De opstellers houden het volgende pleidooi. "De taal die politici en bestuurders spreken maakt, zo leren de vertrouwenscijfers, geen enkele verbinding meer. Het ontbeert hen aan het vermogen om zich te uiten op een wijze die wel verbinding maakt. De komst van een nieuwe overheidstaal is zeer noodzakelijk, want steeds vaker zien we dat het resultaat van overheidscommunicatie is dat het vertrouwen, geloofwaardigheid en gezag verder achteruit holt. En de overheid een toenemend onvermogen vertoont om de eigen voornemens, dilemma's, aarzelingen, afwegingen, keuzes op een ordentelijke wijze voor het maatschappelijke voetlicht te brengen." Verticaal denken, in een tijd waarin het horizontaal verbindingen leggen steeds belangrijker wordt. Maar ook: de wereld van de beinvloedende communicatie waarbij de overheid steeds meer vanuit een communicatiestrategie bewust opinie aan het sturen is. Om met Obama te spreken: "Mensen willen niet paternalistisch en met slogans en overdrijving aangesproken worden, maar meegenomen worden –als volwassen en serieuze gesprekspartners- in de complexiteit van de vraagstukken waar beleidsmakers en politici voor staan".
Ik vind het een prachtig initatief en herken de roep om verbindingmakende communicatie. Tegelijkertijd is het manifest dat zich op diverse plaatsen keert tegen de woordenbrij zelf zo'n stortvloed geworden, dat het in feite weer een voorbeeld is van hoe lastig het is zowel verbinding te leggen als helder te communiceren. Maar dat is slechts een kanttekening: mijn steun hebben ze!
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!