

Zolang we afstand kunnen houden, valt het eigenlijk wel mee.

We kunnen dat, omdat we goede mensen in dienst hebben. We pakken het ook praktisch aan, door tafels te verplaatsen en bijvoorbeeld sales en marketingpersoneel een hotelkamer te geven om in te werken. We hebben 7.500 vierkante meter om te verdelen.

We hebben nog een paar hotelgasten, uit wonderlijke doelgroepen. Bijvoorbeeld een stel dat hun wereldreis moest afbreken. Ze konden hun eigen huis nog niet in omdat de aannemer daar nog bezig is. Nu wonen ze bij ons.

Maar ook mensen met een tweede huis in het buitenland die terug moesten komen, maar hun eigen huis nog aan vrienden hadden uitgeleend.

Dat zorgt voor een interessante dynamiek.

Veel mensen houden een dagboek bij in dit soort periodes. Er zijn enorm veel platforms waar je tips krijgt over cashflow berekeningen en hoe je om moet gaan met de overheid.

Het leek mij leuk om te schrijven over de dagelijkse praktijk en het gevoel dat daar bij komt kijken. Ik schrijf er dagelijks over op de site Entrée Magazine. Eigenlijk ook om iets meer verteerbaar aan de lezers te geven dan verhalen over hoe je het water buiten de dijken moet houden.

Er gebeuren ook nu nog steeds leuke dingen en dat deel ik graag.

Het is uiteraard behelpen. Na twee weken in 'lockdown' te zijn, verwachten we zeker nog vier weken creatief te moeten blijven.

We hebben nu drie hotels, het derde restaurant is in wording. We moeten zien of we die dit jaar nog openen. Het fijne is dat de restaurants het goed doen onder lokale bewoners. Dat zorgde al voor minder afhankelijkheid van de hotelgasten en nu hebben we een goede gastenkring voor bezorging van maaltijden.

We zoeken zoveel mogelijk de media op om onze nieuwe initiatieven te delen. We verhuren hotelkamers nu ook als kantoor, inclusief parkeerplaats, koffie en thee. We zijn eigenlijk dus veel bezig met actiemarketing.

Met het pakket aan maatregelen dat we nemen, proberen we ook wel een positie in de markt te pakken. We willen de creativiteit die we nu hebben, na de crisis vast zien te houden.

Wat ons nu verbaast, is dat we baat hebben bij onze onafhankelijkheid. We zijn niet gebonden aan leveranciers of groothandels. Dat geldt in het bijzonder voor de wijnen. We hebben een fantastische sommelier die nu met een bakfiets op pad gaat om wijn te verkopen. De gasten weten ons ook daar te vinden.

Natuurlijk moeten we applaudisseren voor mensen in de zorg. We moeten dankbaar zijn voor al het goede wat gebeurd.

Maar, ik moet ook wel een beetje lachen om de bewoners van de Bloemgracht die met elkaar 'Aan de Amsterdamse grachten' zingen. Het commentaar was duidelijk: “De gegoede burgerij laat zich van zijn beste kant zien.”

De oprechte dingen ontroeren me. Zoals de centrale keuken van restaurantketen Cannibale Royale. Daar verwerken ze eten dat waar dan ook in de stad overblijft, om later aan goede doelen te kunnen geven.

Wat me ook ontroert zijn de café-eigenaren die hun eigen gasten misten. De horeca heeft natuurlijk tot op zekere hoogte de plek van de kerken ingenomen. Dat zijn de plekken waar mensen samen komen voor contact.

Je merkt dat die groepen elkaar weten te vinden. Wij houden ook contact met onze vaste gasten uit de buurt. Daar moet je niet al te hard bij op je eigen borst kloppen. Dat moet je gewoon doen.

Waar ik me aan stoor zijn de grote merken die zich beroemen op sociale duurzaamheid. Ze draaien met weinig mensen veel omzet en geven nu geen thuis. Ze mogen echt wel wat meer verantwoordelijkheid nemen op dit moment.

Duurzaamheid passen wij ook toe bij onze leveranciers. We hebben gisteren bijvoorbeeld met de Lindenhoff (horecaslager, red.) overlegd wat zij op voorraad hebben. Niet zozeer wat er in het seizoen is, of wat wij op de kaart hebben. We moeten elkaar helpen.

Ik werkte tijdens en na 9/11 in New York. Wat ik daar geleerd heb is dat met ervaring ook rust komt. Het komt goed. Ook al weten we nog niet hoe, het komt goed.

New York is er ook bovenop gekomen, ook al was het een zwarte periode. Wat me bij is gebleven van die periode is de enorme samenhorigheid. New York is een harde, individualistische stad. Na 9/11 heb ik daar gezien dat mensen op elkaar gingen letten, meer samen gingen doen.

De FLYERALARM Club is een bonte verzameling van marketeers en creatieven die allemaal eenzelfde doel hebben: een sterk merk bouwen met zakelijk succes en oog voor de wereld. Drukwerkspecialist FLYERALARM faciliteert de club. Want: we vinden niets mooier dan merken versterken. De club geeft members inspirerende masterclasses, een V.I.P korting op drukwerk én avonturen met gelijkdenkenden. Dus ja, in de FLYERALARM Club komt de liefde voor merken rood-blozend tot leven.