Wat nou, IC niet sexy?!

Tijdens de Logeion Communicatieman/vrouw/talent van het jaar verkiezing begin december, speculeren twee dames uit het publiek over wie gaat winnen. Al optuttend is het oordeel snel geveld: 'Ja, die Marjolijn Meynen van het Rijksmuseum gaat winnen. Want marketingcommunicatie is natuurlijk super sexy!'

Wat langer geleden tijdens een vergadering bij Logeion. We brainstormen over een themabijeenkomst. ‘Internationale interne communicatie', roept de ene helft in koor. 'Nee! Alsjeblieft géén interne communicatie! Dat is zo saai!' scandeert de andere helft.

Een paar jaar terug, na het geven van een college IC aan eerstejaars Communicatie van de Haagsche Hogeschool vraag ik de bomvolle zaal wie verder wil in IC. De meeste studenten trekken een ‘ammenooitniet’ gezicht. Zegge en schrijve één meisje steekt haar vinger op.

Op je kop een eierdop

We hebben een imagoprobleem. We zijn ongewild en niet sexy. Wat anderen vinden – ach Erger is wat we zelf voortdurend doen IC-professionals? Geheel vrijwillig pakken we een halve eierschaal uit de kast, zetten die op ons hoofd en roepen: Het is niet eerlijk, want zij zijn groot en ik is klein. We verlagen ons zélf wel tot het niveau van Calimero – dat hoeven anderen niet voor ons te doen. Terwijl we zelf het ook heel anders kunnen bekijken. Laten we voor de gein en voor de discussie eens uitgaan van wat vrouwen - naar verluidt - sexy vinden aan mannen: macht en positie.

Projecten killen door scherpe vragen

Eerst maar eens macht. Ok, als IC prof kun je niet bij nacht en ontij bij de baas van de organisatie binnenlopen zoals een woordvoerder. Maar jij kunt wel zijn persoonlijke coach zijn. En je hebt dan zelf weliswaar geen stem, maar je kunt wel meebepalen wat er uit de mond van de baas komt. Het is waar, je loopt niet de hele dag aan zijn zij, maar je bent wel een waardevolle spiegel door de perspectieven van medewerkers en teamleiders op tafel te leggen. IC-adviseurs kunnen communicatiegrage projectleiders in hun hok terugzetten, projecten killen door scherpe vragen te stellen en met het tikken van een simpele nieuwsbrief accenten leggen en het management dwingen om concreet te worden in plaats van te strooien met vaagheden hoog over.

Hip en happening

Dan nog even je positie. Je hebt in principe toegang tot iedereen in de organisatie. Je kent veel mensen en je weet veel dingen – juist ook de juicy bits. Jouw netwerk maakt dat je mensen en projecten met elkaar kunt verbinden. Je bereik is in potentie groot. En in tijden van crisis kun jij als reddende engel de goedkoopste en toch meest effectieve vorm van communicatie versterken: good old lijncommunicatie.

Impertinente vragen

Vergeet niet, communicatiebureau FleishmanHillard heeft het onderzocht afgelopen zomer: IC is hip en happening. De crisis heeft organisaties van een belangrijk ding doordrongen: het is wel zo handig dat medewerkers weten wat je strategie is om de moeilijke tijden te lijf te gaan en hoe ze zich daarvoor kunnen inzetten. Maar het meest sexy aan IC is toch wel dat je altijd en overal de meest kritische en impertinente vragen mag – of liever moet - stellen om je werk goed te doen.

Dus wat nou, IC niet sexy?! Ik zal niet iedereen hebben weten te overtuigen. Maar so what? Uiteindelijk is sexiness, net als beauty – in the eye of the beholder. Dus weg met die eierschaal! Want als iets nou niet sexy is….

*Of haar etc.