Een relatief grote, actieve vereniging voor interne communicatie, BViC, Belgische Vereniging voor interne Communicatie. Het is even wennen. Want anders dan in Nederland, is er in Vlaanderen geen overkoepelende club voor alle gezindten, zoals Logeion.
Ondanks de veel geringere omvang van de markt, telt Vlaanderen maar liefst zes aparte beroepsverenigingen, waarvan Kortom, de vereniging voor overheidscommunicatie, met ruim 1.000 leden de grootste is. Er is een aparte vereniging voor bureaus (BPRCA), de Vlaamse VPRA, er is er een voor woordvoerders (3C), maar er is ook een vereniging voor zakelijke communicatie.
Waalse tegenhanger
En dan zijn er ook nog de Waalse verenigingen. Ooit werkte BViC samen met de Waalse tegenhanger, de ABCI. Maar daarmee is de BViC gebroken, zegt voorzitter Peter Op de Beeck (foto). ‘We zijn gescheiden van tafel en bed. Ze waren minder strikt.’
Bovendien: de bedrijfscultuur is anders in Wallonië. ‘Daar is veel meer industrie. Interne communicatie is er veel operationeler dan in Vlaanderen. En dat niveau is men in Vlaanderen ontstegen.’
Een verklaring waarom het Belgische verenigingsleven zo versnipperd is, heeft Op de Beeck wel. ‘Het is de Belgische mentaliteit. Wij kijken niet graag over ons muurke. Bang als we zijn om onze eigenheid te verliezen.’
Afgunst
Wel wordt regelmatig samengewerkt met Kortom. En met Logeion, want Op de Beeck en zijn medebestuurders kijken met gezonde professionele afgunst naar Nederland. Zijn ambitie, en ook die van BViC-directeur Martine Van Driessche, is om het peil van de (interne) communicatie omhoog te brengen. Omhoog naar het Nederlandse niveau.
Het duo is daarin vasthoudend en onvermoeibaar. Regelmatig reizen beiden af naar het Noorden. Diverse Nederlandse vakgenoten – Reinders, Koeleman, Van der Jagt – spraken op bijeenkomsten en congressen van de BViC.
Kwaliteit van de leden
Professionalisering van het vak begint met een professionele vereniging, is Op de Beecks stellige overtuiging. De eerste resultaten zijn zichtbaar. Niet alleen groeide de club onder zijn voorzitterschap van 270 naar ruim 400 leden. Ook staken Op de Beeck en de kordate Van Driessche energie in verhoging van de kwaliteit van de leden. Op de Beeck: ‘Er werden te veel mensen om verkeerde redenen lid. We hebben de contributie verhoogd. Zelfstandigen betalen bij ons best een fors bedrag.’
Partijtje meeblazen
Er is inmiddels goede samenwerking met hogescholen en universiteiten, en de vereniging maakt werk van congressen en events. De prijs voor de ‘meest efficiënte en innovatieve interne communicatie’ ziet hij als een belangrijke stap voorwaarts. En last but not least is Op de Beeck zeer ingenomen met het feit dat de Vlaamse vereniging een partijtje meeblaast in het Europese circuit.
Executive committee FEIEA
Voor de award-evening van de FEIEA, de Europese pendant van de BViC, had men 27 inzendingen uit Vlaanderen. Op de Beeck is ervan overtuigd dat er zeker een paar laureaten zullen tussen zitten. En het land is na een jaar waarnemend lidmaatschap gevraagd om zitting te nemen in de executive committee van de FEIEA. Tevreden zegt hij: ‘We mogen onze traditionele Vlaamse bescheidenheid nu wel afleggen.’
Gidsland
Ook Julie Clément ziet een langzaam groeiend zelfvertrouwen onder de leden. De directeur communicatie bij het Vlaams parlement is voorzitter van Kortom, de Vlaamse vereniging voor overheidsvoorlichters. Een goed georganiseerd kennisplatform, dat inmiddels 15 jaar actief is op het terrein van overheidscommunicatie.
Politie en brandweer
In Kortom zijn voorlichters van zo’n 300 gemeenten vertegenwoordigd, maar ook voorlichters bij overheidsdiensten en departementen en – opmerkelijk genoeg – politie en brandweer. Zeker heeft Kortom de afgelopen 15 jaar met een schuin oog naar de Nederlandse overheidsvoorlichting gekeken. Een gidsland, noemt ze haar noorderburen in het stuk dat ze schreef ter gelegenheid van het derde lustrum.
Jaloezie
‘Lange tijd keken we niet zonder jaloezie naar Nederland. Onze Nederlandse tegenhanger de VVO – inmiddels opgegaan in Logeion – bestaat al sinds de jaren zestig! Geen wonder dat de Kortom-oprichters van het eerste uur de mosterd ginds haalden. Ondertussen volgen we ook hoe in Groot-Brittannië en Frankrijk het vakterrein overheidscommunicatie zich ontwikkelt.’
Bijbenen
Toch is er iets aan het veranderen, merkt ze. ‘We hebben niet meer zo het gevoel dat we jullie moeten bijbenen. Ik heb verschillende gesprekken gevoerd met Betteke van Ruler. Ze zei: “Jullie moeten af van het idee dat je voortdurend op ons moet inlopen. Vooral op het gebied van de converserende overheid lopen jullie wellicht zelfs voor op Nederland.”’
Socialprofit
Met 1.100 leden is Kortom ‘zwaar binnengedrongen in de wereld van de overheidscommunicatie’, aldus Clément. 1.100 and still counting, want Kortom slaat zijn vleugels uit naar wat ze in Vlaanderen ‘socialprofit’ noemen. Volgens Clément moeten we daar niet zoiets als de goede doelen onder verstaan, maar partners waarmee lokale overheden samenwerken op maatschappelijk, sociaal en cultureel vlak.
OCMW’s
Dat zijn niet alleen de zogeheten OCMW’s – aan de gemeenten gelieerde Openbaar Centra voor Maatschappelijk Welzijn op het gebied van ouderen- en armenzorg –, maar ook groepen uit het middenveld zoals mutualiteiten (ziekenfondsen), zorgcentra, natuurverenigingen, sportverenigingen en cultuurcentra.
Nood aan kennis
‘We merken dat er een nood is bij deze socialprofits aan kennis op het gebied van communicatie.’ En het is Cléments ambitie om nieuw verworven kennis zo breed mogelijk te delen. ‘Ons doel is dat niemand die in het vak moet starten, in de woestijn zit.’
Waardevol
Interessant aan het Belgische concept: ‘Als overheid zijn wij niet alleen actief in het maatschappelijk veld. Want naast de OCMW’s zijn er zijn heel veel organisaties op sociaal, maatschappelijk en cultureel vlak. Die verdienen ondersteuning op het vlak van voorlichting. Als je het idee van overheidscommunicatie als zodanig loslaat en denkt aan ondersteuning van dit soort partijen, dan ben je bezig met de samenleving en niet louter met de overheid. Dat idee vind ik heel waardevol.’
