Door Sarah Valkering
De gemeenteraad van Texel besloot deze week dat er een maximum komt aan het aantal ‘bedden’ op het waddeneiland. Hiermee probeert 'de balans tussen eilandbewoners en bezoekers' te waarborgen. Vlieland deed al voor hoe dat werkt. Een mooi voorbeeld van succesvolle positionering.
Wat is de kunst van een goede positionering? Een unieke (brein)positie kiezen en daaraan vasthouden blijkt in de praktijk nog wel eens lastiger dan op papier.
Want hoe houd je vast aan een gekozen positie in een veranderende wereld? Op welke trends haak je aan en welke laat je liggen? Een mooi voorbeeld van hoe positionering succesvol kan werken, zien we terug op de Wadden.
Eenheid in verscheidenheid, dat kenmerkt de Nederlandse Waddeneilanden. Hoewel ze op elkaar lijken, hebben ze elk een heel eigen karakter en trekken ze ook een ander publiek.
In de ‘Bosatlas van de Wadden’ zie je de verschillen duidelijk terug. Texel is het grootste en meest bezochte eiland, Vlieland staat bekend om de rust en iets meer luxe, Terschelling is geroemd om cultuur en is populair bij jongeren, Ameland kenmerkt zich door een ‘nuchter’ karakter en Schiermonnikoog is er voor de natuurliefhebber.
Hindernissen
Zelf kom ik al jaren op Vlieland. Het toerisme op Vlieland kwam begin vorige eeuw op gang, met de bouw van een uitspanning op de plek waar nu strandpaviljoen ‘het Badhuys’ staat. Vanaf het begin was Vlieland een plek voor rustzoekers. Naast de bouw van enkele huizen bij het strand voor met name welgestelde Friezen, startte het toerisme op het eiland met een kampeerlocatie in de duinen.
Van alle eilanden trok Vlieland de minste bezoekers en dat is nog steeds zo. Makkelijk was het niet bereikbaar, er ging geen rechtstreekse boot en je moest er een lange overtocht voor over hebben. De boot was koud, onbehaaglijk en je moest overstappen naar een kleiner bootje om aan wal te komen. Maar dat weerhield de groeiende groep liefhebbers van het eiland er niet van om het jaarlijks te bezoeken.
Rust en ruimte
Ook toen kwamen de meeste bezoekers voor de rust en de ruimte, tegelijkertijd wilde het eiland vanaf de jaren vijftig ruimte bieden aan de groeiende groep vooral binnenlandse toeristen. Op dat moment stond het eiland op een kantelpunt: gaat Vlieland mee in het massatoerisme of is er een weg om het karakter van het eiland te behouden?
Het was de tijd waarin veel Nederlandse badplaatsen opkwamen. Zandvoort, Scheveningen, Katwijk, allemaal plaatsen met toen moderne winkelcentra, hoogbouw en veel uitgaansgelegenheden.
De branding van Vlieland
Het bestuur van Vlieland is daar destijds welbewust niet in meegegaan. Ze zagen in dat de belangrijkste reden voor een bezoek aan Vlieland niet het vertier, maar juist de rust was. Daarom is besloten om zich in te laten met deze ‘moderniteiten’.
Ook nu nog bewaakt het bestuur van Vlieland de positionering van het eiland: auto’s van badgasten zijn niet welkom. De gemeente houdt vast aan een beperkt aantal bedden. Er wordt niet gemikt op dagjesmensen, maar op bezoekers die langer blijven.
Wie denkt een ‘Vliebiza’ te vinden met drukke uitgaansgelegenheden, komt bedrogen uit. Op Vlieland vind je geen grote vakantieparken, jongerencampings, drukke disco’s en nauwelijks hoogbouw. Die naam slaat hooguit op de mooie stranden en de toenemende prijzen van de horeca. Place branding avant la lettre.
Schaarste als sleutel tot succes
Het ‘niet meegaan met de moderniteit’ uit de jaren vijftig heeft ervoor gezorgd dat Vlieland heeft vast kunnen houden aan het unieke karakter van het eiland. Het bewaren van deze identiteit is wel een blijvende uitdaging. Het succes van een Waddeneiland als Vlieland zal altijd in spanning blijven staan met het behoud van de natuur en de rust.
De drukte neemt toe en commerciële belangen liggen op de loer. Maar juist de schaarste en de rust zijn de sleutel tot succes: wie volgende zomervakantie op Vlieland door wil brengen, mag nu vast boeken. Het eiland heeft een uitstekende reputatie: mensen weten wat ze er mogen verwachten en dat heeft geleid tot een trouwe schare ambassadeurs.
Koers houden, karakter tonen
Het verhaal van Vlieland is in feite een les in positionering. Wat als het bestuur van Vlieland een andere richting had gekozen? Was een bezoek aan het eiland dan de reis nog waard geweest? En hoe zorgt het huidige en toekomstige bestuur ervoor dat de toenemende populariteit van Vlieland niet ten koste gaat van het karakter?
Identiteit gaat niet alleen over een fysieke plek, maar ook om waarden die zich hebben genesteld in de hoofden van mensen. De eigen koers vasthouden, in eigentijdse vorm, en niet meewaaien met alle winden is het devies.
Ook - of misschien wel juist - in een wereld die snel verandert, is vasthouden aan de eigen identiteit, ‘sense of belonging’, kernwaarden en ‘purpose’ een sleutel voor succes.
Sarah Valkering is senior-adviseur bij de Reputatiegroep
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!