Werner Klaassen (Tempo-Team): ‘Ik voelde me naakt in sweater en jeans’

Hoewel Klaassen al dik 23 jaar voor Randstad Groep werkt, was hij niet betrokken bij de dramapitch van Tempo-Team in 2016. (Hij was toen operationeel directeur.) Toenmalig marketingdirecteur Janine Bos hield toen een zeer omstreden ‘dog and pony show’ waarbij maar liefst 70 (!) partijen uiteindelijk hun dansje mochten doen.

Met de uiteindelijke winnaar, Roorda, zegt Van der Leest nog altijd heel blij te zijn. Het bureau bedacht de campagne ‘Die heeft er zin in’, waarin ook het werkplezier centraal staat. In de commercials, die overigens pas vanaf 2018 te zien waren), zien we bijvoorbeeld een superblije logistiek medewerker als een acrobaat door het magazijn flikflakken, in een vormgeving waar real life en strip-animatie met elkaar versmolten zijn. Een vormgeving die ook terugkwam in andere uitingen.

Het moest de communicatieperiode doen vergeten die wat Klaassen betreft wat minder scherp was, waarin Tempo-Team het perspectief van ‘de toekomst’ centraal probeerde te zetten. Tempo-Team’s huidige head of marketing, Marten van der Leest (foto hieronder), zit – uiteraard – met Klaassen op één lijn. ‘Het appèl van klant en relaties zat er nog steeds wel in, maar het was niet scherp genoeg. We moesten iets nieuws neerzetten, maar wel voortborduren op de merkessentie van Tempo-Team. We moesten “werkplezier” weer afstoffen. We moesten verder met de emotie van “twee fantastische dagen”. Maar dan wel in een andere uiting.’

Klaassen en Van der Leest kozen daarbij de juiste volgorde. Ze begonnen binnen. ‘We wilden het hele bedrijf daarin meenemen.’ Missie en visie moesten geherformuleerd worden, maar vooral ook naar binnen doorvertaald worden. ‘Want zo creëer je onderscheidend vermogen.’ Met behulp van het Needscope-model werd een grondig intern traject uitgerold, startend met sessies op directieniveau, om daarna en petit comité de zaak verder uit te werken in drie sessies van twee dagen.

Het resultaat daaruit werd weer verrijkt door in gesprek te gaan met de regiodirecteuren waarmee ook een tweedaagse werd belegd. Vervolgens werden de managers en daarna de hele groep erbij betrokken om het resultaat uit te leggen. Klaassen: ‘Niet in een “zendsessie”, maar om te bespreken wat het voor het iedereen op elk niveau betekent, om het echt te doorleven. Zo is het geland op alle niveaus. Ik ben ervan overtuigd dat als je dit intern niet afhecht, je een grote broek aantrekt, zonder betrokkenheid van de medewerkers.’

Die visie-missie, die volgens Klaassen ook niet langer dan een A4’tje mag zijn, laat zich al goed samenvatten door de eerste zin ervan: ‘Wij helpen je plezier in werk vergroten. Zo simpel is het.’ De iets uitgebreider opgeschreven missie wordt als volgt gedefinieerd:

‘Tempo-Team prikkelt. Wij verhogen plezier en resultaat door werk dat past. Wij hebben het lef en de expertise je daarbij uit te dagen. Uit oprechte interesse. Wij kunnen dit omdat we dichtbij staan en altijd die stap méér doen.’

Een van de eerste conclusies die getrokken werd, is dat Tempo-Team sommige dingen maar niet meer moest doen. ‘We hebben een groot gedeelte van onze consultancy activiteiten losgelaten. Zo adviseren we bijvoorbeeld niet nadrukkelijk rond het CAO-beleid van bedrijven. Simpelweg omdat dat niet past bij onze positionering. Strategische advisering rond bijvoorbeeld personeelsplanning dan weer juist wel.’

Het interne belief - nu Tempo-Team inmiddels drie jaar het werkplezier-pad op is gegaan – is dat de basis van plezier ‘een 8+-beleving’ is. Van der Leest: ‘Dat meten we dan ook constant langs de as van werkplezier. Hebben mensen het naar hun zin? Zijn er dingen die hun werk aangenamer kunnen maken? Zijn er interventies die de intercedenten van Tempo-Team kunnen doen om het plezier te vergroten?’

Dat klinkt reuze sympathiek, maar de praktijk is en blijft natuurlijk wel dat veel uitzendwerk via Tempo-Team niet altijd van het allerbegeerlijkste niveau is. Bovendien is het - zoals we uit de iconische commercial al weten - vaak maar heel tijdelijk werk. Dat ziet Klaassen ook wel.

‘Het is soms geen leuk werk. De hele dag in de kou mosselen inpakken, melkpakken opstapelen, of in de razend drukke kerstperiode in een race tegen de klok werken om vleesproducten op tijd in de supermarkt te krijgen. Toch zijn er dan kleine dingen die we kunnen doen om het werkplezier te verhogen. Bij een grote locatie kregen we bijvoorbeeld terug dat mensen tijdens de lunchpauze niet konden zitten, daar hebben we toen iets aan kunnen doen. Op meerdere plekken hebben we een tafelvoetbaltafel neergezet en in die drukke kerstperiode tuigen we in de pauze een kerstfeest op. Daar spat het plezier dan wel vanaf.’

Het is een interventie die de intercedenten zelf bedenken, want het idee is dat Tempo-Team een groep zelfstandige denkers is, die zich slechts laten leiden door die 8+-ervaring. Van der Leest: ‘Veel voorbeelden kennen we niet eens, omdat het op eigen verantwoordelijkheid en initiatief gebeurt.’

Waar wél wat meer ‘handleiding’ van bovenaf op zit, is dat de insteek van een telefoongesprek niet meer is, ‘hé, ik heb een nieuwe baan voor je’, maar ‘hé, hoe kan jouw werkplezier verhogen’. Van der Leest: ‘We vragen bij een sollicitatiegesprek niet alleen naar vaardigheden, maar we stellen ook fun-vragen zoals: “Wil je liever 10 jaar langer leven, of zou je eerder kiezen voor 10 miljoen?” Ook vragen we nu na een X aantal weken hoe mensen zitten in hun nieuwe baan en geven we ze actief tips. Monitoren en bijsturen.’

Die 8+-ervaring wordt intern zo belangrijk gevonden dat de cfo bij periodieke rapportages de waarderingscijfers op drie domeinen (intern, extern klanten en extern uitzendkrachten), als eerste rapporteert. Klaassen: ‘Dat doen we nu drie jaar en in die tijd zijn we gegroeid van een 7,1 naar een 7,9. We zijn er dus nog niet, maar we gaan de goede kant op.’ Het financieel resultaat is intussen wel meegegroeid. Volgens Klaassen is er de afgelopen jaar marktaandeel gewonnen van de concurrentie.

De eerder genoemde campagne ‘Die heeft er zin in’, was destijds de externe aftrap van ‘het nieuwe Tempo-Team’. Van der Leest: ‘En afgelopen jaar zijn we ook volle bak op radio gegaan en in combinatie met social is dat een succesformule gebleken. In december zijn we wederom met een nieuwe commercial op radio gegaan.’ Maar het thema ‘werkplezier’ is afgelopen zomer ook nog geladen met online contentserie met tv-personality Bram Krikke: ‘Baas voor een dag’ (zie hieronder). Van der Leest: ‘Dat werd intern wel een beetje spannend gevonden, want Bram is uitgesproken, onvoorspelbaar en heeft een rauw randje. Het mooie is echter wel dat we zien dat onze doelgroep dit van ons accepteert.’ Ook wel een beetje een kwestie van loslaten, denkt Van der Leest. ‘Want als Bram in zo’n filmpje van 10 á 15 minuten zegt dat hij zin heeft in drugs en hoeren, dan snappen mensen echt wel dat het niet Tempo-Team is dat dat soort dingen zegt.’

Toch nog een keer over de binnenkant, want je kunt nog zo mooi, leuk en cool campagne voeren, als het intern niet klopt, gaat het niet werken. Klaassen: ‘Toen wij lanceerden, was dat nog een tijd dat ik met pak en stropdas naar mijn werk ging. De feedback die ik daarop kreeg was dat die kleding niet past bij onze positionering. Toen ik vroeg hoe ik me dan wél moest kleden, kreeg ik verschillende moodboards aangereikt. Moodboards met veel sneakers, hoodies en spijkerbroeken. In het begin voelde ik me in die voor mij nieuwe kledingstijl wel naakt.'

Inmiddels voelt Klaassen zich er volledig okay mee. 'De transitie die het merk doormaakt wordt door dit soort veranderingen steeds tastbaarder. En het leuke is, als ik rondloop op het hoofdkantoor, dan zie je duidelijk het verschil tussen de bloedgroepen. Randstad is smart casual, Tempo-Team loopt op sneakers.’