Hollandse merken & de copy cats

Kreeg gisteren een leuke reactie m.b.t. de aanstaande verkoop van Duyvis: omdat het door een company is gekocht die haar coremarkt heeft in de nootjes/chips/zoutjes markt, komt het vast wel goed met Duyvis...

Eerlijk gezegd, heb ik daar ook méér vertrouwen in dan in Sara Lee dat hier eigenlijk niets eens echt actief is op de gebieden waar het bedrijf van oorsprong (in de U.S.A.) sterk in was.

En dat is / blijft ook mijn probleem met investerings-mijen die merken kopen.... het is hen toch veelal om snel renderen te doen en niet om investeren en op lange termijn sterke merken bouwen.

En snel een merk (weer) opbouwen, dat is een illusie, tenzij je werkelijk een spectaculair product-aanbod hebt, dat niet snel te kopieëren is.

Zoals dat Prachtige Idee van Hero met haar Fruit2Day dat nu al weer een copy cat kent van Albert Heijn.

Zou daar nu niet wat aan gedaan kunnen worden... waarom hebben pharmaceuten jarenlang het alleenrecht van de verkoop van hun medicijn-idee en kunnen de ideeën van merk-fabrikanten zomaar ge-copy-cat worden?

Een iets andere verpakking / een wat andere naam, maar exact dezelfde 'werkzame stoffen' zoals bij Fruit2Day, en de retailer kan ongestraft aan de haal met het succes van de R&D-ers en marketeers van Hero.

Volgens mij is dit fenomeen nog bedreigender voor de innovativiteit van de industrie dan de prijsoorlog - die immers toch het felst is daar waar producten eerder commodities dan unieke artikelen zijn.