Met de verkiezingen van maart 2017 in het vooruitzicht, worden in de diverse fractiekamers de oude idealen weer afgestoft. “Hans, waar staan we ook alweer voor?”, hoor ik Diederik Samson aan Hans Spekman vragen. “We moeten nog wat op die borden langs de weg plakken, dat doen de anderen ook Hans. Mark is al klaar, die speelt al weer lekker buiten.” Een lange stilte, diepe zucht en twee Javaanse Jongens later: “Doe maar iets met die roos, die delen we al sinds het jaar nul uit in de buurten waar we zelf niet wonen. Dat is lekker herkenbaar voor het volk Diederik.” “Briljant Hans, dank!” En zo geschiedde. Elders op het Binnenhof gaat het er niet veel anders aan toe. Dozijnen leeg gebrainstormde markers ten spijt, het eindresultaat is even bedroevend als anders. Na het wekelijkse vragenuurtje mogen alle fractievoorzitters hun werkje laten zien aan de collega’s:
Serieus? Je zou kunnen zeggen dat de standaardformule voor een gemiddelde verkiezingsposter als volgt luidt:
(Man + pak) + 3 woorden x pretenties – (sexappeal x 102) = verkiezingsposter.
Daar drijven we het volk gegarandeerd, en masse, de stemhokjes mee in. Veel meer valt er verder ook niet over te zeggen. Ze gaan er kennelijk allemaal vanuit dat hun buitengewoon charismatische voorkomen genoeg zegt. Samen met een tekstje dat zo algemeen en uitgekauwd is, dat ze onderling uitwisselbaar zijn. Natuurlijk mag je niet teveel willen communiceren op een medium dat maximaal 2 seconden aandacht krijgt als je er langs loopt… maar toch, doe íets.
Dat het toch nog erger kan, bewijst onderstaand huzarenstukje van ene Willie Crowley, onafhankelijke kandidaat voor de gemeenteraad van Newbridge Engeland.
Zijn er dan helemaal geen voldoendes te vergeven? Als de SP daadwerkelijk als serieus regeringspartner gezien wil worden, dan zullen ze van dat straatvechtersimago af moeten zien te komen. Dus weg met die tomaat. Net zoals de PvdA, die eindelijk het symbool uit de vorige eeuw, de roos, ook een minder prominente rol heeft gegeven. De SP heeft een ijzersterke visuele identiteit. Herkenbaar en sprekend. Als we dan toch een man in een pak op het bord willen plakken, dan maar op deze wijze:
Ondanks dat de posters van de VVD esthetisch gezien om te janken zijn, zijn ze wel herkenbaar en communiceren ze een duidelijke boodschap. Wat GroenLinks betreft houd ik het op een mislukte grafische MBO opdracht. Visueel wel aardig en afwijkend, maar de boodschap komt niet lekker over. Daardoor is deze poster wat mij betreft redelijk kansloos.
Wat vergroot de kansen voor een succesvolle outdoor uiting? Hier een aantal tips in willekeurige volgorde.
- Locatie, locatie, locatie. Het is net zoals met huizen, het kan er nog zo mooi uitzien, maar indien niet voorzien van de juiste postcode/plek is het zo goed als waardeloos.
- Size matters! Onderzoek wijst uit: “Vergeleken met een abri is de emotionele impact 77 tot 84 procent sterker bij respectievelijk een billboard en mast.” (bron)
- Houd de boodschap kort, vertel niet teveel. Voor het lezen van woorden is namelijk visuele fixatie nodig, een moment waarop het oog stilstaat op een bepaalde plek. Mensen lezen ongeveer 5 woorden per seconde. Buitenreclame krijgt zo rond de 1 á 2 seconden de tijd om ons te overtuigen.
- Zorg voor een duidelijke afzender. Ook al zou de boodschap niet begrepen worden, dan is in ieder geval even het merk weer top of mind. Een mooi voorbeeld van hoe het niet moet is de MC Donalds “no-logo” miskleun. Abri's met alleen een close-up van Franse frietjes of hamburger. Het zorgde voor een gemiste ‘merk-koppeling’ van maar liefst 38%, vergeleken met dezelfde uiting die voorzien was van een klein logo. (bron)
Tot dusver de open deuren. Hoe verkoop je de illusie die politiek heet? Iets waarvan je op je klompen aanvoelt dat je het niet gaat waarmaken? Laten we hiervoor een kijkje nemen bij de grote droomfabriek zelf: Hollywood.
Filmposters zijn een klasse apart. Wie herinnert zich niet de posters van Jaws of American Beauty? Dat zijn beelden die onderdeel zijn geworden van ons collectieve visuele geheugen. Filmposters hebben wel als voordeel dat er over het algemeen aantrekkelijke mensen op staan afgebeeld. Ze zien er zogezegd al snel ‘lekker uit’. Want zeg nou eerlijk, wie zie je liever levensgroot afgebeeld in het plaatselijke bushokje op een koude winteravond: Scarlett Johanson of Sybrand Buma? Waar de eerstgenoemde beelden oproept van een berevel voor de open haard, is dat bij de tweede iets anders. Daarbij dringen zich beelden bij mij op van een barre voettocht over de Mokerse hei, bepakt met 30 kilo aan Statenbijbels.
Laten we eens kijken of Hollywood iets voor Het Binnenhof kan doen.
GroenLinks. Basis: Back2theFuture. Gevoel van urgentie. De ijsberen verzuipen en het IJsselmeer moet gisteren nog even vol met windmolens. Geen tijd te verliezen dus.
SP. Basis: Rocky. Op naar de top, Roemer bestormt hier de trappen van het Torentje.
Denk. Basis: Hulk. “Grrrom!”
PvdA. Basis: E.T. Show what you do best, luchtfietsen met de PvdA.
CDA. Basis: The Wolf of Wallstreet. Écht iedereen Sybrand? Bij deze. Je kan niet divers genoeg zijn zeg ik altijd maar.
SGP. Basis: The Godfather. Kees is gonna make you an offer you can’t refuse.
VVD. Basis: Titanic. Sorry Mark.
PVV. Basis: Full Metal jacket. Wellicht wat opruiend maar spreekt een beeldtaal die de doelgroep verstaat.
Wat zou het toch mooi zijn als we de komende verkiezingen een aantal iconische beelden zouden kunnen toevoegen aan ons collectieve visuele geheugen. Ik wacht in spanning af! (Maar verheug mij ondertussen nergens op.)
© Martijn de Vrieze – Creative Consultant bij Mediaxplain*
Note: titel en header afbeelding zijn aangepast en komen uit Stanley Kubrick’s meesterwerk 2001: A Space Odyssey
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!