In een EU-opinie opgesteld door rapporteur Igor Sarmir namens de European Economic & Social Committee (EESC) worden een aantal harde conclusies getrokken over grote Europese food retailers. Zo staat in het persbericht “Het is een feit dat een handvol retailers het merendeel van de markt beheerst en dat zij de leveringsvoorwaarden bepaalt. Contractuele vrijheid bestaat alleen op papier. Er is sprake van een illegale oligopolie die leidt tot een verstoring van de markt, met een wijdverspreid misbruik van inkoopmacht.” Zelfregulering heeft niet gewerkt op zowel nationaal als EU niveau aldus het persbericht en de EESC roept dan ook op tot het maken van nieuwe wetgeving.
Het probleem zit volgens het rapport van de EESC met name bij het Midden en Kleinbedrijf (MKB). Zij hebben niet de onderhandelingsmacht van de grote partijen en worden daarom sneller uitgeknepen met alle gevolgen van dien. Daarnaast kunnen de grote retailers kiezen uit vele lokale producenten maar hebben die lokale producenten die keuze veelal niet.
Met dit EU rapport en de 2% kortingsbrief van AH in het achterhoofd is het niet verwonderlijk dat bij de recente voedselfraudes gelijk met het vingertje naar retailers gewezen wordt. En dat de EESC oproept tot nieuwe wetgeving om het MKB te beschermen. Ik denk echter niet dat dit de oplossing is. Sterker, ik denk dat de focus op wetgeving nieuwe inzichten en een echte oplossing van het probleem belemmert.
Het MKB levert een belangrijke bijdrage als het gaat om innovatie, werkgelegenheid en variëteit. Ik denk dan ook dat niet de overheid het MKB moet beschermen maar dat de retail dat zelf moet doen. Uit eigenbelang. Om ervoor te zorgen dat zij voldoende innovatie op het schap krijgt. Een voorwaarde om te kunnen overleven, ook als retailer, en uit de focus op efficiency en negatieve prijsspiraal te komen. Met de huidige handelspraktijken gooien ze het kind met het badwater weg en komen de retailers en producenten niet uit de huidige impasse.
De hele keten heeft zich daarmee in een gevangenis geplaatst. Waar het water zo aan de lippen staat dat misverstanden om de hoek liggen. En het zelfcorrigerende vermogen verdwijnt. De consument weet niet meer wie of wat hij moet geloven. En niemand in de keten neemt verantwoordelijkheid waardoor issues als een hete kroket heen en weer worden gegooid. Maar hoe doorbreken we deze vicieuze cirkel en stappen we eruit? Een mooi onderwerp voor een volgende blog.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!