Er is bijna niets zo persoonlijk als muziek. Eén kijkje in een platenkast en je weet wie iemand is. Bij het team van Amp.Amsterdam // The Sonic Branding Company stroomt muziek door de aderen. Dus hoe leer je ons beter kennen, dan door een blik in onze digitale platenkasten? In deze elfde editie praten we met Martin Snel, Sound Engineer bij Amp.Amsterdam. Als kind stoeide hij al met de combinatie tussen beeld en geluid, maar wist niet dat je daar ook je beroep van kon maken. Inmiddels is hij sound engineer en analyseert hij geluid in 3D, maar privé kan hij gelukkig ook zijn kennis achterwege laten en een liedje als geheel binnen laten komen.
“Mijn werk is geslaagd wanneer het idee en het concept zo goed mogelijk naar voren komt. Als mixing engineer en sounddesigner is het belangrijk dat je de boodschap van het merk of de artiest zo veel mogelijk versterkt. Zo haal ik er veel voldoening uit wanneer ik mijn werk op verschillende media terug hoor en het mooi en helder klinkt. Het sound design moet niet alleen goed passen, het moet ook tonaal en sonisch mooi in balans zijn. Het moet dus herkenbaar en duidelijk zijn, maar ook een bepaalde kwaliteit bevatten. De kunst van het mixen is dat je alle elementen hun plek geeft in het spectrum. Om dat goed te doen heb je een toolbox tot je beschikking: de technische middelen, onze kennis, creativiteit en ervaring natuurlijk, maar ook onze Foley-pit, waar we met verschillende rekwisieten geluiden recreëren. Geen enkele opdracht is hetzelfde, dus ook de aanpak niet. Als sound engineer bij AMP.Amsterdam houd ik mij met veel verschillende dingen bezig, van het opnemen van voice-overs tot sound design, mixage en mastering. Ons team voelt als een familie, waarin iedereen zijn eigen specialiteit heeft. We vullen elkaar goed aan en leren constant van elkaar.”
“Geluid moet kloppen voor mij. Als iets één decibel te hard staat, kan het al off zijn. Ik vind het vet als iets smaakvol geproduceerd is maar het je tegelijkertijd triggert. Producer en mixer Tchad Blake, die onder andere werkte met Pearl Jam en The Black Keys, is daar erg goed in. Hij experimenteert veel en kijkt hoe ver hij bepaalde elementen kan pushen. Zo creëert hij zijn eigen problemen, waarna hij zijn best doet om dat weer te laten passen. Dan laat hij bijvoorbeeld een element in de muziek heel hard oversturen (overdrive) waardoor het opvalt en interessant wordt. Ik hou niet van veilige muziek, dingen mogen schuren en dat vind ik vet. Zoals bij Reignwolf. Neem bijvoorbeeld de track ‘Wanna Don’t Wanna’. Als je het geluid van deze track analyseert zie je dat de wavevorm helemaal vierkant is van de distortion. Het gaat volledig over de zeik en toch klinkt het mooi en samenhangend over de speakers. Zou je er één decibel extra distortion op zetten dan zou het uit elkaar vallen. Het is een dunne lijn tussen muziek en herrie. Dat opzoeken van die grens triggert mij.
Dankzij mijn vader leerde ik Pearl Jam, Limp Bizkit en Pink Floyd kennen. Van Eddie Vedder ben ik fan; zijn doorleefde stem, vol warmte en emotie, vind ik fenomenaal. Een van de eerste concerten die ik zag was dan ook van Pearl Jam, met The Black Keys in het voorprogramma. Dat was met mijn vader. Naast muziek heeft hij ook zijn liefde voor film aan mij doorgegeven. Dankzij zijn werk werkte hij altijd op de nieuwste Mac. Ik kreeg zijn oude. Daar zat Garageband en iMovie op, waar ik als jochie van zeven mee ging stoeien. Ik zat in groep zes toen ik mijn eerste filmpje maakte: een single shot van mijn vriendjes en ik die aan het nep vechten waren. Op de computer zette ik daar Kung Fu Fighting van Carl Douglas onder. Meer filmpjes volgden. Ik kwam er al snel achter dat ik het leuker vond de geluidseffecten en muziek te maken dan de filmpjes te monteren. Na schooltijd struinde ik YouTube en muziekfora af op zoek naar kennis en informatie over mixen en produceren. Met een vriend, die nu ook in de muziekwereld werkt, maakten we muziek en mixten en produceerden we voor talloze artiesten. Het was één grote ontdekkingsreis in de muziek. Toch heeft het enige tijd geduurd voordat ik besefte dat ik hier mijn werk van kon maken. Op een dag had ik een studiosessie met een artiest waar ik muziek voor maakte. Na afloop vroeg de eigenaar van die studio of ik interesse had om daar full time te komen werken. En zo geschiedde.”
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!