Op 8 december organiseerde VIA in samenwerking met stichting Studiezalen en Reframe een speciale editie van de Future Bosses Lunch. Een lunch waarbij bureauleiders en studenten samenkomen om informeel een gesprek aan te gaan. Tijdens deze editie werden zeven ‘Bosses’ gekoppeld aan 12 studenten die verbonden zijn met Studiezalen in Nieuw-West Amsterdam. We gaan in gesprek met Bojana Duovski, mover & shaker bij Studiezalen over de stichting, haar achtergrond in de reclamewereld en de (missing) link tussen deze jongeren en onze industrie.
Bojana, dankjewel voor de mooie samenwerking tussen VIA en Studiezalen. Kun je meer vertellen over de missie en visie van de stichting?
Studiezalen heeft als missie om ieder kind gelijke kansen te bieden en te helpen uit de armoedecirkel te breken. Met deze stichting willen we een vruchtbare bodem creëren waarop kinderen hun dromen, doelen en wensen na kunnen jagen en hun volledig potentieel benutten.
We bieden scholieren uit het basis-, voortgezet en hoger onderwijs naast naschoolse ondersteuning ook LifeCoaching en talentontwikkeling, gericht op het bouwen van zelfvertrouwen en zelfstandigheid. Onze diepe verbondenheid met kwetsbare wijken stelt ons in staat effectief in te spelen op lokale behoeften en proactief van waarde te kunnen zijn. De Future Bosses Lunch heeft plaatsgevonden op onze locatie in Amsterdam Nieuw-West.
Je hebt een achtergrond in de reclame. Wat deed je precies toen je nog werkzaam was in onze industrie?
Ik heb het genoegen gehad om 12 jaar in de reclame-industrie te werken. Ik begon als kantoorassistent en aan het eind van mijn carrière was ik verantwoordelijk voor het BTL bureau van BBDO (Batten, Barton, Durstine & Osborn) als managing director.
Wat heeft jou gemotiveerd om als Managing Director van een succesvol bureau de overstap te maken naar een non-profit organisatie?
Mijn keuze voor de reclame heb ik niet bewust gemaakt, ik rolde er min of meer in. Destijds, tijdens de oorlog in voormalig Joegoslavië, waar mijn roots liggen, was er weinig ruimte voor persoonlijke ontwikkeling of het najagen van dromen. Na de havo ging ik op zoek naar een goedbetaalde baan en zo belandde ik bij een reclamebureau. Gedurende 12 jaar bouwde ik daar een carrière op, maar kwam erachter dat ik me al die tijd niet echt thuis voelde en voornamelijk op wilskracht bleef doorzetten. Die realisatie bracht me bij het ondernemerschap, waar ik succesvolle bedrijven heb opgezet. Helaas bleken die echter niet bestand tegen corona, waardoor ik alles verloor. In die moeilijke periode zag ik de initiatiefnemer van Stichting Studiezalen online spreken en hij raakte mij, omdat ik veel herkenning zag. Ik bood mijn hulp aan als vrijwilliger en al snel bleek dat mijn ervaring, netwerk en vaardigheden van grote waarde waren voor de stichting.
Ja dat kan ik mij voorstellen. Hoe heeft die ervaring je aanpak bij Studiezalen beïnvloed?
Ik heb alles eens goed onder de loep genomen, gekeken naar wat beter of anders kon, en ben gewoon aan de slag gegaan. Mijn ervaring in de reclame, vooral in het verpakken en naar buiten brengen van een verhaal, kwam goed van pas. Voor het eerst voelde ik me echt thuis, in een omgeving waar ik anderen kon bieden wat ik in mijn jeugd miste.
Voor het eerst voelde ik me echt thuis, in een omgeving waar ik anderen kon bieden wat ik in mijn jeugd miste
Hoe zou de reclame-industrie kunnen bijdragen aan maatschappelijke doelen, zoals die van Studiezalen, en op welke wijze kan de industrie voordeel halen uit een intensievere betrokkenheid bij sociaal-maatschappelijke initiatieven?
Heb je even? Ik zie zoveel kansen! De branche voelt de urgentie (nog) niet, terwijl deze schreeuwt om nieuwe creativiteit, talent, frisse blikken en ander perspectief. Er is bewustwording nodig en bij het samenbrengen van deze werelden zal 1+1=3 de uitkomst zijn. Kleine acties kunnen tot grote impact leiden. Zo organiseer ik onder andere ontbijtsessies bij ons in de wijk waar verbinding op menselijk niveau centraal staat. De kloof is groot en wij hebben toegang tot talent dat niet op de radar komt van de industrie. Daartegenover staat de industrie niet op de radar van het talent.
Uit eigen ervaring weet ik hoe belangrijk het is om je ‘thuis’ te voelen. Maar staat de branche wel open voor zelfreflectie? Passen de opgebouwde cultuur, aannames en met name de ongeschreven regels nog bij de huidige tijd en dus de behoefte van toekomstig talent? Quick-wins kunnen zijn: daag jezelf uit om je horizon te verbreden, ga een onverwacht gesprek aan en stap eens uit je eigen bubbel. Mocht je niet weten hoe, dan geef ik graag advies. ;)
Wat denk je dat de reclame-industrie kan leren van de jongeren waarmee je werkt bij Studiezalen, vooral als het gaat om communicatie en het aanspreken van jongere doelgroepen?
In ons land zijn talenten eerlijk verdeeld, maar kansen niet en dat doet mij pijn. Daarbij voldoen de jongeren bij Studiezalen niet direct aan het stereotype beeld van jongeren. Het zijn harde werkers en hebben vaak naast een studie een full-time baan, zijn heel zorgzaam voor hun omgeving en zijn door de levensomstandigheden heel weerbaar en veerkrachtig. Om deze jongeren aan te spreken moet je dicht bij hun belevingswereld staan, weten welke kanalen ze gebruiken, wat hen aanspreekt en wie voor hen ‘helden’ zijn.
In ons land zijn talenten eerlijk verdeeld, maar kansen niet en dat doet mij pijn.
Tot slot, zijn er specifieke lessen of inzichten die je vanuit je ervaring bij Studiezalen zou willen overbrengen naar de reclame-industrie, met name met betrekking tot het omgaan met jongeren en het bevorderen van maatschappelijke betrokkenheid?
Als ik één ding zou moeten terugkoppelen aan de industrie is dat: de impact en kracht van (h)erkenning. Denk hierbij aan framing en verschillende perspectieven. Worden deze voldoende meegenomen in het creatieproces? Praat eens ‘met’ in plaats van over ze en benader een vraagstuk van een merk eens vanuit een ander perspectief. Maar ook op organisatieniveau is representatie zo belangrijk. Denk aan het belang van rolmodellen, die een vangnet en veiligheid bieden voor jong talent. Ik weet dat deze omslag niet makkelijk is. Hier is lef voor nodig, omdat het ongemak met zich meebrengt en je ervan uit mag gaan dat niet alles in een keer goed gaat. Maar wees je bewust dat het een proces is waarin we stapsgewijs vooruitgaan en waar we van moeten leren. Laten we hier samen aan werken en gezamenlijk en positieve bijdrage leveren aan onze diverse samenleving.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!