Raar bericht in de krant van vrijdag: Rabobank meldt inkomens top niet.

De Rabobank blijkt de enige grote bank in Nederland te zijn die weigert de individuele inkomens van de topbestuurders te publiceren, stond in een ANP-bericht op vrijdag in de NRC.

Het is een keuze, die nog wel een staartje heeft, omdat het niet in de geest is van de Code Tabaksblat, maar wat nog veel gekker is voor mij: de Rabo profileert zich nu al enige tijd als een echte coöperatieve bank, die tussen de mensen staat en veel minder 'hard' is als de concurrentie. Een bank met een triple A-status, maar ook actief in derde wereld landen en met het maatschappelijke hart op de juiste plek.

Op de site van de Rabobank staat, onder het kopje 'bank met een hart':

'De Rabobank combineert het beste van twee werelden. Ze is groot en klein tegelijk. Ze is zakelijk en persoonlijk. Ze werkt met het hoofd en met het hart. Ze is groot genoeg om te beschikken over de nieuwste technologie en klein genoeg om klaar te staan voor elke klant. Ze is zakelijk genoeg om de eigen grenzen te bepalen en tegelijk persoonlijk genoeg om te begrijpen wat in speciale gevallen nodig is.'

En denk dan eens aan Jochem de Bruin, het leidende reclamekarakter, die de bank onlangs nog een Gouden Effie bezorgde. Lieve, aardige Jochem. Altijd oprecht.

En denk dan eens aan de openheid die de bank betracht als het op de beloning van de topmannen aankomt. Jochem zwijgt, het schaamrood op de kaken.

De mooie, zorgvuldig opgebouwde transparantie van de bank stopt kennelijk bij de bestuurskamers.