Armoedige mvo-mislukking

De vier internationaal opererende bedrijven schreven in april van dit jaar een brief naar VN-baas Kofi Annan. In die brief, ondertekend door de topmannen Rijkman Groenink (ABN Amro), Jeroen van der Veer (Shell), Peter Bakker (TNT) en Antony Burgmans (Unilever) meldden de vier dat zij hun verantwoordelijkheid nemen voor het bestrijden van de armoede in de wereld. Zij willen daarnaast ijveren voor een beter milieu en bestrijding van corruptie. Het samenwerkingsverband tussen de grote bedrijven en de VN kreeg de naam Global Compact. In veel landen, waaronder België en Nigeria, werd vervolgens een nationale afdeling van Global Compact opgericht. Hetzelfde wensten de vier in Nederland te doen. Half september zou de Nederlandse afdeling worden opgericht. De krachtenbundeling moest er in Nederland toe leiden dat het grote bedrijfsleven, de overheid, de wetenschap en maatschappelijke organisaties zoals Oxfam Novib nieuwe initiatieven zouden kunnen ontplooien. Maar daar is vooralsnog niets van terechtgekomen. Met een groot aantal Nederlandse ondernemingen zijn gesprekken gevoerd, net als met de ministeries van economische en buitenlandse zaken. Maar het enthousiasme onder de bedrijven valt tegen. Zo heeft de Rabobank zich niet aangesloten. De organisatie is wel lid van Global Compact, maar ziet niet wat een Nederlandse afdeling voor toegevoegde waarde heeft. 'We zijn al lid van Global Compact sinds 2002', zegt een Rabo-woordvoerder. De Nederlandse afdeling leidt alleen maar tot meer overleg, een extra tijdsbeslag. Wat ons betreft volstaat het internationale lidmaatschap.'
Zit daar iets in, in die argumenten van de Rabobank? Of laat dit mislukte initiatief maar weer eens zien dat mvo voor veel bedrijven nog steeds niet veel meer is dan windowdressing?