Iedereen ongelimiteerd vakantie!

Tussen al het wereldnieuws door sloop daar ineens een klein berichtje over vakantie binnen. Een Nederlands softwarebedrijf (Bynder) gaat niet langer de vakantiedagen van haar werknemers bijhouden. De gemeente Hollands Kroonn en consultancykantoor &Samhoud gingen hen voor.

Net als Virgin en IBM, om nog maar eens twee namen te noemen. Vrij nemen wordt zo een beslissing die bij de werknemers ligt. Een randvoorwaarde hierbij is de hoge betrokkenheid bij het werk, en het hieruit voortvloeiende verantwoordelijkheidsgevoel.

Als je zoiets op een feestje bespreekt, wordt je al snel overstemd door grappen en cynisme - 'Ja, dat willen we allemaal wel' - en opmerkingen over eeuwig leegstaande afdelingen, waar iedereen op sabbatical is.

Maar wat blijkt in de praktijk? Het tegendeel is waar. Immers: niemand wil het bedrijf waar hij werkt schade berokkenen, en zeker niet zijn eigen carrière. Sterker nog: het gevaar dreigt dat mensen juist te weinig vakantie opnemen, met alle risico van oververmoeidheid of zelfs burn-outs van dien.

De upside is dat de productiviteit juist toeneemt. Dat ondervond Netflix toen dit bedrijf in 2010 alle regels rond de vakantiedagen opgaf.

De aanleiding hiervoor was dat het personeel aangaf het onjuist te vinden dat overuren nooit geregistreerd werden maar elk uur dat als vakantie werd opgenomen wel. ('Just as we don’t have a nine-to-five policy, we don’t need a vacation policy.') Netflix rapporteert nu een #m7H_ztGarmq0">stijging in moraal, creativiteit en produktiviteit.

Het loslaten van de regels (en niet alleen over de hoeveelheid vakantiedagen) heeft het gunstige effect dat werknemers meer verantwoordelijkheid voelen en gaan nemen. Hoe meer regels er worden opgesteld, hoe meer men zich daartegen verzet.

Dit verschijnsel wordt uitgebreid besproken  in 'Cognitive Surplus: Creativity and Generosity in a Connected Age'. De heldere conclusie van het boek is dat wanneer mensen misbruik maken van het vertrouwen dat je ze geeft, je geen nieuwe regels moet gaan opstellen.maar gewoon ander personeel moet nemen.

Goede werknemers weten dat zij directeur zijn van hun eigen baan. Het is niet alleen zo dat zij uitstekend om kunnen gaan met nieuwe vrijheden, ze zien die ook als een stimulans.

Het zou de reclamewereld veel goed kunnen doen als ze zich openstelt voor dit soort nieuwe ontwikkelingen.