Commerciële beïnvloeding journalistiek komt voort uit luiheid
Er zijn van die discussies die eens in de zoveel tijd oplaaien. ‘Het persbericht is dood’ is er zo eentje. Nee, het persbericht is…
Helaas hebben we niet meer de rechten op de originele afbeelding
© adformatie
Helaas hebben we niet meer de rechten op de originele afbeelding
© adformatie
Eerst even een zijstap: er zijn journalisten die de vierde macht heel serieus nemen en gaan hyperventileren als je het woord ‘commercie’ in de mond neemt. Ik ken journalisten bij Radio 1 die groen uitslaan bij de gedachte dat ze voor ‘het commerciële BNR’ zouden moeten gaan werken. Dan nog liever een uitkering. Mediahistoricus, hoogleraar en journalist Huub Wijfjes ergerde zich deze week aan een aan de voorpagina van de NRC vastgehechte advertentieflap.
related partner content for mobile comes here
related partner content comes here
Voor hem en vele anderen is het wellicht goed om te realiseren dat nieuws -op een enkele uitzondering na- zelf ook een commercieel product is. Het bewijs is deze week nog geleverd door Wegener, dat 300 tot 350 banen schrapt. De brenger van dit nieuws is dan weer die uitzondering waar nieuws geen commercieel product is, maar dat terzijde. Hoe dan ook: er is geld nodig om onafhankelijke journalistiek mogelijk te maken. Wees blij met adverteerders.
Vacatures
Externe communicatie- en mediaspecialist
Vereniging Eigen HuisAccountmanager
SpottaAccountmanager New Business
Spotta
Ongeloofwaardigheid
Waar het om ging is dus de commerciële beïnvloeding van journalistiek. NRC-hoofdredacteur Peter Vandermeersch ontkent met klem dat dat bij zijn krant gebeurt. Ok, bij NRC niet. Maar is het niet algemeen bekend dat bij bepaalde -laat ik het wat populistischere media noemen- alles te koop is? Voorpagina’s en zo. En ook bij vakbladen gelden andere regels. De vraag is alleen: moet je dat als bedrijf willen? Een onafhankelijk journalist is geloofwaardig, dát is de kracht van free publicity. Hoe meer invloed je als adverteerder uitoefent, hoe ongeloofwaardiger de boodschap.
Je moet als adverteerder toch wel een heel slecht pr-bureau hebben als ze je adviseren te betalen om in de redactionele kolommen terecht te komen. Zo’n bureau doet z’n werk gewoon niet. Een commercieel-redactioneel deal heet in de journalistiek een ‘moetje’. Ik heb ze als journalist ook geschreven. “Jouw salaris moet toch ook ergens van worden betaald”, zei de uitgever dan. Discussie gesloten.
Het opmerkelijke is dat er vaak nog een leuk verhaal in zat ook. Zo’n ‘moetje’ is vaak het gevolg van pure luiheid. Luiheid van de adverteerder en de advertentie-afdeling van het medium (‘target gehaald, we kunnen naar huis’). Maar het is vooral luiheid en gebrek aan creativiteit van het pr-bureau. Als je wat dieper graaft, er iets aan toe voegt of er een draai aan geeft, wordt het verhaal nieuwswaardig. Dan heb je die financiële stimulans niet eens nodig.
Nieuws is nieuws
Dat heeft mij jaren geleden doen besluiten de overstap te maken naar wat in de journalistiek ‘de andere kant’ heet. Bijna overal zit nieuws in en als het er niet in zit, kun je het maken. Wie lang genoeg bouwt, sloopt, slijpt, schaaft en poetst komt tot een verhaal dat daadwerkelijk nieuwswaardig is. Dan heb je een verhaal waarvoor betalen een belediging is. Goede wijn behoeft geen krans. Of, zoals ik liever zeg: goed nieuws verkoopt zichzelf. En dat dáár een bedrijf achter zit, so what? Nieuws is nieuws.
Reacties:
Om een reactie achter te laten is een account vereist.
Inloggen Word lid