Aan het woord: Hans Vermaak. Hans Verwie? Vermaak dus. Let op die man. Een van de sprekers op ons congres op 12 november. Ik sprak hem voor het oktobernummer van Communicatie (en Interne Communicatie). Vermaak is veranderkundige, partner bij Twynstra Gudde, cum laude gepromoveerd onlangs. Hij heeft een verrassend dwarse – maar goed onderbouwde - kijk op het onderwerp. Communicatie komt er bekaaid vanaf. Althans de reguliere manier waarop rond (cultuur)veranderingen gecommuniceerd wordt. Een paar stellingen: al die grootschalige cultuurveranderingen: onzin. Niet precies genoeg. Alsof iedereen met hetzelfde probleem worstelt binnen organisaties. ‘Vraagstukken komen in vele soorten en maten. Neem een ziekenhuis. De samenwerking tussen medisch specialisten op de ene afdeling verloopt stroef omdat ze het lastig vinden om het werk te coördineren. Maar bij de afdeling ernaast is de samenwerking een probleem omdat de voorzitter een lastpak is. Denk je dat dezelfde aanpak dan werkt?’’
Medewerkers betrekken bij cultuurveranderingen, ook zo’n failliete strategie: ‘Tenminste als je echt wilt vernieuwen. Want dan krijg te horen wat ze altijd al dachten dat er zou moeten gebeuren en wat ook al drie keer is uitgeprobeerd. Je bevestigt daarmee alleen maar alle clichés en antieke opvattingen over veranderingen.’
Zijn visie – even kort door de bocht - als je echt wilt veranderen, moet communicatie van plek tot plek en van vraagstuk tot vraagstuk verschillen. Communicatie moet niet geruststellen, zoals nu veelal gebeurt, maar verontrusten. Communicatie moet vragen stellen bij de bestaande cultuur in plaats van deze (ongewild) te bevestigen. ‘Als je met verontrustende communicatie komt, moet je dat naar de rand van de organisatie brengen. Naar die mensen die werkelijk vernieuwend bezig zijn. Je moet dus niet over de verandering communiceren maar in de verandering meedoen.’
Laat die pioniers eerst een lekker aanmodderen. En als het werkt, maak ze via je communicatie bijzonder. Sexy. Dan denkt de rest van de organisatie: dat wil ik ook.
Kortom: hou maar op met al die grootschalige communicatieprogramma’s, al die lege inhoudsloze begrippen als openheid en transparantie – heel dom als je overal open over wilt zijn, aldus Vermaak. Stop maar met al die eindeloze praatsessies met medewerkers waar we zo trots op zijn, omdat we bottom up communiceren. Je verandert er namelijk niks mee.
Herkenbaar?
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!