Ontwerper en kunstenaar Ton Giesbergen overleden

Geboren in Leiden, kwam hij, na een jeugd in Haarlem, al op jonge leeftijd terecht in Amsterdam waar hij de Grafische school volgde. Hij kwam te werken bij Ad Werner, destijds een van de bekendste Nederlandse vormgevers. Na een flink aantal jaren daar ging hij freelancen en ontmoette toen schrijver Jan Veth, met wie hij het communicatie/design bureau GiesbergenVeth startte. Na een aantal succesvolle jaren ging dit bureau op in de start van het reclamebureau TBWA Nederland, waarvan hij medeoprichter werd.

Nooit saai

Begin jaren ’90 wilde hij vrijer werken en vestigde hij zich als kunstenaar/schilder en had hij jarenlang een galerie en atelier aan de Lindengracht in Amsterdam. In 1995 startte hij Dutch Logo Design van waaruit hij voor vele organisaties altijd weer verrassende logo’s ontwierp.

Hij vond dat veel logo’s voor ondernemingen en organisaties te corporate, te saai en dus te nietszeggend waren. Zijn motto was dan ook:

‘Een goed logo kun je voelen’.

Zijn ontwerpen kenmerken zich door eenvoud en kleurrijkheid. De energie en de boodschap zijn werkelijk voelbaar. Hij noemde deze laatste 25 -30 jaar zijn mooiste jaren, steeds zijn vrije kunst combinerend met het ontwerpen van logo’s.

Zijn meest bekende ontwerp is het logo voor het Nationaal Comité 4 en 5 mei, dat hij ter gelegenheid van de viering van 50 jaar bevrijding in 1995 maakte. Toen dit destijds aan Koningin Beatrix werd voorgelegd omarmde zij het direct. Jaren later, bij een ontmoeting tijdens een van de 5 mei vieringen, bedankte zij Ton nogmaals voor dit ‘onverbeterbare symbool’. Het is nu uitgegroeid tot hét symbool van vrijheid in Nederland.

Non-profit

Maar ‘Gies’, zoals hij zich als kunstenaar graag liet noemen, ontwierp ook beroemde en vooral tijdloze logo’s zoals het Holland logo, in opdracht voor het Nederlands Bureau voor Toerisme (nu NBTC), het ‘wereldbolletje’ logo voor de Stichting Garantiefonds Reisgelden en het logo van de Atletiekunie (voor meer zie Pinterest ‘alle logo’s van Ton Giesbergen’). Daarnaast stelde hij vaak zijn creatieve talent beschikbaar aan non-profit organisaties zoals het Rode Kruis en het Aids fonds, waar hij hielp met wervingsactiviteiten, sponsorgala’s e.d.

De laatste jaren werkte hij steeds vaker vanuit het kunstenaarsstadje Rochechouart in Midden Frankrijk. Hij was al enige tijd ziek. De begrafenis heeft inmiddels in besloten kring plaatsgevonden.