Triodos Bank heeft zijn verstand verloren

Afgelopen jaar ontdekte ik onzichtbare vlekken in mijn was. Vanish introduceerde weer een innovatie: Vanish Oxi Action - Multi. Dat Multi rekent af met verschillende soorten vlekken, zo stelt Vanish: ‘de zichtbare én de onzichtbare’. Daar was het dan. Een nieuw probleem dat mij al tijdenlang het leven zuur maakt. Onzichtbare vlekken. Het is net als het vuil onder de rand van mijn wc-pot. De kalkafzet in mijn wasmachine. Mijn cocaïne die witte heroïne blijkt te zijn. Of Vanish. Je had het gewoonweg niet kunnen weten. En weet ook niet wanneer het probleem is opgelost.

Deze beangstigende vorm van adverteren was tot dusver voorbehouden aan de witwasindustrie, met al zijn crèmes, gels, spray en poeders. Als geen ander wisten zij hun stinkende praktijken te verbloemen met roze wolken van rozengeur. Zij waren het die ons een slechte naam bezorgden. Het is hun schuld dat Bill Hicks ons ’in advertising and marketing’ terecht opriep er een eind aan te maken.

En ineens stapt daar dan een heel ander soort merk in het domein van angstverteren. Het is geen zeep. Het is…Triodos Bank. Het beste jongetje van de financiële klas. Het troetelmerk van linkse gezinnen. De prins van principes. Triodos kwam me vertellen dat er dingen zijn die ze (anderen) me nooit verteld hebben. Dingen die ik echt zou moet weten. Vervolgens staken ze van wal en verkochten me niet één probleem. Nee, ze verkochten me er vijf.

1. Triodos onthulde dat de veel gebruikte metafoor van de kokende kikker niet klopt. Ze hebben het getest. Nou ja, niet dus want zij respecteren en houden van alle levende wezens, maar in een extra film leggen ze uit hoe ’ze’ (anderen) ooit geprobeerd hebben kikkers te koken en dat werkte blijkbaar niet.

Kortom: ik gebruik mijn hele volwassen leven al een mislukte metafoor.  En Triodos heeft vrienden die kikkers koken enkel omwille van de wetenschap.

2. Triodos roept met forse overtuiging dat ik geen machine ben. Echt niet? Triodos vertelt hoe ’ze’ (anderen) een beloningssysteem hebben opgetuigd dat uitgaat van egoïstische, koudbloedige individuen die alleen maar uit zijn op persoonlijk gewin. Terwijl ik - zo denken ze -  een sociaal wezen ben dat wat ik heb en verdien juist met anderen wil delen. Aangezien ik dat helemaal niet wil, voel ik me nu een sociopaat. En ben ik bang dat Triodos mijn spaargeld deelt met mensen die werken voor Greenpeace.

3. Een vlinder kan een orkaan starten, zegt Triodos. Op zoek naar de wetenschappelijke staving van deze nieuwe wijsheid, vind ik een subtekst die uitlegt dat ik dit als een metafoor moet zien. Dus nu reiken ze me een toffe nieuwe metafoor aan die ik net zo hard weer moet vergeten of in elk geval niet moet gebruiken aangezien het zo weer een leugen kan blijken -  net als de kikker - zodra  Triodos’ dierentreiterende vriendjes zo’n vlinder te pakken krijgen.

4. We zijn beter af zonder bazen. Waarom zou je grote denkers en leiders nodig hebben? Triodos presenteert met grote trots: bottom-up bankieren. Ze wachten op ons, simpele zielen, om te komen met nieuwe ideeën. Ik had geen idee! Ik was mascara aan het kopen. Daarom duurt die crisis zo lang…

5. Bankiers zijn niet te vertrouwen. Nou ja, dat weet iedereen natuurlijk. Maar om gewoon zo even zwart op wit toe te geven - als bank -  dat jouw medewerkers fout op fout maken, is weer iets anders. Had Triodos niet juist de goeie kunnen aannemen (of opleiden)?  Is mijn geld in onmiddellijk gevaar? Triodos vraagt me om met ze mee te blijven denken, want 'het nieuwe bankieren is al lang begonnen'. Prima. Als dat nieuwe bankieren van ze de afgelopen jaren tot hun huidige 0,4% spaarrente heeft geleid, steek ik nu mijn hoofd in de oven.

Het is officieel. Triodos heeft z’n verstand verloren. En dat was echt een te dure (en goede) campagne om zomaar weg te gooien… De prins werd tot kikker gekust. Maar ik heb geen tijd om me er druk om te maken.

Vaarwel, Triodos! I got five less problems without you.

Femke Schavemaker is freelance copywriter. Dit blog verscheen eerder in het Engels op amsterdamadblog.com.