Okay. Eerst maar een bekentenis: ik zat dus op Tinder. U denkt nu waarschijnlijk: een man van zijn leeftijd zou beter moeten weten – en achteraf denk ik dat zelf ook.
Maar goed, Tinder dus.
We hadden elkaar snel gevonden. Ze was, dat had ik in die eerste seconden al gezien, totáál mijn type. Ik kom wel vaker leuke gezichtjes tegen, maar dit was meer dan een leuk gezichtje. Misschien kent u dat gevoel: je weet niet wat het is, maar je weet dat het je aantrekt.
Ze bleek ook welbespraakt, toen we in de uren daarna met elkaar bleven WhatsAppen om een afspraak te maken. Er verschenen beloftevolle hints in mijn scherm, vurige woorden flitsen over en weer door het netwerk.
Nog een bekentenis: meestal ben ik wel voorzichtiger, maar dit keer liet ik me om de een of andere reden al snel gaan. Ze moet toen al gevoeld hebben dat ik wel heel graag wilde.– Ik wilde niet meer verder swipen, ik wilde háár.
Zij reageerde net zo gepassioneerd – ik voelde dat ze het leuk vond, dat ik zo enthousiast was. Bovendien, en daarmee had ze mij definitief aan de haak: ze maakte duidelijk dat ze niet zocht naar een flirt, maar naar vastigheid. Net als ik.
Op de dag zelf voelde ik een nervositeit die ik allang vergeten was. ’s Morgens onder de douche merkte ik dat ik met meer ijdelheid dan anders naar mijn lijf keek. Ik koos mijn outfit met meer aandacht dan ik van mijzelf gewend ben. Die blije, jongensachtige, onrustige, verwachtingsvolle energie bleef de hele dag bij me – totdat het eindelijk tijd was voor onze afspraak.
Ik parkeerde, veel te vroeg. Ik wandelde naar de kroeg waar we elkaar zouden zien – en het viel me toen al op (maar ik dacht er niet bij na) dat het op de parkeerplaats wel erg druk was, voor deze tijd.
Eenmaal binnen hoefde ik niet lang te zoeken: achterin, aan de grote stamtafel, daar zat ze, in het echt nog mooier dan op mijn 5 inch beeldscherm! Ik zag alleen maar háár, ik was verblind – ik zag helemaal niet wie er verder aan de stamtafel zaten.
Een zenuwachtige, vlugge kus op de wang. ‘Ga zitten’ zei ze. Ik ging zitten, mijn ogen verloren in de hare.
En toen gebeurde het.
‘Ivo’ zei ze, ‘wat ontzettend fijn dat je er bent – mag ik je voorstellen?’ Ik ontwaakte in totale verwarring, terwijl ze mij rond de hele tafel handen liet schudden. ‘Marc, aangenaam’. ‘Tony’. ‘Hoi, ik ben Diederik’. ‘Dag, ik ben Johnny, leuk je te ontmoeten’. Sommigen uit het groepje kende ik wel.
Eenentwintig zaten er. Geen twee, geen drie. Eenentwintig!
Terwijl mijn hart in slow motion leek te ontploffen, legde ze uit hoe het zat. Bij elke zin van haar uitleg, kromp mijn mannelijkheid ineen.
Ze was vorige week begonnen met zeventig – zeventig! – zeventig mannen zoals ik, allemaal even bedwelmd door haar uitstraling. Van die zeventig had ze er vandaag eenentwintig uitgenodigd. Die twintig plus ik mochten haar vandaag trakteren, legde ze uit.
En als het trakteren beviel, zou ze met acht van ons een gezellig weekend doorbrengen. Van die acht zou ze er vier, misschien vijf overhouden om een maandje mee door te gaan, ‘op proef’. En daarna zou ze met twee of drie geluksvogels een kindje maken, om uiteindelijk – over een paar maanden – werkelijk gefundeerd te kunnen kiezen welk gezinnetje haar het best zou bevallen.
Gelukkig ken ik de barman, in dat café. Ik rekende mijn wijntje af, pakte mijn jas en glipte de deur uit. Niemand had iets door – alle aandacht was voor haar lippen.
Buiten begon het (want zo gaat dat op een slechte dag) langzaam te miezeren. De lucht was grauw, terwijl bij aankomst het blauw nog zo helder was geweest.
Voordat ik de auto startte, zette ik mijn telefoon weer aan.
‘Verwijder contact’ (Tempo Team, heette ze). Weet u het zeker? vroeg mijn telefoon nog. Ja, ik wist het zeker. En daarna heb ik – want uiteindelijk heb ik van deze hele episode wel iets geleerd – ook Tinder van mijn toestel gehaald.
Ik ben niet trots op de ervaring die ik vandaag met u deel. Maar ik hoop dat u iets leert van mijn verhaal: deze manier van daten – daar wordt volgens mij geen bureau en geen adverteerder gelukkig van.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!