NL versus het buitenland

Steeds meer Nederlandse bedrijven vallen in buitenlandse handen. In de media (o.a. vandaag in de papieren versie van NRC NEXT) en ook hier, wordt daar regelmatig over geschreven. Logisch, want in de zakelijke markt kunnen dit soort fusies en overnames grote gevolgen hebben.

Zeker in de advertentiemarkt zullen media- en reclamebedrijven gespannen wachten welk nieuw marketingbeleid komt vanuit de nieuwe internationale moeder. Maar interesseert het de consument wie de eigenaar is van zijn favoriete merken?

Hema in handen van een buitenlandse partij? worden daar minder tompoezen door verkocht? Connexxion niet meer Nederlands eigendom?.. stappen minder mensen de bus in? Numico is gekocht door Franse Danone? worden daar minder potjes Olvarit door gegeten?

Vaak lijkt het met sentiment te maken te hebben...

De overname van KLM door Air France zou aanvankelijk heel gevoelig liggen, zei men. "Wat gebeurt er met ons nationale trots?" werd geroepen. Nu ruim 2 jaar later hoor je daar vrijwel niemand meer over. Wat nu als Air France de merknaam KLM zou schrappen? Komt er dan wel onrust bij de consument.

Mijn mening is dat eigendom van een bedrijf meeste consumenten weinig lijkt te doen. Rebranding lijkt grotere gevolgen hebben bij het merkengedrag. Hoe kan je dus als overnemende partij het best te werk gaan? Gelijk pijn nemen en de lokale naam schrappen (wat toch vaak synergie achtige plan is)? Of beter eerst enkele jaren wachten en dan pas op termijn nieuwe internationale naam doorvoeren?

Wat vindt jij de beste merkstrategie bij overnames? Gelijk één sterk global brand maken, of juist lokaal merk handhaven onder internationale moeder?