'Merkel wil nog vier jaar verbinden', opent de Volkskrant van maandag. En in het middenkatern: 'De lijst van 50plus kan een verbinder als Sazias goed gebruiken.' Verbinden. Het is al jaren een populaire term in het communicatievakgebied. Langzaam sijpelt het door naar de gewone wereld.
Waterscheiding
Na enig nadenken kwam ik tot de conclusie dat er sprake is van een waterscheiding. Er zijn verbinders – mensen die zeggen: ik heb een passie voor verbinden - en er zijn niet-verbinders. Dat zijn de mensen die alleen bij het horen van het woord al in een stuip schieten. Volgens mij – natte vinger in de lucht, weinig wind - zijn het vooral de vrouwen in dit vak die een niet te stuiten drang tot verbinden voelen. Mannen hebben niets met het woord. Zij willen harde resultaten. Prooi. Vrouwen zijn meer van het sociale. Mannen zijn jagers.
Geen beeld
Ik ben een man. Ik begrijp niets van dat verbinden. Ik heb er geen beeld bij. Wat doe je als je verbindt? Mensen bij elkaar brengen? En dan? Wat doe je daar dan mee? Ik probeer me voor te stellen hoe een gesprek tussen een verbinder en zijn of haar baas gaat. Baas: En wat zijn je plannen voor het komend kwartaal? Verbinder: We gaan stevig verbinden. En verder? Eh…verbinden. En wat kun je aan resultaten laten zien? Nou, het aantal verbondenen is met 3,4 procent toegenomen.
EHBO-cursus
Communicatie als EHBO-cursus. De PR-mevrouw als verpleegster.
Ho, zegt mijn vriendin. Je klinkt als een oude, boze, witte man.
Je vergeet iets, zeg ik.
Wat, vraagt ze.
Mijn bindingsangst.
