Deze week waren talenten en Lampen-winnaars Ersem Erçil & Dyon Kaleuwee, respectievelijk junior artdirector en copywriter bij 180 Amsterdam, curator van Random Pic(k) Of The Day For A Week. Vijf dagen lang deelden zij hun inspiratie op de Facebook-pagina van Nils Adriaans (één bijdrage per dag).
Erçil en Kaleuwee over hun week: 'Na een toevallige samenwerking als team op de kunstacademie, wisten we het na ons bezoek aan het kantoor van de decaan zeker, dit werkt wel. We vonden in onze eigen samenstelling de trouble die we misten in onze omgeving.
Sindsdien werken we samen onder de naam Readymade. Niet alleen als ode aan Marcel Duchamp*, maar vooral als een ode aan de manier waarop we denken dat ons werk werkt. Ons team bestaat uit ‘een copy guy who does art & een art guy who does copy’. Traditionele rollen hebben we het niet zo mee. We zijn wat we zijn.
Deze week waren wij zoals elke week gewoon te vinden bij 180 Amsterdam, waar we samen met andere trouble makers ons de wereld voorstellen zoals die kan zijn. We hebben hier geen decaan, dus dat scheelt weer. Na werktijd zijn we nog altijd met projecten voor onszelf bezig, zoals we eigenlijk altijd gedaan hebben. Hier is onder andere Dutch New Times uit ontstaan. Een van de projecten waar we eind september een Bronzen Lamp voor mochten ontvangen. We houden onszelf dus wel bezig, maar we hebben ook nog geen creatief ontmoet die wist hoe die zijn/haar brein uit kon zetten, dus dat verklaart het een en ander.'
*) The readymades of Marcel Duchamp are ordinary manufactured objects that the artist selected and modified, as an antidote to what he called "retinal art" —art that was only visual. By simply choosing the object (or objects) and repositioning or joining, titling and signing it, the found object became art.
Hier hun 5 pic(k)s:
1. Oops, I dropped the lemon tart
'Chef’s Table, Season 1, Episode 1. In deze aflevering ontmoeten we Massimo Bottura, een Italiaanse chef, die geobsedeerd is met het herdefiniëren van traditionele Italiaanse gerechten.
Toen we twee jaar geleden in New York over straat liepen en door een vriend gewezen werden op het feit dat Massimo Bottura daar voor een restaurant stond, haalden we onze schouders op uit onwetendheid. Vervolgens zijn we dus deze aflevering gaan kijken en hebben we onszelf in een tapijt gerold en van de trap af geduwd omdat we de kans niet hebben benut om even een praatje te maken. Thanks hé Thomas.
Massimo is een creatief die volgens ons het readymade-principe moeiteloos op zijn passie toe weet te passen. Een prachtig voorbeeld hiervan is een van zijn meest spraakmakende gerechten genaamd: ‘Oops, I dropped the lemon tart’. Toen een van zijn medechefs uit haast en klunzigheid een van de twee laatste lemon tarts liet vallen, zaten ze met een probleem. Een perfecte kans voor Massimo voor een nieuwe creatie. Vanaf dat moment werden er enkel nog gebroken lemon tarts geserveerd onder de nieuwe ironische naam. Creatie kan zo incidenteel makkelijk zijn.'
2. Het wiel opnieuw uitvinden
'“Duchamp is my lawyer” is een quote die vaak is toegepast door Virgil Abloh in relatie tot zijn werk. De meeste zullen hem waarschijnlijk kennen van zijn merk Off White, of als Artistic Director bij Louis Vuitton. Maar wij kennen hem vooral van de deurstop. Meer specifiek, zijn stoel met deurstop voor Ikea (zie foto hieronder).
Zoals zelf door Virgil aangegeven, krijgt het wiel te veel eer als het aankomt op het boegbeeld van ideeën. Dit bracht hem op het idee om de antagonist van het wiel te gebruiken in zijn collectie met Ikea. “Het mechanisme van een deurstop is hetzelfde mechanisme dat een Boeing 747 ervan weerhoudt om op te stijgen.” Als een meester van branding, weet hij dit natuurlijk op een iconische manier te verwerken in zijn design.
Virgils principe berust op die van Tourist vs. Purist. Een gedachte waarbij men dingen wil maken, die zowel geïnterpreteerd en geapprecieerd kunnen worden door de ‘kunstkenners’, als de ‘hypebeasts’.
Dyon: Ik heb de stoel thuis staan, wat dat over mij zegt laat ik dan weer graag aan bezoekers over. Zolang ze er niet op gaan zitten.'
3. Onze blije vriend
'Kota betekent vriend in Native American (koda) en blijdschap in het Japans. Dit omschrijft de rapper best wel goed, aangezien zijn lyrische meesterwerken te allen tijde deze energie 'uitstralen'. Het gaat om reflecteren, balanceren en groeien. Kota the Friend, zoals hij voluit heet, was waarschijnlijk ook wel een hele aardige copywriter geweest. Hij gebruikt zijn teksten om zijn menselijke eigenschappen te verkopen en met succes. Kota is relatief succesvol voor een independent artist, iets wat je deze tijden toch steeds vaker ziet gebeuren. De creatieve touwtjes in eigen handen houden, dat is Kota meer waard dan een globale branding deal of een grote spotlight voor 15 minuten, om Andy Warhol enigszins aan te halen.
Je zou eigenlijk al zijn nummers moeten luisteren, maar mocht je gebrek hebben aan tijd of concentratie, check dan op zijn minst even Lyrics to Go, bestaande uit korte singles zonder refrein. Het zijn eigenlijk korte monologen. Daarnaast is zijn album Foto (2019) ook de moeite waard. Een nostalgisch album met een visie op de toekomst.
Om treffend af te sluiten met een stuk uit zijn nummer Summerhouse van het album Everything (2020):
And the bed I made is the bed I live in,
I could get a house with a better frame and a better kitchen,
But the bed I made with my bad decisions gon' remain the same.'
4. Ersems Pick: De zijlijn is geen grens
'Beşiktaş-fans. Ze weigeren de toeschouwers te zijn die een wedstrijd mogen bekijken op hun aangewezen stoelen, om vervolgens braaf naar huis te vertrekken. Zij eisen hun plek op als onderdeel van het spel en staan altijd klaar om hun stem te laten horen over verschillende onderwerpen. De luidste stem ter wereld voor een lange tijd, goed voor 132 dB aan geluid in het stadion. (Dat is vergelijkbaar met een straaljager die opstijgt.)
Waar ze zich allemaal over hebben uitgesproken? Ze hebben duizenden sjaals het veld op gegooid, als hulpactie aan de stad Van, na een aardbeving in de winter. Hiervoor heeft de supportersgroep een Empathy Award gewonnen. Om de inclusiviteit op de tribunes te waarborgen, doen ze een van hun bekendste chants in gebarentaal.
Ze bouwen hokjes voor dieren die op straat leven. En elke speler die te maken krijgt met discriminatie kan op een spandoek met steun van deze fans rekenen. Van Eto’o tot Balotelli. Ze komen vaker in het nieuws en winnen vaker prijzen dan de gemiddelde creatief. En dat voor een groepje mensen, dat aan de 'zijlijn' staat.'
5. Dyons Pick: Judge a book by its cover
'Deze week was ik op zoek om mijn referentiekader een beetje te stretchen met een boek, oftewel yoga voor een creatief. Ik stond bij het poetry gedeelte, maar ben daar vrijwel altijd teleurgesteld door hoe serieus het allemaal oogt. Het is een plek waar namen steeds belangrijker lijken te worden en titels steeds korter.
Toen zag ik Play the piano drunk like a percussion instrument until the fingers begin to bleed a bit. Ik kon wel waarderen dat de titel van het boek precies was wat het wilde verkopen. Want soms moet je een boek wél op zijn kaft beoordelen. Zonder er te veel woorden aan vuil te maken, raad ik iedereen aan om deze meesterwerken van niemand minder dan Charles Bukowski een keer te consumeren. Soms jeukt het een beetje en soms kietelt het een beetje, maar krabben doet ‘ie zielsdiep.'
Komende week is Matthias Wentink, creatief bij Dept Agency, curator van #RPOTDFAW. 'Ik heb een grote fascinatie voor voetbal en alles wat daar mee te maken heeft.'
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!