Toen ik jurylid was voor de Sabre Awards

Ooit was ik jurylid voor de EMEA Sabre Awards.

Op een dag lag er een bruine monsterzak-envelop in de brievenbus thuis, met daarin een dik pak papier. Paul Holmes had er een briefje bij gedaan. Ik was jurylid voor drie categorieën en ik werd een paar weken later in Londen verwacht om met de andere juryleden te overleggen en een keuze uit de inzendingen te maken.

Het lezen van het pak papier viel nog niet mee. De eigenlijke projectbeschrijvingen waren verstopt in wazig marketingjargon. Na een paar uur lezen en vooral bladeren, bleken de beknopste inzendingen duidelijk mijn voorkeur te hebben genoten. Op naar Londen!

Het adres lag in een straat in de prestigieuze wijk Westminster. Ik stelde mijzelf een statige vergaderzaal voor, met eiken lambrizeringen en de geur van het British Empire. Wat was de PR toch eigenlijk een leuk vak! Verrassend genoeg bleek het huisnummer te horen bij een pub in een steegje achter een drukke winkelstraat. ‘Ik kom voor een bijeenkomst van de Sabre awards, in een zaaltje hierboven neem ik aan?’ De jongen achter de bar keek me ongelovig aan. ‘We don’t have any sabers around here, of that I’m certain!’ Maar Paul Holmes, van die naam had hij toch wel gehoord? ‘Ah, so you’re here to see Paul!’ Met een brede grijns wees hij naar een hoek van de pub, waar een gezelschap van 5 personen achter enorme glazen bier zat. Naast de tafel stond een kartonnen doos met mappen.  Ik werd vrolijk welkom geheten en wat volgde was een aangenaam kroeggesprek waarvan me vooral is bijgebleven dat Paul onbekommerd ingezonden dvd’s in de kartonnen doos kieperde ‘want die kunnen we hier toch niet bekijken’.

Een maand later zat ik in een gigantische feestzaal in een Zuideuropese stad. Het rook er naar parfum, zweet en alcohol. Honderden mannen in power suits achter feestelijk gedekte tafels en vooral veel, heel veel jonge vrouwen in laag uitgesneden avondjurken. Het programma bleek eenvoudig. Om de drie minuten werd er iemand op het podium geroepen door Paul Holmes, die de winaar een plastic trofee in handen drukte, waarna steevast een gezelschap aan één van de tientallen tafeltjes in hoog gejoel uitbarstte.

Na drie kwartier van prijsuitreikingen had iemand aan onze tafel een nieuw spel verzonnen. Het heette ‘nog niet bestaande categorieën voor de Sabre Awards’. Al snel deden aangrenzende tafeltjes ook mee. ‘Most impressive fax sent by a secretary in the business-to-consumer category’ schreeuwde iemand. Het werd een onvergetelijke nacht, vol van ‘heavy drinking and partying’.

Een paar dagen later zag ik op de pr-nieuwssites dat bijna ieder PR bureau in Europa een prijs had gewonnen, ieder in een eigen categorie.  Op de website van Paul Holmes stonden de aankondigingen van een aanstaand Sabre Awards evenement op een ander continent.