De wereld van de communicatie lijkt in verwarring. Onlangs publiceerde communicatieonline een Brits onderzoek met als licht provocerende kop 'Pr-mensen stop met bellen, journo's willen het niet'. Dat leidde tot interessante reacties, varierend van: 'dit is een Brits onderzoek' (ja? nou?) tot 'ons bureau lukt het altijd wel ( tja...). Kernvraag: mogen pr-mensen nu wel of niet bellen om een verhaal te pitchen? Het antwoord op de vraag is simpel: bellen mag altijd, mits u de volgende dooddoeners NOOIT MEER bezigt.
1. 'Heeft u het persbericht ontvangen?'
De ultieme belmeisjesopener. En meteen de meest obligate en zaaddodende aller openingszinnen. Nou vooruit. Het schijnt dat er vorig jaar ergens in de provincie - nabij de Eemsmonding - een puber is gesignaleerd die onwetend op een meisje in de boerendisco afliep en vroeg: ... 'Hé, kom je hier wel vaker?' Maar daarna komt toch echt de vraag of we het persbericht al ontvangen hebben. Het persbericht dat het bureau een week eerder verstuurd heeft. Wat moet je antwoorden als journalist? 'Nee, met ons systeem kunnen wij alleen berichten verzenden?' Of:' O nee, onze ICT-man kijkt eens per jaar voor ons in Outlook?'
Nou dan.
Dus wat zeggen we voortaan?
'Heeft u het persbericht al bekeken? En zo nee, waarom dan wel niet. Het ligt er al een week, verdomme.'
Kijk, dan kom je binnen.
2. 'Hé (voornaam journalist)! Alles goed?'
Toegegeven, niet echt een vaste quote, wel een hinderlijke binnenkomer. En zeer contraproductief ook. Bel je met iemand die je niet kent, doe dan niet alsof je samen dezelfde spermadonor deelt. Of tenminste vanaf groep 2 onafscheidelijk bent. Sommige pr-mensen hebben er een handje van overfamiliair te doen. De gebruikelijke reactie aan de andere kant van de lijn is dan: code rood.
3. 'Ik ben zelf ook journalist geweest.'
Is 1 nog onschuldig en naïef, 2 professioneel autistisch, 3 is gewoon keihard fout. Want met deze frase probeert de pr-man een vertrouwensband te suggereren. 'Ik begrijp jou wel, ik ken het klappen van de pappenheimers.' Fout, fout, fout. Want achter deze quote gaat heel stiekem een drogreden schuil: omdat ik jou snap, heb ik ook best wel een beetje gelijk.
Onlangs interviewden wij een directeur van een grote onderneming. De man vond het een geweldig verhaal. Zijn woordvoerder wilde elke zin anders. Want ja, hij was tenslotte ook journalist geweest.
De wijze levensles: die zogenaamde vertrouwensband is er niet. De pr-man probeert iets te verkopen. De journalist probeert iets te wantrouwen. Als -ie tenminste zijn werk een beetje serieus neemt.
4. 'We zitten toch in hetzelfde vak?'
Niet per se een pitch-quote, vaker gebruikt door pr-mensen die een verhaal willen wijzigen, of: sturen in de goede richting. In hetzelfde segment als 2. Zie ook: vertrouwensband. Zie ook: drogreden. Zie ook: nutteloos.
5. 'Ik heb een mooie insteek voor je.'
Pitchquote voor gevorderden. Gebruikt door de ervaren rot die weet dat met hagel schieten alleen maar tot irritatie leidt. De journalist waardeert de moeite, maar je kunt ook te veel meedenken. En dat is hier het geval. Laat het insteken aan de pr-man, maar de insteek aan de journalist. Ieder zijn vak, tenslotte.
6. 'Is je collega er ook?'
Bot gevangen? Dan een deurtje verder nog eens proberen. Op de redactie van de Adfogroep gaat de telefoon soms zes keer voor dezelfde pitch. En dat allemaal exclusief. Ha! Ons advies:
Probeer het één keer en doe het dan goed. En neem je verlies, als het niet lukt.
