Volgende maand maak ik een ritje langs alle eindexamenexposities in Nederland. Jong talent scouten. Verse ontwerpers en fonkelnieuwe contentmakers die over een paar jaar ongetwijfeld gaan freelancen. Of misschien na hun eindexamen al de grote stap wagen. Er is veel vraag naar hen. Jonge designers en copywriters zijn niet aan te slepen.
Maar boven de 45 jaar is het een heel ander verhaal. Schuldsanering, bijstand, bijbaantjes die normaliter je kinderen nog niet eens als vakantiebaan laat doen; ik hoor het allemaal voorbijkomen. Natuurlijk zijn er uitzonderingen. Een aantal grijze freelancers verdient nog steeds een dikke boterham. Maar de leedverhalen komen steeds vaker voorbij. En daar maak ik me zorgen over.
Leeftijdsdiscriminatie?
Is het gewoon een natuurlijk proces? Op je 45e kun je ook niet meer voor het eerste van Ajax spelen en zal je toch op zoek moeten naar een plekje langs de lijn om in de tweede helft van je loopbaan coach of scheids te worden.
Is het niet gewoon een kwestie van bijblijven? Helaas niet. De freelancers die ik ken, ontwikkelen zich continu. Ze duiken in elke nieuwe app, elke nieuwe trend en elke nieuwe filosofie. Maar hoe hard je ook blijft trainen, vroeg of laat haalt Jong Oranje je toch in. Er zullen namelijk weinig 50+ freelancers zijn die luisteren naar Donnie en weten wat een planga is.
Goedkoper en kneedbaar
Opdrachtgevers - en vooral bureaus en productiehuizen - willen jong talent. Jonge talenten zijn goedkoper en ze zijn kneedbaar; ze doen precies wat je vraagt zonder kritische vragen te stellen. Bovendien staan ze middenin de doelgroep van de toekomst.
Het is dus niet meer dan logisch dat je rond je 45e serieus moet gaan nadenken over het opzetten van een online wijnshop of een carrière als bemiddelaar voor freelancers. Want de eerste helft van je loopbaan zit er bijna op. Slechts een handjevol mensen kan tot z’n pensioen blijven werken in ons vak. Als creatief directeur, consultant of mentor. Niet op het veld dus, maar als coach en scheids langs de lijn.
Stop met mopperen
Er wordt veel gemopperd. ‘Wat die jonkies kunnen, kan ik toch ook?’ Ja, sommige dingen kun je misschien nog wel, maar veel kun je niet. In plaats van te mopperen kun je het maar beter accepteren. En keihard investeren in je tweede helft. Schrijf een boek, ga dode dieren opzetten, ga wodka brouwen van tulpenbollen; doe iets! Stop je energie niet in het huilen dat de eerste helft voorbij is, stop je energie in de uitdaging van wat nog gaat komen.
Aan de andere kant zit er wel een kleine kern van waarheid in het geklaag. Want de senioren worden nu wel met heel groot gemak aan de kant geschoven. ‘Ik zoek een designer van maximaal 40 jaar.’ Hoezo? Krijgt elke designer op z’n 40e spontaan reuma? Die designer moet nog zo’n 30 jaar werken. En van alle skills en ervaring die hij heeft opgebouwd, gaan we opeens geen gebruik meer maken?
We laten zo ontzettend veel kennis en ervaring liggen. Als stagiaire maakte ik ook altijd grapjes over de fossielen in het pand. Maar ik probeerde wel in hun voetstappen te lopen. Bart, Hans, Henk, Martijn, Onno, Joop, Henny, Ron... ik wilde maar wat graag leren van de generatie voor me. Die leerschool lijkt nu in rap tempo te verwateren. In de bureaus en productiehuizen zie je de wijze grijze fossielen nauwelijks nog rondlopen. En dat is zonde.
Merkdenkers naast jongerendenkers
Maaike de Boer had eind januari een terecht punt over tenenkrommende jongerencampagnes. Volwassen merken die opeens krampachtig jongerentaal bezigen om zo de blits te willen maken onder de jeugd. Kansloos. Maar de meeste van deze jongerencampagnes worden juist ontwikkeld door jonge creatieven. Want - zo denkt het bureau – jongeren weten hoe je jongeren aan moet spreken.
Klopt. Maar oudere creatieven weten dat je zowel de doelgroep als het merk moet respecteren. En dus niet hippe termen en uitdrukkingen in de mond moet leggen van serieuze merken. Dus denk niet jong, denk niet oud, maar denk jong & oud.
Feestje met vuurwerk
Laten we een feestje maken van de leeftijdsdiscussie. Een dik oud & nieuw-feest, wat garant staat voor veel vuurwerk.
Een jonge freelancer naast een oude. Junior naast senior. Merkdenkers die weten waar de valkuilen liggen naast frisse denkers die weten waar de kansen liggen. Wijze strategen die precies weten hoe je het snelst van a naar b komt naast jonge avonturiers die graag alle kanten op vliegen. Doorgewinterde pitchkanonnen naast inspirerende ideeënpoepers. Oudjes die een koers kunnen uitstippelen naast jonkies die graag buiten de lijntjes kleuren. Vakmanschap naast ongeremde geesten. Win naast win.
Waar wachten we nog op?
Reacties:
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!
zomaar wat vragen die in mij opkomen:
_-Heb je het idee dat dit iets van de laatste 10/15 jaar is, of is het altijd al zo geweest?_
_-Zou het (deels) ook te maken kunnen hebben met geld? Je ziet natuurlijk vaak dat personeel duurder wordt naarmate ze ouder worden en meer ervaring hebben. Ik zou ook wel een paar dikke seniors aan willen nemen met een bak ervaring, maar die zijn vaak (vooral voor de kleinere bureaus) niet betaalbaar helaas. Met andere woorden, vragen de 45plussers teveel voor hun uren?_
_-Zou het niet komen doordat jonge creatieven gewoon nog veel harder knokken voor hun positie? En dat de oude creatieven misschien al meer uitgeblust zijn of vinden dat ze hun strepen al verdiend hebben en daarom teveel 'eisen' stellen?_
_-Klopt het probleem wel wat je hier schetst? Is het niet alleen een probleem van de oudere creatief, maar gewoon een probleem van creatieven in alle leeftijdscategorieën? Is de strijd voor een jonge creatief die een baan wil niet net zo groot en lijkt de strijd van de oude creatief gewoon groter omdat die, in tegenstelling tot de jonge creatief, niet meer de hoop heeft dat het ooit goed gaat komen met de strijd om werk?_
_-Is het een idee om Oude Honden op te richten? Als tegenhanger van Jonge Honden. Misschien maakt dat het makkelijker om een puppy te koppelen aan een ouwe lobbes :)_
Zoals ik al zei, zomaar wat vragen. Geen oordeel. Maar ben wel benieuwd hoe jij dat ziet.