Zaterdag appte een vriend uit Amsterdam mij met het meestegelezen Volkskrant artikel van de week – het ging om Dotan, een leger nepvolgers en een zielig verhaal over een leukemiepatient wat niet waar bleek te zijn. Deze vriend en ik zijn eens naar zijn concertje gegaan. Ik was namelijk verliefd op Dotan, had hem eens ontmoet bij RTL Late Night en bezweek bij zijn binnenkomst. Helaas was het concert in Paradiso zo saai was dat we vroegtijdig Paradiso verlieten – Dotan had nul interactie met het publiek (toch die onzekerheid) en niemand ging los (zouden het toen al nepfans geweest zijn?). De liefde was over, afgeknapt.
Al snel verspreidde het Volkskrant artikel zich via alle whatsapp groepen en werd het een hot topic. Dotan is toch juist zo puur, met zijn #InsideMyBones expositie in het Rijks? Voor meer mensen ging deze week het vlammetje uit. Verliefd zijn we niet meer op Dotan.
Beetje wennen
Maar wat is precies de grens die hij over ging? Zien we niet de hele dag door dingen online die niet echt zijn? De size 0 influencers die wij volgen eten geloof ik echt niet elke dag pizza of In-N-Out burgers, volgers kun je makkelijk kopen online, en onze tijdlijn staat vol met fake news. Dat weten we toch allemaal wel…? Toch?
Misschien dat Nederland toch nog een beetje moet wennen aan de impact van social media en de mogelijkheden die het biedt voor commerciële en imago verbeterende doeleinden.Net zoals het ook wennen is dat Facebook geld verdient aan onze data. Ik denk dat dit niet alleen vraagt om een uitzending van Arjen Lubach, dit vraagt om een nieuwe SIRE campagne.
Annelies Valk is global brand strategy manager Vodafone
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!