Ja, ik heb het over de Autoriteit Financiële Markten, de waakhond aan het lijntje van Arthur Docters van Leeuwen, voormalig chef van de Binnenlandse Veiligheidsdienst en ex-voorzitter van de in het OM georganiseerde aanklagers.
Tot verontwaardiging van bijna iedereen om mij heen kondigde de AFM kort geleden aan stiekem bij verrassing persconferenties te willen bezoeken, met name persconferenties waarin CEO’s en andere bestuursvoorzitters financiële resultaten toelichten.
Eén bedrijf was zo verontwaardigd dat het per ommegaande de persconferentie afgelastte. Als je toch niet meer mocht dan een persbericht voorlezen - waarom dan journalisten uitgenodigd naar weet-ik-waar af te reizen?
Toegegeven, het is een vreemde sprong van de AFM. Het bevestigt in één klap waar bureaucratie sinds Kafka voor staat. Regels, procedures, controle, gestold wantrouwen.
Maar - wat is er eigenlijk tegen? Waarom mag de AFM niet horen wat er op persconferenties wordt beweerd? Waarom moet Docters van Leeuwen het een dag later in de krant lezen? Als er werkelijk niks aan de hand is, als de cijfers niet fraaier worden voorgesteld dan in het officiële persbericht staat en als tegenvallers niet door CEO’s worden weggepoetst, is er toch niks op tegen om de AFM gewoon uit te nodigen?
Nee, het getuigt niet van vertrouwen in het bedrijfsleven. Ja, het zegt iets over de instelling van de AFM. Maar dat is een reden te meer om open kaart te spelen - zou ik zeggen.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!