OOR wil geen abonnees meer

Met pijn in mijn hart zeg ik na ongeveer 17 jaar mijn abonnement op muziektijdschrift (vroeger 'muziekkrant') OOR op.

Niet omdat het blad verminderd is in kwaliteit, niet vanwege de prijs, niet vanwege veranderde interesse.

Ik heb deze week mijn abonnement opgezegd omdat dit blijkbaar is wat de abonnementenservice 'A tot Z Abonnementenservices' te Capelle aan den IJssel wil.
Want OOR wordt niet meer bij mij thuisbezorgd.

De aardige meisjes van 'A tot Z Abonnementenservices' aan de telefoon komen met het excuus: er zijn problemen met de bezorging. Als ik om drie weken bel om te vragen waar mijn exemplaar blijft, krijg ik te horen dat hij zal worden nabezorgd. Als ik twee weken later weer bel om te vragen waarom ik hem niet heb ontvangen, hoor ik: hij staat in de lijst om verstuurd te worden.

Intussen ligt het nieuwe nummer al in de kiosken. Ik bel weer, krijg weer de belofte dat het oude en nieuwe nummer zullen worden nabezorgd. Helaas, er valt geen OOR op de mat bij huize Fygi.

Aardig meisje
Wat wel op de mat valt, is een acceptgiro met het verzoek dringend het abonnementsgeld te betalen. Ik betaal al 17 jaar automatisch. Ik bel weer een aardig meisje dat vertelt: 'Er is een storing in het betalingssysteem. Mocht u de acceptgiro hebben betaald, kunt u aan de bank vragen of u het geld kan terugkrijgen.'

Ik stuur ook e-mails met de vraag of ze de OOR kunnen opsturen. Ik krijg een automatische reactie waarin staat dat als het noodzakelijk is, A tot Z Abonnementenservices op mijn e-mail zal reageren.
Mijn inbox blijft leeg.

We kennen allemaal de verhalen over de service van Ziggo, UPC, KPN InternetPlusBellen, ga maar door. Op MolBlog wordt er regelmatig verslag van gedaan. Het zijn verhalen met een hoog N=1-gehalte, maar ze geven wel een trend aan: het is zeer slecht gesteld met klantenservice in Nederland.

Nu kunnen de Ziggo-klanten geen kant op, ze zijn afhankelijk van dit bedrijf voor hun kabel, telefoon en internet. Dus kan Ziggo zich, op korte termijn, deze houding veroorloven.

Dat geldt, zo denk ik, niet voor een muziektijdschrift dat al jaren last heeft van dalende advertentie-inkomsten, steeds minder (en ouderwordende) lezers. Print heeft het zwaar en krijgt het steeds zwaarder.

Gids in muziekland
Al die jaren ben ik een trouwe lezer geweest, het blad was in mijn jeugd een gids voor mij als ontdekkingsreiziger in muziekland. Hoewel ik vandaag de dag mijn informatie uit hoofdzakelijk internetbronnen haal, bleef ik trouw aan OOR. Mede omdat ik als jong meisje er ooit van droomde eindredacteur van het blad te worden. De OOR-journalisten waren helden voor mij. Kort gezegd: ik was een erg trouwe consument.

Ik werk als eindredacteur van Tijdschrift voor Marketing. Ik moet er niet aan denken dat lezers hun abonnement opzeggen vanwege de slechte bezorg/abonnementenservice. Slapeloze nachten zou ik hebben. Zwoeg je maandelijks om een kwalitatief product te maken, dan is een goede abonnementenservice en bezorging van essentieel belang. Anders blijft er niets van je product over. Want het bereikt de klant/abonnee/consument niet.

Mijn laatste boze e-mail met daarin de melding dat ik mijn abonnement opzeg, heb ik ge-cc't naar de redactie van OOR. Ik heb geen enkele reactie gekregen.

Zo voelt het dus als je na 17 jaar de bons krijgt...