Man en taart

Volgens The Economist van deze week verklaart het hoge percentage van deeltijd-mannen in Noord Europa (1) het relatief hoge geboortecijfer in onze streken (2).

Blijkbaar levert de (mede-)zorgende man meer kinderen op. De verklaring zou liggen in de ruimte die zo voor vrouwen beschikbaar komt. Dat deed me denken aan een onderzoek dat ik ooit heb laten doen: wat is de invloed van het stijgend aantal winkelende mannen op de samenstelling van de boodschappenmand?

Het antwoord was: geen. Ik begreep dat toen niet. Maar sinds Harley Davidson (en dat is 3) achter de vrouwen aan gaat wel.

Huishouden werd tot voor kort geassocieerd met vrouwen. Een wasmiddel is vrouwelijk. Mannen bellen liever vanuit de supermarkt met hun vrouw dan zelf een keuze te maken. Verder schrijven de dames nog steeds de boodschappenlijstjes en houden mannen zich daar graag aan vast. Behalve bij bier, chips en koekjes.

Maar dat is misschien maar de helft van het verhaal.

Er zijn immers helemaal geen manlijke boodschappen. Waar blijft het wasmiddel dat raad weet met bloed, zweet en motorolie? Donna Karan bracht ooit de vrouwelijke variant van de business suit.

Waar blijft de manlijke variant van de Dove range? Wie verrast het schap 'zachte lavendel tissues' met heavy duty smeerpapier? WC spul dat ook onder de rand reinigt is mooi, maar een kloeke fles tegen remsporen spreekt wellicht meer mannentaal.

Ooit suggereerde ik een marketing directeur bij Unilever om Dove als Dave te verkopen (idee bij deze gedeponeerd), liefst in een hoekige, zwart rubberen fles met chroom-opdruk.

Het aantal zorgende mannen binnen het gezin stijgt nog steeds hard. En dan hebben we nog het aantal gescheiden mannen dat solo verantwoordelijk is voor de boodschappenlijst (34% van huwelijken eindigt in scheiding, CBS 2007).

Wat mij op het idee bracht voor dit stukje was de aanschaf van een mixer. Mijn au pair wil graag taarten bakken en in mijn vader-met-drie-kinderen gezin was dat ding niet aanwezig. In de betere keukenzaak trof ik de Dualit met haast fetisch-achtig aanvoelende zwart rubberen bekleding, opwindsnoer en maar liefst 5 versnellingen. Een powertool voor in de keuken.

Kijk, dan krijg je als man vanzelf zin in appeltaart.

Het was een belachelijk duur ding (?99,=) maar ik heb hem onmiddellijk gekocht.

Wat volgt?