Het rapport over de Noordzuidlijncommunicatie is gemaakt op basis van interviews met sleutelfiguren van het project (waaronder communicatiemanager Alex Sheerazi en online communicatiedeskundige Freddy Elink Schuurman) en een bronnenstudie. Het is een prachtige case-study van de evolutie van de communicatie van dit grote project van een technisch gedomineerde aanpak van projectcommunicatie gericht op het 'verkopen' naar een situatie van dialoog en grote openheid en transparantie. Met name ook de inzet van de sociale media en de deelname aan nieuwe netwerken hebben bijgedragen aan een veel krachtiger tweerichtingcommunicatie tussen project en omgeving. En dat heeft weer grote impact gehad op de interne projectorganisatie.
Overigens zijn het niet alleen de sociale media die het verschil maakten. Ook het besluit om de omgevingsmanagers vanuit het centrale projectbureau naar de bouwlocaties rond de stations te brengen heeft bijgedragen aan veel directere contacten tussen project en omgeving. De combinatie van intensieve contacten en een 'leefbaarheidspakket' met maatregelen om ervaren overlast te verzachten (ramenlappen, herstel van scheuren, aankleden van de bouwplaats) hebben geleid tot het herstel van vertrouwen na de grote crisis waar het project in verzeild was geraakt na het grote Vijzelgrachtincident in 2008 en het stopzetten van de bouw gedurende bijna een jaar. Dat incident wordt overigens door velen bestempeld als een 'blessing in disguise' omdat het de genoemde veranderingen mogelijk maakte.
Het streven van het project naar absolute transparantie vraagt om een andere manier van handelen. Als voorbeeld wordt in het rapport genoemd het direct op youtube plaatsen van een fimpje dat na een lek op het Centraal Station voor de verzekering is gemaakt. Terwijl mensen van het project nog bezig zijn met het oplossen van de problemen, laat het project dat zien. Met het risico dat het grote publiek dit zal oormerken als het zoveelste falen van de Noord/ Zuidlijn.
Het nieuwe handelingsframe zal bij alle bij het project betrokkenen gevestigd moeten worden: aannemers, managers en uitvoerenden moeten anders met elkaar en met de omgeving omgaan. En bestuurders moeten daar de ruimte voor bieden.En daarmee kan de Noord Zuidlijn case wel eens de standaard gaan bieden voor hoe grote projecten in de toekomst uitgevoerd worden: een contextuele vorm van projectmanagen en projectcommunicatie.
Het gehele rapport van onderzoeker Ton Baetens kan worden gedownload of besteld via de site van de Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling. Doe dat!
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!