David Brilleslijper wilde na het vertrek van de ceo van Delta Lloyd niet opnieuw beginnen in zijn oude functie. ‘De relatie die ik met Niek had opgebouwd, bouw je niet zo snel weer met iemand anders op.’
Veertien jaar lang werkte David Brilleslijper als hoogste communicatiebaas bij Delta Lloyd. Zijn carrière bracht hem de afgelopen 25 jaar langs ondernemingen als NS en Hoogovens. Hij was nog geen 40 jaar toen hij gevraagd werd voor het hoogste communicatieambt bij de verzekeraar.
Riant uitzicht
Ruim een jaar geleden verruilde hij een kantoorkolos met riant uitzicht over de Amstel voor de beslotenheid van het klassieke kantoor aan huis. En daar zit je dan ineens op een winterdag. Niet meer in de veilige wetenschap van een vast inkomen. ‘Ja, de overgang was best groot’, geeft Brilleslijper onomwonden toe. ‘Vlak voor mijn vertrek speelde nog de kwestie met De Nederlandse Bank (waarbij Delta Lloyd van DNB een boete van 23 miljoen kreeg opgelegd, RM). Tot een paar weken voordat ik stopte, heb ik daar meer dan fulltime aan gewerkt. Ik heb eigenlijk te weinig tijd gehad om mijn overstap uit te werken. En toen ik begon, had ik geen zicht op klussen.’
Gardening leave
Brilleslijper had met instemming van Delta Lloyd een soort afkoelperiode ingelast, een ‘gardening leave’, zoals hij het noemt, waarin hij heel veel mensen sprak over zijn nieuwe bestaan. En toen was het dienstverband dan toch echt geëindigd. ‘Tja, dan zit je thuis en kijk je uit het raam. Het was januari, dus vreselijk weer. Oeps, dacht ik. Wat ga ik nu morgen doen? Maar je weet ook: je bouwt iets op. Je hebt goede dagen en slechte dagen. Ik kan vanavond twee telefoontjes krijgen en nieuwe opdrachten binnenhalen of ik kan een paar weken alleen op bestaande opdrachten zitten. Maar ik heb inmiddels wel geleerd: bekijk het per dag en neem het zoals het is.’
Eigen kaartjes kopen
Zeker miste hij in het begin zijn collega’s, zijn afdeling. ‘De contacten zijn nu vluchtiger. Je werkt niet met een team dat je zelf hebt opgebouwd.’ Hij miste aanvankelijk ook de status die bij het vak hoort, al had hij dat nooit gedacht. ‘Al die uitnodigingen alleen al. Ik kon bij wijze van spreken elke avond in een ander theater zitten. Nu moet ik zelf mijn kaartjes kopen.’ Maar vooral werk-technisch liggen de zaken anders. ‘Ik was gewend dat ik heel veel werk op me afkreeg en dat moest wegmanagen. Ik moest zorgen dat het gebeurde – goed en tijdig. En nu moet ik werk het naar me toe managen. Het is precies het omgekeerde. Je maakt een draai van 180 graden. Ook binnen mijn netwerk. Ik was de klant, iedereen kwam naar mij. Nu moet ik de klant zoeken. En ook al heb ik zeker niet te klagen – dat is best spannend.’
Strak stramien
Toch was de stap zeer weloverwogen. ‘Ik was al een tijdje aan het twijfelen. Ik had alles gezien wat er te zien valt. Ga je dan nog een andere stap maken naar een andere corporate? En wordt dat dan weer een financial? Dat lag wel voor de hand. Er zat een heel strak stramien in mijn werkzaamheden. Kwartaalberichten, jaarverslagen, het aansturen van je team, managementoverleg. Je praat over veel mee. Zeven, acht afspraken op een dag, dat was normaal. Wilde ik dat nog een keer? Nee, dacht ik. Mijn grootste drive: niet inslapen en iets doen wat ik nog nooit gedaan had. Vooral om mezelf scherp te houden.
Verbreden
‘Het is ook leuk om even niet te hoeven managen. Om even niet al die beoordelingsgesprekken meer te hoeven voeren. En dat bedoel ik niet onaardig. Het was een heel intensieve tijd. Ik had behoefte aan afstand. Om me te verbreden. Ik opereer op het snijvlak van strategie, communicatie en finance. Er is maar een beperkt aantal mensen die dat kunnen.’ Verder begeleid ik de communicatie rond een aantal juridische conflicten over corporate issues, ook dat is behoorlijk gespecialiseerd.’
Kritische momenten
Hij is bezig om samen met Niek Hoek, zijn oude ceo bij Delta Lloyd, iets op te zetten. ‘Een propositie waarbij we senior management bijstaan op kritische beslismomenten. Denk aan fusies, overnames en strategische heroriëntaties. Het idee is dat we het vraagstuk geïntegreerd aanvliegen, vanuit de strategische, de communicatieve en de juridische kant.’
Jezelf bewijzen
Vlak voordat Brilleslijper voor zelfstandigheid koos, vertrok dezelfde Hoek bij Delta Lloyd. Speelde dat een rol? ‘Ja. Ik heb het erover gehad met Niek. Hij zei: het is interessant om zo’n overgang naar een nieuwe ceo mee te maken. Ik had ook een prima contact met Hans van der Noorda, Nieks opvolger. Maar je moet toch opnieuw beginnen in je oude functie. Je moet jezelf weer bewijzen. Je team is hetzelfde, je pakket is hetzelfde. Maar de relatie die ik in dertien jaar met Niek had opgebouwd, bouw je niet zo snel meer met iemand anders op.’
Bewaker
Misschien was zijn houdbaarheidsdatum ook overschreden. Was het tijd voor een ander type communicatiedirecteur. ‘Nee, dat geloof ik helemaal niet. Maar als je zo lang met iemand samenwerkt en een band opbouwt, gaat de relatie verder dan puur inhoudelijk. Ik heb bij Delta Lloyd de hele scenario-ontwikkeling van de strategie gedaan en deze de organisatie ingebracht. Dat gaat veel verder dan puur de rol van directeur communicatie. En dan komt er een nieuwe ceo die zegt dat het niet meteen vanzelfsprekend is dat je die bredere strategische rol ook houdt. Zeker, dat speelde mee bij mijn vertrek. Ik zie dat wel als een trend: de rol van de communicatiedirecteur als bewaker van het algemene gedachtegoed van de organisatie en ook zijn strategische rol wordt minder belangrijk.’
Wie is David Brilleslijper?
David Brilleslijper werkte in verschillende management- en communicatiefuncties, bij onder meer NS en Hoogovens. Hij was bijna 14 jaar als directeur communicatie en investor relations bij verzekeraar Delta Lloyd.
Hij is daarnaast maatschappelijk actief, onder meer als voorzitter van de Joodse Gemeenschap.
Op de vraag wat zijn sprong hem heeft gebracht, zegt hij: ‘Ik wilde iets doen wat ik nog nooit gedaan had en weer leren. Dat is gelukt. Wat fijn is, is dat ik weer mijn eigen tijd kan indelen. Maar ik merk ook wel dat die vrijheid relatief is. Vroeger kon ik wel eens zeggen: nu doe ik even niks. Dat gaat nu niet. Ook niet op vakantie. Volgens mijn jongste zoon is dit overigens een vreemd soort midlife-crisis. Hij zei: de meeste mannen kopen een sportauto. Jij gaat voor jezelf beginnen. En dan heb je ook nog een goedkopere auto gekocht.’
