Terrorisme en crisiscommunicatie
10 augustus. Circa 1300 uur. Landing op Heatrow. Een van de drukste vliegvelden van de wereld. Een van de grotere ondernemingen in…
Helaas hebben we niet meer de rechten op de originele afbeelding
© adformatie
Helaas hebben we niet meer de rechten op de originele afbeelding
© adformatie
10 augustus. Circa 1300 uur. Landing op Heatrow. Een van de drukste vliegvelden van de wereld. Een van de grotere ondernemingen in Engeland. De piloot benadrukt via de intercom nog eens dat hij hoopt dat we de volgende keer weer met de dezelfde maatschappij meevliegen en wijst er op dat we goed op de borden moeten kijken voor de ‘connecting flights’. Circa 1400 uur We belanden in een enorme chaos. Paniek. Niemand weet wat er aan de hand is. Duizenden mensen in de hal. Alle vluchten lijken gecanceld. Een van onze medereizigers belt naar Nederland en hoort wat er ongeveer aan de hand is. Later worden velletjes papier uitgereikt. Alleen paspoort en geld mogen mee in een doorzichtige plastic tas. Geen enkele informatie over het waarom. Boze mensen. Schreeuwende moeders die eerst een slok van de babymelk moeten nemen. Verontwaardigde vaders die hun GSM en autosleutels moeten inchecken.
related partner content for mobile comes here
related partner content comes here
Kan dat niet anders? Je zou zeggen dat bij een dergelijke operatie minstens aan de crisiscommunicatie gedacht moet zijn. Maar bij het trefwoord terrorist gaan alle luiken dicht. Reizigers ontberen elke vorm van informatie. Het gevolg is dat de chaos toeneemt, er totaal geen begrip is voor zeer te verdedigen maatregelen. Een spasme van lang geleden, zou je zeggen. Gaat Schiphol dat beter doen?
Reacties:
Om een reactie achter te laten is een account vereist.
Inloggen Word lid