Het is topdrukte bij de voedselbanken en dat terwijl het aanbod aan restvoedsel voor de pakketen slinkt. Supermarkten en levensmiddelenproducenten kopen onder druk van de economische crisis scherper in en bouwen minder grote voorraden op. Een bijzonder verontrustende ontwikkeling. Groente, eieren of een stukje vlees vinden zelden nog de weg naar de voedselpakketten. Soms krijgen mensen een tas mee met alleen 6 verschillende pastasauzen. Wat een Tantalus kwelling is, als er niet eens pasta bij zit! In een radio interview bij de NOS wordt een vrouw geïnterviewd die gehoopt had dat er een paar eieren tussen hadden gezeten met Pasen. Uiteindelijk kwam het goed met de eieren omdat de lokale kerk wat dozen had gedoneerd, maar schrijnend is het wel.
Het aangeboden voedsel wordt dus steeds schaarser en bovendien grijpen steeds meer mensen mis, omdat voedselbanken een “klantenstop” hebben afgekondigd. De crisis bereikt het punt waarop sommige gezinnen geen fatsoenlijke maaltijd meer op tafel kunnen zetten en het dieptepunt lijkt nog niet bereikt.
Het valt supermarkten natuurlijk niet te verwijten dat ze scherper inkopen. Het is ook geen morele verplichting voor supermarkten en levensmiddelenproducenten om te zorgen dat er voldoende over blijft voor de voedselbanken, maar eerder een humane daad. Nu regering en gemeentelijke overheden geen vangnet meer bieden kunnen de groothandelaars in voedsel de allerarmsten van de honger redden. Een mooiere kans om echt maatschappelijk verantwoord te ondernemen is er niet.
Bovendien is het een prachtige manier om de harten van het Nederlandse volk te winnen. Welke aanbieder van consumentenproducten wil dat nu niet? Is dit niet een prachtige vorm van marketing? Het zou met recht SUPERmarketing mogen heten!
Laten de CEO’s van de supermarkten, levensmiddelenproducenten en verwante bedrijven bij elkaar gaan zitten en met elkaar afspreken dat samenstellers van voedselpakketten altijd de minimaal benodigde hoeveelheden krijgen aangeleverd. Zodat er geen wachtlijsten ontstaan en iedere burger in dit land te eten heeft.
Martijn Aslander hoorde ik ooit spreken over Market Giving. Waar bedrijven vooral bezig zijn met het winnen van marktaandeel oftewel Market Getting (waarvan Marketing de afkorting is) zouden bedrijven zich meer moeten concentreren op wat zij aan de markt of de maatschappij kunnen geven, oftewel Market Giving in plaats van Market Getting. Bedrijven die geven in plaats van nemen winnen het vertrouwen van de consument en zijn uiteindelijk ook het meest succesvol. Ook Brogan & Smith schrijven hierover in hun boek “Trust agents”. Bedrijven in de moderne voedselketen hebben nu de kans om Market Giving op een prachtige manier vorm te geven.
Als zij het voortouw nemen in de strijd tegen honger in Nederland zullen ze uiteindelijk worden beloond door de consument. Als deze bedrijven hun kracht en mogelijkheden gebruiken om het zo noodzakelijke maatschappelijke vangnet te vormen dan is dit ook meer dan verdiend. Laat er daarom transparant over worden gerapporteerd. Als consumenten weten welke bedrijven een bijdrage leveren, kunnen ze hen belonen met een valuta die voor het bedrijfsleven uiterst schaars en waardevol is: vertrouwen.
Deze bedrijven hoeven ook echt niet alles weg te geven. Laat ze de luxe producten duurder maken en wat mij betreft (transparante) kartelafspraken met elkaar om deze producten duur te houden. Burgers die het kunnen betalen dragen dan automatisch bij aan de oplossing. Producten die voorzien in de eerste levensbehoefte kunnen dan goedkoper worden en er kan meer van worden overgehouden voor de voedselbanken. Het blijft nog steeds een wet van vraag en aanbod, maar wel met een harde voorwaarde. Iedereen moet fatsoenlijk te eten hebben! Deze bedrijven hebben de logistieke middelen en kunnen aan de knoppen draaien en dit evenwicht te bewaren. Daarom zou het mooi zijn als zij de leiding namen.
Door het bestuur van een bedrijf te overtuigen dat het niet alleen om liefdadigheid gaat kunnen ook marketeers bijdragen aan de oplossing van het probleem. De reputatie van bedrijven die hun maatschappelijke rol pakken zal stijgen en dit kan op de lange termijn ook financieel nog wel eens goed uitpakken. Als de crisis voorbij is zullen dit de helden zijn. Want in tijden van nood leer je je vrienden kennen. Dus als het humanistische argument niet voldoende is, dan is het juist de taak van de marketeer om te laten zien dat het ook vanuit marketingprincipes een verstandige zet is.
Laat iedereen doen wat hij of zij kan om deze dramatische ontwikkeling te keren. Laten we bedrijven proberen te overtuigen van noodzaak en nut van maatschappelijk verantwoorde supermarketing. Laat het ook weten als er al bedrijven zijn die hier het goed voorbeeld geven. Dan kunnen we ze op een voetstuk zetten!
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!