Max was een echt mensenmens. Hij had een zwak plekje voor de meeste collega’s, ook al kon hij ook heel goed op ze mopperen. Als ze niet nadachten of het onmogelijke van hem vroegen. Hij kon zich opwinden over het gebrek aan begeleiding voor de jonge mensen. ‘Zo gaan ze het vak nooit snappen’. Hij wilde er zich niet druk over maken, maar kon het niet laten.
Ook z’n mond kon ie maar moeilijk houden als het hem niet zinde. Vaak ging dat niet om hem, maar om de manier waarop de dingen gingen. Als hij dan al z’n mond hield, dan sprak zijn hele gezicht boekdelen. Die blik gaan we niet meer vergeten. Max stond voor je klaar. Altijd. Of het ging om een haastklus voor McDonald’s, bidprentjes voor je overleden vader of geboortekaartjes voor je dochters. Max liet je nooit stikken. Het maakte hem bij al z’n collega’s zo geliefd. Van sommigen hoorde hij dat en van anderen zal hij het nooit weten.
Max had, wat wij, de humor van een Amsterdammer noemen. Snel, scherp en vaak met een cynisch randje. Dat was vaak lachen en soms huilen. Hij had een scherp oog voor mensen. Zij die deugen en zij die niet deugen, daarin was hij wel een tikje zwart-wit. Maar dat was Max en meestal had hij het wel bij het rechte eind. Slijmen deed hij niet. Gewoon niet. Hij vond het ver-schrik-ke-lijk om het te zien en was er geweldig snel mee op de kast te krijgen.
Max was gek op zijn gezin. Als trotse vader deelde hij alle weekend verhalen met ons. Over hockeycompetities, de vakantie in de Ardennen en zijn ontmoeting met Ronnie Tober.
Fijne man met je warme en lieve hart waarvan wij allemaal dachten dat het niet kon breken, we gaan je missen in ons bureau. Wij wensen je gezin, je familie, je drukkers en je andere leveranciers en al je collega’s en oud-collega’s veel sterkte en een bak mooie herinneringen aan je toe.
Patritia Pahladsingh, Managing Partner TBWA\NEBOKO
Ook z’n mond kon ie maar moeilijk houden als het hem niet zinde. Vaak ging dat niet om hem, maar om de manier waarop de dingen gingen. Als hij dan al z’n mond hield, dan sprak zijn hele gezicht boekdelen. Die blik gaan we niet meer vergeten. Max stond voor je klaar. Altijd. Of het ging om een haastklus voor McDonald’s, bidprentjes voor je overleden vader of geboortekaartjes voor je dochters. Max liet je nooit stikken. Het maakte hem bij al z’n collega’s zo geliefd. Van sommigen hoorde hij dat en van anderen zal hij het nooit weten.
Max had, wat wij, de humor van een Amsterdammer noemen. Snel, scherp en vaak met een cynisch randje. Dat was vaak lachen en soms huilen. Hij had een scherp oog voor mensen. Zij die deugen en zij die niet deugen, daarin was hij wel een tikje zwart-wit. Maar dat was Max en meestal had hij het wel bij het rechte eind. Slijmen deed hij niet. Gewoon niet. Hij vond het ver-schrik-ke-lijk om het te zien en was er geweldig snel mee op de kast te krijgen.
Max was gek op zijn gezin. Als trotse vader deelde hij alle weekend verhalen met ons. Over hockeycompetities, de vakantie in de Ardennen en zijn ontmoeting met Ronnie Tober.
Fijne man met je warme en lieve hart waarvan wij allemaal dachten dat het niet kon breken, we gaan je missen in ons bureau. Wij wensen je gezin, je familie, je drukkers en je andere leveranciers en al je collega’s en oud-collega’s veel sterkte en een bak mooie herinneringen aan je toe.
Patritia Pahladsingh, Managing Partner TBWA\NEBOKO
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!