Reebok was echt hot in de jaren tachtig. In 1982 was de omzet nog geen vier miljoen dollar, vier jaar later was die omzet uitgegroeid tot 919 miljoen dollar. Vooral de zogenaamde Freestyle-serie sloeg destijds enorm aan. Maar met Reebok-schoenen willen heel veel sporters niet meer gezien worden; met name de DMX-lijn heeft het moeten ontgelden. Nike en Adidas zien er veel beter uit, en staan bekend als de technologische hightech onder de sportschoenen. Vrijwel alle beroemde sportvedetten hebben sponsorcontracten met deze twee giganten afgesloten. Aan de andere kant van de markt komen jonge merken als Timberland en Caterpillar sterk opzetten. De beurskoers van Reebok is onder druk van al deze concurrentie inmiddels gedaald van 50 dollar in 1997 naar nog geen 7 dollar begin dit jaar.
Reebok gaat het nu in andere productmarkten zoeken. Weg van de topsporters, op zoek naar de gewone trimmers en joggers. Nieuwe reclamecampagnes, gericht op modebewuste en sportieve jongeren in de leeftijd tussen 16 en 24 jaar, moeten zorgen voor nieuwe afzetimpulsen. Reebok-winkels en shop-in-shop-concepten moeten Reebok weer smoel geven in de retailkanalen. Reebok wil aldus de merkbeleving actualiseren, een beetje zoals Nike dat heeft geprobeerd met Nike Town. Volgens Nike zelf een groot succes, hetgeen overigens sterk betwist wordt door insiders.
Merkstrategen vinden de strategie van Reebok niet slim. Het merk staat vanouds bekend als technisch hoogstaand, met sportschoenen die befaamd waren (lang geleden) om hun briljante vormgeving. Met de huidige, mainstream-gerichte campagnes wordt het oorspronkelijke merk-DNA geweld aangedaan.
<#FONT SIZE=1>bron: marketing week<#/FONT>
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!