Doorbreek de bubbels
Jan Driessen, Q-A Communicatie
'De kracht van de bubbels heb ik echt onderschat.' Toen Barack Obama in zijn laatste interview als president door zijn eigen communicatieteam gevraagd werd naar zijn grootste fout, was dat zijn ontnuchterende antwoord. Hij had de vernietigende impact over het hoofd gezien van de geïsoleerde groepen andersdenkenden die in bubbels leven en alleen nog maar nieuws tot zich nemen dat precies in hun eigen straatje past. En hij realiseerde zich te laat dat die groepen niet meer op een normale manier bereikt kunnen worden.
Zij staan niet meer open voor andere opvattingen of de bewijsbare waarheid. Zij hechten alleen nog maar geloof aan de eigen (angst)verhalen, geloven alleen de eigen roddels en de eigen 'alternative' facts. Luisteren en kijken alleen nog maar naar pods en vlogs die de eigen cultuur verheerlijken. Met alle polariserende, ontregelende en vervreemdende gevolgen van dien. Dat zien we in Nederland nu ook gebeuren met onder andere de derde generatie allochtonen. Zij leven in een compleet gesloten 'alternative' bubbel. En zetten zich - gesteund door radicale en zogenaamd religieuze verhalen - met kracht af tegen de tolerante, vrije en open cultuur die ons land tot Nederland maakte. De begrijpelijke hand-in-hand acties van goedbedoelende politici, de gemeende en harde taal van de premier, de verontwaardiging in de traditionele pers; het dringt niet meer door tot in de bubbels. Althans niet zoals wij de boodschappen bedoeld hebben.
De lachwekkende foto van Pechtold en Koolmees, de uithaal van Rutte, een boze COC-mevrouw, worden in de bubbel juist als bewijs gezien van hun eigen gelijk. En ze leiden tot de uitwassen die we tegenwoordig dagelijks moeten meemaken. Barack Obama kondigde in dat laatste interview (PodSaveAmerica) aan dat hij zich de komende jaren specifiek gaat bezighouden met het vinden van het antwoord op de vraag: hoe doorbreken we de gesloten bubbels? Volgens hem kan dat alleen met heel veel inspanning, met echt contact en dus met massale microcommunicatie. Strenge regels en consequente naleving van die regels zullen daarbij volgens mij onontkoombaar zijn. Anders blijft de intensieve micro-communicatie teveel vrijblijvende socialpraat.
Ga #handinhand met de Marokkanen
Paul Stamsnijder, De Reputatiegroep
Wow: #handinhand. Deze rake actie op initiatief van Daan Verhoeven leert maar weer wat de kracht van de eenvoud is: een simpel protestgebaar wordt binnen vierentwintig uur in heel Nederland bekend. Een solidariteitsactie tegen homohaat, tegen idioten met betonscharen, en tegen discriminatie in het algemeen.
In de bubbel van vrijdenkende Nederlanders doet iedereen mee: lang leve de verbroedering! Laat sekse, gender, afkomst, geloof, huidskleur en geaardheid nooit een reden tot geweld zijn. Laten we staan voor diversiteit. Voor een land waarin iedereen elke dag zichzelf kan zijn. Lang leve vrijheid, gelijkheid en broederschap en het ‘vijftienmiljoenmensen’-gevoel. In de woorden van Loesje: homosexualiteit is aangeboren, homofobie is aangeleerd. Geen politiek correct mens kan er tegen zijn.
Saillant is dat de hype het opportunisme van de BN-er blootlegt. Iedereen doet mee aan #handinhand: lekker politiek correct, samen op de foto en doorpompen dat bericht, in de eigen bubbel. Een idee is pas echt effectief als mensen stimuleert in hun eigen ijdelheid. Voordat je het weet is #handinhand een gimmick in de bubbel van vrijdenkende Nederlanders.
Laat #handinhand niet claimen als een gebaar dat wordt gekaapt door homo’s, maar maak er een universeel gebaar van verbroedering van. Zoek de samenwerking met bijvoorbeeld het onderwijs, NOC-NSF, de KNVB en andere sportbonden. Chapeau voor Daan Verhoeven en Barbara Barend, maar zoek vooral op wat er buiten de eigen bubbel gebeurt. Hier ligt ook een uitdaging voor het COC – kijk verder dan de homocommunity. Zoek juist de andersdenkenden op: ga #handinhand met de Marokkanen. Bijvoorbeeld met de Raad van Marokkaanse Moskeeën Nederland (RMMN). Krijg Badr Hari zover dat hij #handinhand gaat met Rico Verhoeven. Hakim Ziyech met Karim El Ahmadi.
Ik hoor al een #handinhand-lied en zie wereldleiders hand in hand met elkaar staan. Dan is het pas echt een succes.
Zijn deze jongeren nog wel bereikbaar?
Charles Huijskens, HuijskensBickerton
Enkele Marokkaans-Nederlandse tieners, van wie één 14 jaar oud is, de anderen 16, hebben zich bij de politie gemeld inzake de mishandeling van twee mannen die hand in hand op straat liepen. Een van de tieners had die avond blijkbaar een betonschaar meegenomen. Een betonschaar… Met dat enorme stuk gereedschap werd een van de mannen in zijn gezicht geslagen. Het gaat hier om zeer zware mishandeling. Omdat een man de hand van een andere man vasthoudt. In Marokko is dat overigens een volstrekt normaal straatbeeld. En nergens in Marokko lopen ’s avonds tieners op straat met een betonschaar om mensen in elkaar te slaan.
NRC Handelsblad publiceerde gisteren op de voorpagina een foto van Alexander Pechtold en Wouter Koolmees die hand in hand op het Binnenhof wandelen. Het gaat duidelijk niet vanzelf, je ziet aan de wat geforceerde foto dat het geen stel is. Goed, de lezer van de krant zal instemmend knikken bij het zien van dit beeld. Pechtold heeft een goed gevoel voor het geven van een signaal dat bij velen een snaar raakt. Maar Jan Driessen wijst me terecht op de kern van het probleem: Marokkaans-Nederlandse tieners die ’s avonds laat met een betonschaar in de binnenstad gaan stappen, lezen geen krant. Wie kan deze groep dan wel bereiken? Wie communiceert met deze jongeren? Zijn zij nog bereikbaar voor een gesprek? Ik vrees dat ik in dit geval de moed opgeef. Aan de andere kant… zij hebben zich zelf bij de politie gemeld. Onder druk van hun ouders of vrienden? Als dat zo is, geeft dat misschien een oplossingsrichting aan. Een ander lichtpuntje in deze duisternis is er helaas niet te vinden.
