Wielrennen en doping horen bij elkaar zoals
de Boerenleenbank en de varkensfokkerij.
Dezelfde kennis waarmee varkens werden opgekweekt vormt de historische basis van vele Brabantse successen in de wielersport.
En was het niet deze Rabobank die haar financiële basis legde met de financiering van dikbilvarkens in Brabant? De Rabobank stond op deze manier al decennia aan de basis van de vaderlandse wielersport. Principes veranderen blijkbaar. En dat is goed.
De vraag of het dopingschandaal het imago van de Rabobank zal schaden is nog onbeantwoord. Natuurlijk hield Rasmussen zich niet aan de regels van de UCI. En dat is allerminst netjes. Maar of dat rechtvaardigt om een vlijtige werknemer dood te verklaren, en hem op te offeren aan de gieren, valt nog te bezien. (Hij had het geel om de schouders en Parijs in zicht).
Er zal eerst nog dopingbewijs moeten komen. Rasmussen is inmiddels realist: een bank blijft een bank. Ze geven je een paraplu als de zon schijnt, en pakken hem af als het regent.
De nachtmerrie van Piet van Schijndel, lid van de raad van bestuur en portefeuillehouder van het Wielerplan van de bank, kan nog wel eens een duur juridisch vervolg krijgen dat alsnog grote imagoschade kan opleveren.
En wat daarna? Wellicht moeten ze 'ideale schoonzoon' Jochem de Bruin maar leren koersen? Fatima Moreira de Melo is in elk geval gewaarschuwd: haar baas wil elke dag weten waar zij de nacht doorbrengt. Maar ja, wie wil dat nu niet?
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!