Regisseur Johan Kramer: 'Uiteindelijk zit de werkelijke inspiratie van binnen'

Deze week is Johan Kramer, als regisseur verbonden aan Halal Film and Photography en voormalig medeoprichter van KesselsKramer, curator van Random Pic(k) Of The Day For A Week.

Vijf dagen lang deelde hij zijn inspiratie op de Facebook-pagina van Nils Adriaans (één bijdrage per dag). De rode draad in zijn week: groots zijn in de beperking. 'De beperking is interessant.' Hier zijn 5 pic(k)s:

1. Roy Rauschenberg

'Er is zoveel beeld. Er is zoveel inspiratie om ons heen. Er zijn bijvoorbeeld nog nooit zoveel goede cameramensen geweest als in 2020. Instagram brengt ons dagelijks in contact met honderden directors of photography. Het aanbod lijkt maar eindeloos door te groeien. Het ene beeld nog mooier dan het andere. Veel reels van regisseurs lijken tegenwoordig wel reels van cameramensen.

Wat me opvalt is de eindeloze herhaling van vele beelden. Zo blijft surfen een heel populair onderwerp. Logisch, het is fotografisch gezien natuurlijk fraai. Als je het aantal scènes in commercials ziet met surfers, zou je haast denken dat het volkssport nummer 1 is. Ook overal te zien: mensen gefilmd in silhouet tegen een gordijn met veel tegenlicht, liefst in blauw, rood of groen - ik heb me er ook wel eens schuldig aan gemaakt. Of een hippe Berlijnse fotograaf portretteert modellen zittend op een lantaarnpaal. De maanden erna zien we soortgelijke beelden overal op duiken. Op een gegeven moment herhalen de mooie beelden zich constant. En als je ze overal ziet, worden mooie beelden lege beelden. Ze zijn volledig inwisselbaar. Was het nou een commercial voor Samsung of dat hippe kledingmerk?

Mooie beelden alleen zijn meestal geen goede films. Mooie beelden zijn perfect voor een reel van een cameraman. Maar een regisseur moet proberen verhalen te vertellen, die uit hem of haarzelf komen. Een regisseur zorgt voor afkadering, voor beperking. Vertelt verhalen op een originele, maar vooral eigen manier. Uiteindelijk zit de werkelijke inspiratie van binnen. Het is de optelsom van al je ervaringen, ontmoetingen, boeken die je las, de beelden die je opsloeg, waar je steeds weer een eigen persoonlijke draai aangeeft.

Kortom, mijn favoriete makers zijn makers die heel eigen zijn, die onmiskenbaar herkenbaar zijn, en groots zijn in de beperking. Misschien is het wel het uitzicht vanuit je bureau. Of het oude, gele cameraatje dat in de kast ligt. Of dat beeld op die scheurkalender van het Chinese restaurant. De beperking is interessant.

Daarom begin ik graag met een werk van een fantastische kunstenaar: Roy Rauschenberg, een Amerikaanse artiest die aan de basis stond van de pop art-beweging. In de jaren '50 schilderde hij meerdere volledig witte schilderijen. Even terug naar het niets. Er gebeurt alleen iets als de kijker er voor gaat staan. En met zijn schaduw iets creëert. Lang leve het niets.'

"Considered shocking and even characterized as a cheap swindle when they were first exhibited publicly in 1953, the White Paintings have gradually secured a place in art history as important precursors of Minimalism and Conceptualism."