De PR Hitlijst 2014 - de communicatiesongs van Hans Koeleman

Communicatie stelt dit jaar de Ultieme PR Hitlijst samen van de 25 songs die de essentie van het pr-vak het beste uitdrukken.

De komende weken plaatsen we dagelijks de favoriete pr-song van bekende vakgenoten. Via onze pagina op Facebook en in reacties hier verzamelen we suggesties van lezers. Op 30 december wordt de definitieve lijst bekend gemaakt.

Vandaag een paar communicatiesongs van Hans Koeleman.

MAKE IT RAIN van Tom Waits

Zelf luister ik dit jaargetijde graag naar Schuberts Winterreise, via Spotify, op mijn kop, bij een avondwandeling. Maar Waits’ song trof mij zeer en er is in essentie niet veel verschil tussen hem en Schubert. Waits bezingt zijn lot even indringend en ook met een verpletterende eenvoud. 

Ach, voor ons communicatiemensen is ‘la condition humaine’ dagelijkse kost. In ons vak gaan wij door rollercoasters van menselijke emotie. Geen dag is hetzelfde. Geen jaar ontspeend van crises.  Eenzaamheid is ons lot. Want zelden is er iets pasklaars voor handen. Maar het moet wel gefixt. En wel nu. Snel. En de menigte om ons heen paniekert. Altijd. Hoe lossen we het weer eens op. Ook als we liever toe zijn aan een warme maaltijd en een goed glas wijn. Ik put altijd veel troost uit Shopenhauers ‘het ergste moet nog komen’. En – in dit geval – uit de gretigheid waarmee Waits zich laat geselen. Kortom, ik put veel energie uit figuren die het lot niet uit de weg gaan maar die het tarten. Die het uitdagen in plaats van zij die meehuilen met de wolven in het bos. Het is ons vak. Voor ons is rust een verschrikking. Enjoy it while it lasts! Make it rain!

I have no pride

I have no shame

You gotta make it rain

Make it rain!

I want to believe

In the mercy of the world again

Make it rain, make it rain!

The nite's too quiet

Stretched out alone

I need the whip of thunder

And the wind's dark moan

        
Tom Waits - Make It Rain
    
  
  

    

  

  

  

GUTE NACHT uit Winterreise van Schubert

En dan – okay, ietsje eerder in de tijd geschreven – is er Schubert. Ook een stoere gast. Hij steekt ons ook een hart onder de riem. In de duisternis waarin wij onze wondermiddelen moeten klaarstomen, past geen zeuren… Geen talmen. Geen steun. Niemand heeft het antwoord.

Ich kann zu meiner Reisen
Nicht wählen mit der Zeit,
Muß selbst den Weg mir weisen
In dieser Dunkelheit.
Es zieht ein Mondenschatten
Als mein Gefährte mit,
Und auf den weißen Matten
Such' ich des Wildes Tritt.

Of

Die kalten Winde bliesen

Mir grad ins Angesicht;

Der Hut flog mir vom Kopfe,

Ich wendete mich nicht.

Nun bin ich manche Stunde

Entfernt von jenem Ort,

Und immer hör' ich's rauschen:

Du fändest Ruhe dort!

Ten slotte
Voor het overige ben ik heel vrolijk. Maar mijn stelregel is dus: wanhoop niet, het kan altijd erger! Bezing uw lot met overtuigende blues. Maar doe het ’s avonds thuis. Als niemand het ziet.